Emilia Clarke: “Ik ben volwassen geworden tijdens Game of Thrones”

Emilia vertelt ons over het laatste seizoen van Game of Thrones

Actrice Emilia Clarke (32) werd wereldberoemd als Daenerys, Moeder der Draken, in hitserie Game of thrones. Op 15 april begon het achtste en tevens laatste seizoen. “Ik denk dat dit de rol van mijn leven was.”

Machtige vrouw

Het was niet de bedoeling dat Emilia Clarke als Daenerys Targaryen in Game of thrones een complete cultstatus zou krijgen, maar het gebeurde toch. Vanaf haar eerste scène lag het internet aan haar voeten en bleek Daenerys, die zich door de serie heen ontpopte als vindingrijke, onafhankelijke, sterke en vooral machtige vrouw, de fantasy-verpersoonlijking van waar de tijdgeest in werkelijkheid druk mee was: gelijke rechten, gelijke plichten. Met het einde van de serie komt er ook een einde aan een bepalende periode in Clarke’s leven. “Ik ben volwassen geworden tijdens Game of thrones”, zegt ze. “Ik denk dat Daenerys de rol van mijn leven was. Ik hoop dat er nog meer komt en zo niet: dank je wel, ‘Mother of Dragons’.”

Wat valt er voor Daenerys te verwachten in het laatste seizoen?

Emilia Clarke: “Daenerys loopt aan het begin van dit seizoen, net als de anderen, op eieren. Ik heb het gevoel dat alle personages in seizoen zeven zijn achtergelaten op een klif of in een gevaarlijke situatie. Dus zelfs voor Daenerys gaan er dit seizoen dingen veranderen.”

Stiekem eerst het einde van het script gelezen?

“Toen ik het script kreeg, heb ik het in één middag uitgelezen. Daarna heb ik mijn sleutels gepakt en heb ik een uur of drie doelloos door Londen gedwaald omdat het zo groots was. Er gebeurt een heleboel. En ja, de relatie tussen Dany en Jon is de meest moderne die ze in de serie heeft gehad. Ze lijken erg op elkaar, hebben veel dat hen bindt en hij brengt een bepaalde eerlijkheid in haar naar boven die ze nog niet eerder heeft ervaren. Ik vind dat een interessante relatie.”

Want iemand levend verbranden is niet grappig?

“Nee. We hebben het geprobeerd, maar Dany is gewoon niet grappig. David Benioff en Dan Brett Weiss, die de serie schrijven, maken en ook gewoon zíjn, bleven maar roepen: ‘Je bent geestig, laten we je een grap geven.’ Daenerys is heel veel, maar gevoel voor humor heeft ze niet.”

Ben je bang dat fans teleurgesteld zullen zijn door de finale?

“Elke dag. Absoluut. Het zijn de fans die de serie zo groot hebben gemaakt. Je wilt iedereen blij maken, maar elk laatste seizoen van willekeurig welke serie zal mensen teleurstellen. Er zullen mensen boos worden, er zal over geruzied worden in vriendengroepen, mensen zullen een kant kiezen. Allemaal dingen die bij Game of thrones horen. Wie steun je het meest, voor wie ben je? Dat komt nu allemaal samen.”

Heb je een goed gevoel bij het einde of was je graag nog even doorgegaan?

“Ik denk dat het goed is om te stoppen. Ik hou van series die ophouden als er nog behoefte is aan meer. Dan ben je er tenminste nog net zo bij betrokken als in het begin. Ga je te lang door, dan verzwakt de aandacht en de urgentie. Daarmee doe je de personages tekort en bovendien verdienen de schrijvers beter. Ik ben ervoor om te stoppen op het hoogtepunt.”

Er wordt gesproken over spin-offs. Welke personages zou je hun eigen pad willen zien gaan?

“Geen idee. De draken, geef die maar een eigen serie. Ik zou kijken!”

Heb je na de laatste scène een aandenken van de set meegesmokkeld?

“Ik heb op mijn knieën gesmeekt: ‘Mag ik misschien een drakeneitje meenemen?’ Maar veel kostuums en rekwisieten gaan in een reizende tentoonstelling de wereld rond, dus de set moet compleet blijven.”

Hoe was het om afscheid te nemen van Daenerys?

“Emotioneel. Elke acteur van Game of thrones heeft zijn of haar eigen verhaal en band met de serie. Omdat die zo lang heeft gedraaid, is hij ook verbonden met ijkpunten in je privéleven. Tien jaar is voor iedereen een periode vol herinneringen en grote momenten. Voor mij is afscheid nemen van de serie, van Daenerys, vooral afscheid nemen van al die grote momenten. Dat is bitterzoet. Het is het meest bepalende in mijn leven tot nu toe. Ik ben in die periode van kind naar volwassene gegaan. Het is magisch dat dit tegelijk met de serie gebeurde.”

Heeft de rol je als vrouw veranderd?

“Absoluut. God mag weten wat er zonder Daenerys van me was geworden. Ik heb geen idee wie ik dan zou zijn of wat ik zou doen. Toen ik de rol kreeg, had ik geen idee waar ik aan begon. Ik wist niets. Niets over de filmindustrie, acteren, televisie, de maatschappij, politiek. Ik had geen idee. Ik was 22.”

Denk je dat Daenerys je heeft gevormd?

“Het was een soort ‘fake it till you make it’. Ik kon bijna elke dag dingen doen die je normaal gesproken niet snel doet. Veel van Daenerys’ scènes draaien om grote toespraken voor grote groepen mensen. Om als Emilia driehonderd figuranten toe te spreken in een neptaal, daar is kracht voor nodig, en lef. Daenerys vroeg me dat steeds opnieuw te doen, ook op andere manieren. Ze hebben me gevraagd letterlijk door vuur te lopen. Als acteur doe je wat je wordt gezegd. Je leert je tekst, je staat op de juiste plek. Dus als ze je vragen om door vuur te lopen, dan doe je dat. Dat is het deel van dit werk dat je later doet beseffen: dat heb ik toch maar mooi gedaan. Dat is cool.”

Ben je nu helemaal klaar met fantasy?

“Ik zeg nooit nooit. Maar als acteur is het wel zaak om zoveel mogelijk verschillende dingen te doen om meer gelaagdheid en diepte in je leven en vaardigheden aan te brengen. De enige manier om dat te leren is door veel verschillende genres te doen. Dus ik zeg niet ‘Nooit meer’, hooguit dat het niet meteen mijn eerstvolgende project zal zijn.”

Je zei ooit dat je op straat amper wordt herkend zonder pruik, is dat echt zo?

“Ja, voor een groot deel is dat zo en ik ben zuinig op die anonimiteit. Het is fijn om gewoon naar de slager te kunnen gaan en een praatje te kunnen maken en dat dat dan normaal is. Ik hou van menselijke interactie, het maakt me gelukkig. Als dat wegvalt, als iemand je zonder de vermomming toch herkent, kan dat heel moeilijk en beangstigend zijn. Tegenwoordig word ik wel degelijk vaker herkend, maar ik weet nu ook hoe ik daarmee om moet gaan. Het zit ’m ook in je houding. Je ontkomt er niet aan, want soms loop je over straat en roept iemand ineen ‘Waah!’ Maar ik denk wel dat je een leven kunt leiden zonder toestanden met paparazzi en zo.”

Wat zou de Emelia van nu zeggen over de eerste scènes, waarin Daenerys nogal eens uit de kleren ging?

“Wat een vraag! Voor het verhaal moet je weten wat Daenerys allemaal heeft meegemaakt om haar empathie, begrip en menselijkheid te kunnen ontwikkelen. Je moest het zien, het kon niet zomaar worden uitgelegd. Dus er is niets in de serie dat ik anders zou willen doen. De vraag wordt me vaker gesteld en het zegt meer over hoe de maatschappij in tien jaar is veranderd, dat er nu preutser naar wordt gekeken.”

Waarom denk je dat Daenerys ook buiten de serie zo’n fenomeen is geworden?

“De serie draait om macht en geeft ook vrouwen veel macht, dat is uniek. De wereld waarin het verhaal zich afspeelt is politiek. Het is een fantasiewereld, maar toch: die maatschappij is er klaar voor dat vrouwen aan de macht zijn. Het is mooi dat die parallel wordt getrokken. Het is natuurlijk niet echt te vergelijken met het hier en nu, omdat het totaal verschillende werelden zijn. Maar de essentie – een idee hebben, er zo in geloven dat je mensen achter je krijgt, en er nog meer in gaan geloven, het idee idee en jezelf gaan promoten en zo grote groepen mensen aan gaan voeren – dat is politiek. Dat zie je nu ook elke dag in het nieuws. Niet alles is te vertalen, maar je kunt wel vergelijkingen maken. Alleen met minder vuur en minder doden natuurlijk.”

Er zijn online veel theorieën te vinden over Game of thrones. Lees je wel eens wat?

“Nee, echt niet. Ik google mezelf niet en lees niets over de serie online. Ik mijd het, omdat het niets voor mijn mentale welzijn doet. Het is gewoon te veel, er zijn te veel meningen. Omdat het het laatste seizoen is, zal ik misschien wel een paar recensies lezen, want dat doe ik ook bij films, toneelstukken en boeken. Dus misschien dat het me wel interesseert om te lezen hoe de finale wordt ontvangen. Het zijn meer de vragen waar mensen mee komen, bijvoorbeeld: ‘Denk je dat Daenerys een alien is?’ Ik hoor weleens wat en ik heb ook wel mijn eigen theorieën, maar als ik het script krijg is meteen duidelijk dat ik het mis had.”

Denk je dat George R.R. Martin de boekenreeks zal afmaken en dat dat misschien een ander einde zal opleveren?

“Ik denk dat hij dat zal doen. En als ik hem was, zou ik dat cool vinden. Om te zeggen: ‘O, dus jullie zagen het einde zo? Nou, ik zal je eens wat zeggen: Mars is echt een heel interessante plek.’ Hij gaat het afmaken, daar heb ik alle vertrouwen in.”

Heeft de populariteit van de serie je kansen in de filmindustrie vergroot?

“Het heeft een hoop deuren voor me geopend die anders stevig dicht zouden zijn gebleven, dus ja, beslist. Het is nog altijd onvoorstelbaar moeilijk om een project van de grond te krijgen, ook al ben je Brad Pitt. Het blijft lastig om te zeggen: ‘Hé, ik heb een idee, wil je me wat geld geven? En ja, het wordt de grootste gok van je leven.’ Maar ik ben er wel zichtbaarder en bekender door geworden. Wat ook fijn is, is dat de rol me helpt om ergens sterk binnen te komen. Daenerys is een sterke vrouwelijke protagonist. Het bezorgt zelfs mij nog weleens kippenvel dat haar uitstraling deels met mij verbonden is. Dus ja, het heeft me meer kansen gegeven. Dat voelt geweldig.”

Wat is het raarste dat je is overkomen door Game of thrones?

“Er zijn heel veel bijzondere momenten geweest, maar het raarste en leukste was toch wel dat Brad Pitt bij een veiling voor een goed doel bood op de kans om samen met mij naar de serie te kijken. Ik dacht: dit is niet echt, dit is een idiote droom en ik word straks wakker en dan ben ik twaalf.’ Het bedrag van die veiling liep echt hoog op en ik zag Brad Pitt achteroverleunen en doorbieden. Dat was een geweldig, bizar moment.”

Was de laatste draaidag emotioneel?

“God, ja, superemotioneel. Het was de dag dat ik erachter kwam dat alcohol je ook depri kan maken. Aan het einde van een film neem je als laatste scène meestal close-ups op, bijvoorbeeld van je hand die een knop omdraait. Maar dit was een heel leuke scène. Er waren veel crewleden komen kijken, omdat ze wisten dat het mijn laatste dag was. De regisseur riep steeds: ‘We hebben nog wat meer nodig’, dus die laatste scène heeft zo’n drie uur geduurd. En normaal gesproken zou ik nooit een speech geven, maar schrijvers David en Dan hadden voor ons allemaal een cadeau. Iedereen kreeg een eigen afscheid, elk personage werd op gepaste wijze uitgezwaaid. Dus wilde ik toch iets zeggen, maar ik kwam niet verder dan mijn eerste zin omdat ik zo moest huilen. Mijn broer is lid van de crew en nam het op. ‘O mijn god, je kunt niets verstaan van wat ik zeg omdat ik zo sta te snikken.’ Ten slotte gaven David en Dan nog een groot feest. Elke keer als het de laatste dag van een personage was, aten we samen en werden we dronken. Mijn feest was het moment dat ik voor het eerst met een glas wijn in mijn hand zat en besefte: ik voel me hier helemaal niet happyer door, ik ben echt verdrietig.”

Tekst Pete Carroll / The Interview People Vertaling Puck van de Heuvel | Beeld: BSR

 

Laatste nieuws