Interview zangeres Jacqueline Govaert: “Yes, dit ben ik eindelijk!”

Jacqueline Govaert (35) kijkt met haar nieuwe album Lighthearted years onder meer terug op haar Krezip-tijd. Want ze heeft haar 18-jarige zelf nog wel wat te zeggen.

Heb mededogen met jezelf
“Toen we doorbraken met Krezip, heb ik er bijna niet van kunnen genieten. Ik was heel kritisch en keek alleen maar naar de toekomst. Nu ik wat ouder ben, kan ik met meer mededogen naar mijn achttienjarige zelf kijken. Het was eigenlijk heel goed wat we deden en het is jammer dat ik dat nu pas kan zien. Veel mensen zeiden toen al: geniet, doe niet zo streng. Tijdens het schrijven van dit album werd ik 35 en besefte ik dat een stuk van mijn leven voorbij is en nooit meer terugkomt. Ik zou nu tegen mijn achttienjarige zelf willen zeggen: geniet ervan, je hebt nu een soort onbezonnenheid en onbevangenheid die je als vanzelfsprekend ervaart, maar die gaat voorbij.”

Ploeter door de bagger, maar zet door
“Het proces van songschrijven vind ik heftig. Je probeert een soort ‘lightning in a bottle’ te vangen, een magisch moment, maar je weet nooit wanneer het komt. De weg ernaartoe is daarom soms echt door de bagger ploeteren en dagen vertwijfeld achter de piano zitten. Met mijn vorige album Songs to soothe heb ik een artistiek punt gemaakt, waardoor de lat nu hoger lag. Ik wil mezelf altijd blijven verrassen en boven mezelf uitstijgen. Een plaat moet ergens over gaan, over het echte leven. Met mijn producer Mitchell Froom mailde ik acht maanden muzikale ideeën heen en weer. Op een gegeven moment stuurde hij iets, waar ik snel wat tekst op terugstuurde. Ik zat in een taaie periode en was het vertrouwen in mezelf kwijt. Toen mailde hij: ‘Dit is supergoed!’ Ik was afgemat en zag het niet, maar liet het aan mijn vriend Ivo horen en die was ook heel enthousiast. Toen begon ik weer te groeien en kreeg ik mijn zelfvertrouwen terug. Die bevestiging van bepaalde mensen in mijn leven heb ik toch nodig.”

“Ik zat in een taaie periode en was het vertrouwen in mezelf kwijt”

Relatiedips zijn ergens goed voor
“Ivo en ik leerden elkaar kennen vlak voor- dat we doorbraken met Krezip. Hij heeft alles meegemaakt en dat is goud waard. We zijn eigenlijk heel verschillend: hij is rustig, ik een spring-in-’t-veld. Maar we zijn met elkaar meegegroeid en bereid van elkaar te leren. Hij heeft mij meer rust en redelijkheid gebracht en ik heb hem geleerd ruzie te maken en soms onredelijk te zijn, haha! Onderweg zijn we natuurlijk uitdagingen tegengekomen en hebben we vette dips gehad waarin we overtuigd waren van ons eigen gelijk. Maar toch kwamen we er altijd uit. In het begin dacht ik wel: ik ben zo jong en heb alles al in kannen en kruiken. Ik heb verkering, een band en mijn eigen huis. Daar schopte ik dan ook nog weleens tegenaan. Tot ik besefte: het is goed zo, dit brengt me rust. Ivo waardeert me om wie ik ben. Ik ben geen natuurlijke schoonheid en kreeg in mijn Krezip-tijd de meest vreselijke bijnamen, maar hij had echt zoiets van: ik heb nog nooit zo’n mooie vrouw gezien. Dat iemand je zo fantastisch vindt, is natuurlijk heel is natuurlijk heel fijn en het heeft me zekerder gemaakt en mede gevormd.”