/http%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fmarieclaire%2FCurvy_Columnist_Mayra.png "The Curvy Columnist: de mindere dagen")
Vandaag voel ik het even niet. Mijn lijf zit me in de weg. Ik voel mijn buik als ik ga zitten. Ik zie 'm als ik langs een winkelruit loop. Steekt 'ie nou nog verder uit dan mijn kont? Waarom tekent dit rokje zo? Mijn cellulitis lijkt ineens veel erger geworden. En waarom is mijn onderkin zo groot? Ik probeer een selfie te maken, maar vind ze allemaal even lelijk.
Misschien moet ik toch weer eens een sapkuur doen. Of koolhydraten helemaal uit mijn leven schrappen. Morgen eet ik alleen sla. Mijn hoofd vult zich met negatieve gedachten. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een sad face. Tijdens de sex met mijn vriend valt me ineens op hoe bol mijn buik staat. Ik wil dit niet voelen. Ik wil dit niet denken. Maar het gebeurt me toch.
Het is elke maand weer raak. De dagen voor mijn menstruatie voel ik me zoals vroeger: ongelukkig met mijn lijf. Ik denk aan diëten, maar grijp elke reep chocola die ik kan vinden. En daar voel ik me vervolgens dan weer slecht over. Als ik naakt voor de spiegel sta, lukt het me minder goed om naar het geheel te kijken en sta ik toch ineens weer naar mijn navel te staren die nog steeds verstoppertje speelt tussen mijn twee vetrollen. Deze dagen zijn de absolute hel. Ze doen me denken aan de tijd dat ik continue aan de lijn was. En ik wil niet meer die vrouw zijn… Ik wil me nooit meer niet goed genoeg voelen. Het frustreert me dat ik me zo voel.
Ik weet nog steeds niet goed hoe ik hier het best mee om kan gaan. Het enige wat het me steeds weer leert, is dat liefde voor jezelf in golven komt. Soms is het vloed en voel ik me geweldig, maar op de dagen dat het eb is, kruipt de onzekerheid er toch weer in. Het is voor mij onmogelijk om elke dag evenveel van mezelf te houden. Om elke dag on top of mijn self-love game te zijn. The struggle is soms gewoon ontzettend real.
En dus probeer ik lief te zijn voor mezelf op de dagen dat het eb is. Ik eet genoeg groente maar ook mijn lievelingschocola met karamel en zeezout. Ik haal wijn in huis, maar drink ook liters thee. Ik plan mijn dagen niet te vol, maar let er ook op dat ik niet elke avond in mijn eentje ga zitten mokken op de bank. Als de liefde voor mezelf even minder is, zoek ik de liefde om me heen op. Ik spreek af met vriendinnen waarvan ik weet dat ze me zelfs op mijn meest chagrijnige momenten aan het lachen krijgen. Ik dwing extra knuffels af bij mijn vriend. En ik zeg tegen mezelf dat het over een paar dagen echt weer beter is.
Als ik mezelf volgende week in de spiegel bekijk, zal ik zien dat die buik er prima uitziet. En dat die cellulitis echt niet het einde van de wereld is. Vandaag voel ik het even niet. En morgen misschien nog steeds niet. Maar dat is helemaal oké.
The Curvy Columnist: sex met het licht aan >