The Curvy Columnist: sex met het licht aan

"Happy is not a dress size."

The Curvy Columnist: sex met het licht aan

Jarenlang had ik sex met het licht uit. En meestal was dat niet omdat de energierekening veel te laat was betaald. Nope, het was puur omdat ik me niet comfortabel voelde over mijn lichaam. Dat was ik ooit wel. De eerste man waar ik sex mee had, stak daar echter een stokje voor. In een van mijn eerdere columns schreef ik al over dit moment. Na de sex legde hij zijn hand op mijn buik en zei hij: ‘Je moet afvallen’.

Na hem had ik twee relaties met mannen die daarvoor nooit met een vrouw waren geweest die niet slank was. Ik was toen nog in de waan dat ik pas goed genoeg was met een paar kledingmaten minder. Ik ben altijd iemand geweest die van goede sex kan genieten, maar het was vooral het moment erna waarop ik me ongemakkelijk voelde: het welbekende ‘wc-moment’. Niet naakt uit bed durven stappen. Zoeken naar een kledingstuk dat je zoveel mogelijk bedekt. Of gewoon de hele deken claimen en de betreffende man naakt in bed achterlaten. 

Pas jaren later besefte ik hoe ‘schattig’ het idee van jezelf bedekken na sex eigenlijk is. Tijdens de hete happening, maar ook op andere momenten, ziet de persoon waar je mee bent namelijk jouw body vanuit alle mogelijke hoeken. Dat ongelukkige moment dat je telefoon nog in selfie-modus staat als jij een foto wil maken en je drie onderkinnen hebt, dat is basically wat jouw partner ook ziet, alleen dan van je hele lichaam, elke keer dat jullie samen zijn.

The Curvy Columnist: fit curves >

Hiermee wil ik je niet aanmoedigen om jezelf in een groot gewaad te hullen om zoveel mogelijk onflatteuze momenten te voorkomen. Mijn advies: laat je lichaam gewoon zien. Dat lijkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar wat ik heb geleerd is dat mannen mijn lichaam geweldig vinden zolang ik het ook geweldig vind. Door je te bedekken, ontneem je de ander de kans om te zeggen hoe mooi hij je vindt op dat moment. Ik heb nu sinds een paar maanden een vriend, maar was daarvoor vijf jaar single en heb in die jaren geen enkele keer negatieve feedback gehad op mijn lichaam. Eerder het tegenovergestelde.

Het is niet zo dat ik blind ben voor mijn eigen vetrollen. Het is meer dat ik mijn hoofd niet langer wil vullen met onzekere gedachten over mijn lichaam. Het was bevrijdend toen ik een paar jaar geleden voor het eerst na de sex naakt uit bed stapte. Ik dacht wel aan hoe het eruit zou zien, maar door het te blijven doen, verdwenen die gedachten. Ik vroeg mijn vriend wat hij denkt als hij naar mijn naakte lichaam kijkt. Hij zei dat hij stiekem naar me gluurt als ik uit bed stap of me sta in te smeren in de badkamer. En dat hij dan alleen maar denkt aan wat er later weer naast hem komt liggen. 

Ik weet uit ervaring dat niet elke man zo is. Deze week kreeg ik nog een berichtje van een vrouw die na haar drie kids is aangekomen en een man heeft die duidelijk laat merken dat hij dat niet mooi vindt. Het maakt me boos. Elke vrouw verdient een partner die verder kijkt dan vetrollen en cellulitis en haar wijst op haar innerlijke en uiterlijke schoonheid. Zeker als ze die zelf even niet ziet…

The Curvy Columnist: waarom body shaming me alleen maar sterker maakt >