Zo is het om te daten als curvy vrouw.
Vroeger kon ik me niet voorstellen dat iemand mijn lichaam aantrekkelijk zou vinden. Mijn gezicht wel, maar de rést? Nee zeg, dat moest maatjes minder om mooi bevonden te worden. Dit leek nog waar te zijn ook, want de mannen in mijn leven wezen me altijd op mijn te goed gevulde lijf. Ik weet nog hoe ik als zestienjarige naast mijn vriendje in bed lag, hij zijn hand op mijn buik legde en zei: Je moet afvallen. Meteen voelde ik me ontzettend naakt. Alsof ik iets te verbergen had.
Een paar jaar later had ik een vriend die me probeerde te steunen in elke lijnpoging die ik deed. Als we op een feestje waren en ik toch een handje chips nam, keek hij me ontzet aan. Zo was het steeds alsof ik niet alleen zelf faalde, maar ook hem teleurstelde als ik mijn leven zonder koolhydraten en suiker niet wist vol te houden. Ik herinner me dat hij eens zei dat ik wel lekker was om tegenaan te liggen, maar dat hij liever met een dunnere versie van mij over straat zou gaan.
Mijn ex is fotograaf. Als hij na een shoot thuiskwam, moest hij altijd weer even wennen aan mijn formaat
Uiteindelijk werd zelfspot mijn manier om te faken dat ik mezelf volledig accepteerde. Mijn laatste ex deed daar nog een schepje bovenop. Zo zagen we in een winkel eens een onderbroek met vlammen erop, hij keek me aan en zei: Als jij die aantrekt, staat de hele kamer in de fik. Oké, eerlijk is eerlijk, ik vind dat nog steeds best een goede grap. Het lastige was alleen dat dit soort opmerkingen voor mij bevestigden wat ik al wist: Te dik. Niet goed genoeg. Mijn ex is fotograaf en hij heeft wel eens gezegd dat hij als hij na een shoot thuiskwam altijd weer even moest wennen aan mijn formaat.
Nu ik single ben is er iets compleet veranderd: mannen zitten achter me aan vanwege mijn lijf. Een foto waar je mijn lichaam een beetje op ziet, staat garant voor dms over hoe lekker ik ben. In tijden van Tinder vliegen de complimenten over mijn lijf me om de oren. Side note: het is zelfs zo erg dat het niet eens uitmaakt dat ik een werkend brein heb, they just want the booty. Wat dan weer niet heel handig is, maar goed, dat is een ander verhaal.
Doordat ik niet echt van mijn lichaam hield, deden de mannen in mijn leven dit ook niet
De grootste reden voor deze ommezwaai is vrij simpel: ik heb liefde voor mijn lijf. Stoppen met diëten en beginnen met voor mezelf zorgen, zoals ik in mijn eerste column omschreef, werkte door in alles. Doordat ik eerder niet echt van mijn lichaam hield, deden de mannen in mijn leven dit ook niet. Tegenwoordig hoeft een kerel echt geen rotopmerking meer over mijn body te maken. Hij kan het meteen uitzoeken. De complimenten die ik nu krijg, bevestigen wat ik al weet: ik mag er zijn. Nu is de enige uitdaging een manier vinden om de mannen die het echt alleen op mijn lijf voorzien hebben vroegtijdig naar links te swipen
