The Curvy Columnist – Nooit meer op dieet

Bijna twintig jaar lang begon ik elke maandag opnieuw met een dieet. Ik was eeuwig onderweg naar een maatje minder. Slanker zou alles beter zijn.

Nóóit.

Bijna twintig jaar lang begon ik elke maandag opnieuw met lijnen. Ik was eeuwig onderweg naar een maatje minder. Slanker zou alles beter zijn. Afvallen werd mijn levensdoel vanaf mijn elfde. Voor die tijd was ik mager, maar met mijn ongesteldheid kwamen ook de curves en extra kilo’s. Dik was ik absoluut niet, maar ik voelde me Miss Piggy – en in die tijd had ik nog niet zo’n hoge pet van haar op. Als puber faalde ik jammerlijk met diëten. Ik skipte mijn ontbijt en lunch om vervolgens te bunkeren na schooltijd. Je begrijpt, dit had een averechts effect.

Fast forward naar nog veel meer kilo’s, onder andere door medicijngebruik, en mijn begin als plus size model. Eerlijk, dit is niet de beste wereld om in te werken als je niet heel happy bent met je lichaam. Als model ben je een levende kleerhanger, plus size of niet. En kleerhangers krijgen kritiek. Aan de ene kant kreeg ik raving reviews en aan de andere kant werd ik met mijn maat 48 vaak te dik bevonden. ‘Die broek zit te strak bij je’, ‘Jouw buik vult die bloes te veel’, ‘We gaan je alleen nog boeken als je een kledingmaat afvalt’. En dus werd de missie ‘minder Mayra’ opnieuw leven ingeblazen.

Ik schreef dagboeken vol met alles wat ik wel en niet at. Hoeveel calorieën ik op een dag had weggeknaagd. En ik hield elk grammetje bij op de weegschaal. Ik sonjabakkerde, probeerde mijn bikini body te vinden met het South Beach dieet en deed meerdere pogingen bij Weight Watchers. Het ging altijd een paar weken goed, totdat life happened en ik mijn regime niet meer vol kon houden. Dat ik ook naar eten greep als ik me rot voelde, maakte het er niet makkelijker op. Ik was altijd zo boos op mezelf. Weer niet gelukt. Weer te zwak om blijvend dunner te worden.

Het lukte me pas om uit mijn dieetcirkel te breken toen ik het heftigste jaar van mijn leven achter de rug had. Eerst overleed mijn vader aan longkanker en drie maanden later ging mijn relatie na 6,5 jaar uit. Ik moest opnieuw beginnen. Na een half jaar bingen op de bank deed ik het vanaf mijn dertigste anders. Een van de magazines waar ik voor werk, vroeg me om voor een artikel hypnotherapie uit te proberen als afvalmethode. Het betekende een nieuwe start. Een andere relatie met eten. Geen goede en slechte dingen meer, maar balans. En ik ging structureel sporten. Dat lijf waar ik zo teleurgesteld naar keek, werd iets waar ik voor ging zorgen. Niet met het oog op verandering, maar uit liefde voor mezelf. Eindelijk begreep ik dat ik niet hunkerde naar slank zijn of naar voedsel, maar naar oké zijn met mezelf.

Zo gingen er steeds meer maandagen voorbij waarop ik niet weer opnieuw begon met een dieet. De maandag was niet meer die beladen eerste dag van de week. Een nieuw jaar was niet meer dat jaar waarin ik eindelijk ging afvallen. Maandag is nu gewoon de dag waarop ik zoals elke dag van de week probeer goed voor mezelf te zorgen. Met een flinke portie groente, kilo’s self-love en laten we eerlijk zijn, een stuk chocola on the side

Wie Mayra Louise is? Dat lees je in haar eerste blog >>

Laatste nieuws