Fietsen voor vrouwenrechten

In 400 dagen van Jakarta naar Amsterdam fietsen?! De meiden van R4WR leggen 14.000 kilometer af, om aandacht te vragen voor vrouwenrechten.

In 400 dagen van Jakarta naar Amsterdam.

Deze vier vriendinnen leggen 14 duizend kilometer af op oude tandems, om aandacht te vragen voor vrouwenrechten over de hele wereld.

Al zeventien jaar kennen vriendinnen Carlijn Bettink, Lidewij Ponjee, Sophie van Hoof en Monique van der Veeken elkaar. In middels zijn ze 24 jaar oud en na een heel aantal ‘gewone’ vakanties samen besloten ze het na hun afstuderen compleet anders te doen. Ze maken nu een reis van maar liefst 400 dagen, waarmee ze aandacht vragen voor vrouwenrechten in de wereld. Onder het motto ‘wees zélf de verandering die je graag terug wilt zien in de wereld’ fietsen zij van de Indonesische hoofdstad Jakarta naar Amsterdam – op twee tandems. Wij spraken de vier powerladies tussen hun fietstochten door.

Waarom fietsen voor vrouwenrechten?
«Vorig jaar september studeerden we af. We beseften dat dit ons de ruimte gaf om voor langere tijd iets met elkaar te ondernemen. We kozen bewust niet voor een wereldreis ‘voor de lol’. We waren in onze studententijd al genoeg met onszelf bezig geweest. We besloten ons in te zetten voor iets wat niet alleen onszelf beter zou maken, maar ook ons eigenbelang oversteeg. Vrouwenrechten is een doel waar we ons alle vier hard voor willen maken. Het is per slot van rekening dankzij vrouwenrechten dat wij hebben kunnen studeren, ontwikkelen en ontplooien. Daarnaast zijn we vrij sportief aangelegd. De combinatie van een fysieke uitdaging en het vragen van aandacht voor vrouwenrechten is perfect.»

Wat doen jullie tussen het fietsen door?
«We bezoeken lokale projecten die zich richten op women empowerment. Daarnaast portretteren en interviewen we verschillende vrouwen. Al deze vrouwen hebben een bijzonder, dapper en persoonlijk verhaal, waarvan wij vinden dat het verdient gedeeld te worden. Via onze stichting R4WR proberen wij hen een podium te geven.»

Kunnen jullie een bijzondere vrouw beschrijven?
«We zijn al een half jaar bezig en hebben veel bijzondere vrouwen ontmoet. Zo spraken we in Myanmar Ma Thu Zar Win, een vrouw uit een arme familie. Om geld te verdienen voor haar gezin maakte ze whiskyflessen schoon. Hiervoor stond ze van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in een bak vol water en glasscherven – voor 2 tot 3 dollar per dag. Toen haar man overleed ging ze op zoek naar een baan die beter verdiende, waardoor ze verzeild raakte in de prostitutie. Inmiddels is ze daar gelukkig uitgekomen en helpt ze anderen in een vergelijkbare positie.»

Hét hoogtepunt van jullie tocht so far?
«Een hoogtepunt van de hele onderneming is het reizen met de fiets. Je verkent een land zo een stuk beter dan met backpack. Doordat je fietst kom je op plekken waar nog nooit een toerist is geweest, wat bijzondere reacties oplevert van de lokale bevolking. Je komt in de meest afgelegen tentjes voor een koffiepauze of eindigt in een klein dorpje, waarvan de bevolking zich in no time om je heen verzamelt. We zijn ook al een aantal keer verwend met gekoelde blikjes cola, trossen bananen of ander fruit en T-shirts. Er gebeurt zo ontzettend veel op één dag. Het ene moment word je helemaal gek van alle claxons op de weg, maar op het andere moment word je op de foto gezet door een professionele fotograaf die toevallig ook aan het rondreizen is, en krijg je ter plekke een waanzinnige fotoshoot in je schoot geworpen. Kortom: iedere dag passeert er weer een mooi gebaar, gesprek, of handeling de revue.»

Wat was (tot nu toe) het grootste obstakel?
«Het grootste obstakel zijn de tandems waarop we fietsen. Die hebben we derdehands via Marktplaats gekocht en we hebben er een haat-liefdeverhouding mee. Dagelijks eindigt iemand met zwarte smeerhanden als er weer iets stuk is. Gelukkig hebben we ter voorbereiding op de reis in Nederland twee dagen meegelopen met een fietsenmaker, hij leerde ons de fijne kneepjes van het vak. Inmiddels weten we alles over het opleggen van een ketting, het verwisselen van een lekke band en het verhelpen van een ratelende kettingkast. Heel af en toe schakelen we nog een fietsenmaker in, maar de meeste problemen lossen we zelf op.»

De ladies van R4WR zijn inmiddels al zes maanden onderweg, maar ze zijn nog lang niet uitgefietst. Houd de R4WR Facebookpagina in de gaten voor nog meer bijzondere verhalen en inspirerende vrouwen.

Fotograaf: Tommy Genbrugge

Laatste nieuws