Haarissues, welke vrouw heeft ze niet? Ben je blond, wil je donker. Heb je lang haar, moet het kort. Gezegend met krullen, wil je het steil. Tenminste, zo gaat het altijd bij mij. Komt bij dat ik heel leuk haar heb, maar met een geheel eigen wil.
Vroeger was ik een ware waaghals. Zo ging ik ooit voor het kapsel van JLo, die van Jenny from the Block. Woeste, schouderlange lokken met blonde highlights (alles behalve chic). Ik verfde het ook eens donkerrood. HORROR. Ik leek wel een figurant uit Twilight. En toen ik besloot dat blond veel sexier was (ik was 16) spoot ik een hele bus blondspray op vakantie leeg. Turns out dat ik absoluut geen type ben voor blond haar. En nee, deze haarstijlevolutie zal je niet gaan zien. Het fotoalbum heb ik ergens diep op zolder verstopt.
Ik heb ik mijn lesje dus geleerd (lees: hysterische huilbuien na kappersbezoeken). Tegenwoordig heb ik het geminimaliseerd tot twee haarstijliconen, Alexa Chung en Freja Beha Erichsen. Ik wissel eigenlijk steevast tussen een van die twee. Niet dat het er ooit op lijkt (vind ik zelf). Zo wilde ik een jaar geleden het kapsel van Freja. Freja had het haar kortgewiekt tot een punkachtig, woeste coupe. Van dat sexy-cool-je ne sais quoi-haar. ‘Ik wil het!’ Dacht ik. En op zich was er gelijkenis, maar ik heb helaas geen haargoeroe die er de hele dag is om m’n lokken in model te mouleren. En zo’n kort kapsel vereist een Leco. Geloof me. De eerste paar dagen zat het fantastisch, maar op de dagen dat ik net iets te laat uit bed kwam zat het als een jongetje. Helemaal niet rockchic, de coolness factor was ver te zoeken.
Gelukkig groeit mijn haar als kool en groeide ik snel genoeg uit mijn Freja kapsel. In comes de Alexa. De Alexa is eigenlijk de enige vaste variabele door de haarjaren heen. Ik ga altijd terug naar de Alexa. Chic, fashionable, stijlvol, nonchalant, makkelijk en vooral veilig. Niks geen ingewikkelde coiffures.
Als ik een biografie zou schrijven over mijn leven dan heeft mijn haar een apart hoofdstuk. Mijn haar doet namelijk waar het zin in heeft. En dat heeft zo zijn leuke en minder leuke kanten. Ik heb bijvoorbeeld weekendhaar, geen gein. In het weekend kan ze (mijn haar) uitslapen, krijgt ze meer buitenlucht en meer rust. Zo had ik dit weekend ineens fantastisch seventies meets eighties haar. Nonchalant golvend, glanzend maar niet te glad, glorieus. ‘Wow, wat zit dat haar ineens goed.’ Maar nee hoor, ik kon maandag niet uitslapen want moest weer aan de slag en dus hing mijn haar als een bos stro langs het hoofd. Bedankt hè, haar! Ik zie het als een soort straf dat ze doordeweeks niet mee wilt werken. Alsof ze zegt ‘ik heb al vijf dagen geen zonlicht gezien en hard gewerkt, ik zal je krijgen.’
En nu, nu wil ik nog één keer lang, glanzend, sterk, dik, sexy, weelderig haar. Dan kan ik daarna overgaan tot een kek kapsel à la Carey Mulligan of Michelle Williams. Maar lang haar, dat vergt toewijding. Het moet goed verzorgd en gepamperd worden. Collega Dionne, beautyeditor, adviseert mij kokosolie. Alleen voelt het voor mij nog krom om het goedje waarmee ik mijn kip heb gebraden ‘s avonds in mijn haar te smeren… Maar hey, alles voor mijn haar!
