Werk & ik, gaat het ooit weer lukken? Want met elke duik in zee heb ik IQ van me afgespoeld.
Er was een strand, er was een strandhuis, er was zon en de belangrijkste vraag van de dag was: wat zullen we vanavond gaan eten? Dit beschrijft mijn drie weken zomervakantie en dit is wat het met je doet: op de avond vóór je eerste werkdag een TOTALE paniekaanval.
Want: hoe gaat er in godsnaam ooit weer iets zinnigs komen uit hersenen die al die weken hebben liggen marineren in zalige zinloosheid?
Het idee alleen al om te beginnen aan een to-do list waar méér op stond dan ijsje kopen. Echt: in de vakantie was de grootste uitdaging van de dag welke smaak ijs ik zou kiezen en of het me zou lukken het zonder lekken op te likken. Met elke duik in zee spoelde er ook IQ van me af en ik vond het fantastisch, the simple life. Om even niet aan te staan. Kledingstress? Had ik niet. Fladderrokje, topje, BIKINI!!, slippers en een vergane spijkerbloes voor als het afkoelde. In plaats van op mijn mobiel keek ik hoe mijn man en dochter samen de frisbee overgooiden op het strand. Op de schaal van geluk bevond ik me bij de tien.
De paniek stroomde dan ook afgelopen zondagavond door mijn lijf. Hoe werd ik in godsnaam weer een werkende vrouw die iets kan? Omdat ik niet kon slapen, probeerde ik me hopeloos te herinneren wat een vrouw die bij Marie Claire werkte ook al weer droeg? En wat ik maandag zou vertellen over mijn vakantie. Het meest fascinerende wat ik had meegemaakt is zien hoe een schaap naar de kapper gaat. Namelijk op haar billen, want dan blijft ze rustig zitten. H.E.L.P. Met drie uur slaap achter de kiezen, kwam er de volgende ochtend tijdens het douchen eindelijk een zinnige gedachte in me op. Misschien was wat ik voelde wel gewoon vakantieheimwee. En vakantieheimwee hebben is goed, want hoe weet je anders wat geluk is? Geslaagd zijn in het leven is niet dat je elke dag honderdtwintig e-mails wegwerkt, of als die succesvolle zus-en-zo wordt gezien, maar dat je lacht, speelt, samen bent met mensen van wie je houdt.
Wat ik me ook bedacht is dat er vast een uiterste houdbaarheidsdatum op vakantieheimwee zit. Langer dan die van een pak melk kon het niet zijn. Over een week was alles weer normaal.
Het beste wat ik kon doen was gaan dromen over een volgende vakantie. En heel, heel rustig aan beginnen. Maandag spek-en-bonen-dag.
Hoofdredacteur Claudia en ik houden het vakantiegevoel nog heel even vast (op een bedje van Marie Claire’s).
