Jonna Works The News: The Bloggess, Lena Dunham x honderd

Dit keer in Jonna Works The News: alles over Jenny Lawson van The Bloggess. Zij is Lena Dunham, maal honderd. Een absolute aanrader.

‘The Bloggess is het helemaal’, tipt chef redactie Agnes. ‘Mijn nichtje van 21 is eraan verslaafd.’ Sinds we op de redactie aan het bloggen zijn geslagen, is het enorm de rigueur om je online vondsten te delen. En boy, wat is The Bloggess goed. Lena Dunham, maar dan maal honderd. 

Jenny Lawson aan het woord

De verhalen van Jenny Lawson – zoals ze in het echt heet – zijn grappig, ontwapenend, groots, schreeuwerig en bizar. Dat ligt niet voor de hand als je haar kent, want ze heeft reuma, lijdt aan depressies en een angststoornis. Maar wat zo mooi aan schrijven is: niemand maalt erom hoeveel oxazepam je slikt, hoe knap/slim/succesvol je in het echte leven bent. Juist een beetje outcast heeft alles mee – in elk geval al een gecompliceerde geest – om het online te maken.

TheBloggess.com

Ik heb een voorliefde voor komische bloedeerlijke buitenbeentjes als Jenny. En met mij maandelijks miljoenen anderen die op haar blog klikken. TheBloggess.com werd bovendien door Forbes een van de 100 meest invloedrijke blogs genoemd. Dan weet je dat het serious business is.

Conservatieve lobbes

Jenny is een 40-jarige journalist, moeder van een meisje van 8 en getrouwd met Victor, waarvan niemand snapt – en zijzelf nog het minst – waarom ze het met elkaar uithouden. Hij is een goeiige ietwat conservatieve lobbes, die regelmatig ‘What?!Â’ uitroept als ze weer iets bizars oppert (denk aan een discussie of Jezus een zombie is), of mails verstuurd met in kapitalen STOP EMAILING ME, I’M WORKING!, maar toch vooral niet zonder haar kan.

Choqueren met een glimlach

Jenny is meester in het choqueren met een poezelig glimlachje. Ze benoemt dingen waarvan je de rillingen krijgt: OMG, zoiets voel/denk/zeg je toch niet?! Zo kreeg ze haar eigen autobiografie toegestuurd, die ze vorig jaar publiceerde ‘Let’s pretend this never happened’, ze maakt hem open en er zit tussen de pagina’s een dode vleermuis verstopt. Elk weldenkend persoon zou gaan gillen (ik wel) en totaal in paniek de politie bellen omdat je zojuist een doodsbedreiging hebt gekregen. Jenny niet. Zij is totaal gefascineerd, omdat de vleermuis een stijve heeft. Een piepklein stijf piemeltje.

Nazi’s als katten

The Bloggess excelleert in foute opmerkingen. Ze noemt haar katten ‘nazi’s’, omdat ze aan het Von Trappen zijn, aan het zingmiauwen op de trap, zoals die familie uit de film The Sound of Music.

Adverteerders zijn welkom, schrijft ze, maar alleen als ze sexy zijn.

Kwetsbaar

Buiten dit, is haar ware kracht dat ze mensen raakt door zo f-ing kwetsbaar te zijn. Zo had ze altijd graag een knalrode baljurk willen hebben. Om voor één keer een diva-ish jurk te dragen, net zo prachtig als de persoon die ze wil zijn. En om zichzelf eraan te herinneren dat ze het waard is om gezien te worden. (Voor iemand met straatvrees geen vanzelfsprekendheid.)

Rode-jurk-amazingness

Untitled-8Jenny kreeg zoÂ’n jurk na haar blogpost cadeau en poseerde ermee op… een kerkhof. Daarna gaf ze de jurk door aan eenieder die ook zoÂ’n moment van rode-jurk-amazingness nodig had, zoals de vrouw die chemo moest ondergaan tot de vrouw die haar eerste huis kocht. The Red Dress heeft zelfs een eigen Facebookpagina.

Ik zal je wat bekennen, ik heb ook zo’n jurk gekocht. Begin dit jaar om precies te zijn, en ik kocht ‘m om exact dezelfde reden als The Bloggess. Dat heb ik alleen nooit aan iemand verteld. Zij wel, zij deelt het met de wereld.

Wat The Bloggess doet is prachtige storytelling. Ik ga nu op Amazon.com haar boek bestellen.

 

 

Jonna ter Veer (@jonnaveer) buigt zich in Jonna Works The News wekelijks op geestige doch inhoudelijke wijze over de (opmerkelijke) actualiteit.

Fotografie Rossi & Blake (portret)

Foto Jonna

Laatste nieuws