Heet nieuws! De legendarische street style fotograaf Scott Schuman (aka the Sartorialist) was in onze hoofdstad om zijn blitse fotoboek te promoten en te signeren. Wij trokken erop uit om Scott eens even aan de tand te voelen. Het was een geestig gesprek, maar schok oh horror:Â we zijn helaas niet door hem gefotografeerd.
Een van je meest opvallende adviezen: kies een style icon met dezelfde bodyshape. ‘Er zijn nu zoveel afleidingen en beroemdheden dat mensen al snel denken: oh, ik wil de stijl van Kim Kardashian. Terwijl hun lichaam er totaal niet op lijkt. Als je iemand vind met dezelfde bodyshape, dan kan dat ontzettend goed helpen bij het kiezen van de juiste items. Ik heb er enorm lang naar verlangd. Mijn icon is een Italiaanse stilist, Alessandro. Als een bepaald soort jasje niet zo mooi bij hem staat, weet ik dat ik het zelf ook niet hoef te proberen. Een tip: je hebt je lichaam van je ouders gekregen, en lijkt daarin vast ook op hen. Zij kunnen je als geen ander vertellen wat wel en niet werkt.’
Zelf al tot iemands ‘bodyshape stijlicoon’ verkozen?
‘Ja, ik denk vast dat er vast een paar brugpiepers zijn die mij als stijlicoon hebben.’
Had je trouwens toen je jong was zélf graag advies gekregen van je ouders?
‘Ja. Maar heel even hè. Dat was toch grappig, wat ik net zei, over die brugpiepers?! Ik ben nou eenmaal niet de meest grote man.’
Ja, heel geestig, heel geestig. Maar vertel eens: hoe was je jeugd, stylewise?
‘Kijk, hier in Amsterdam heb je een Valentino winkel, maar in Indiana – waar ik ben opgegroeid – is gewoon geen mode te vinden. Mijn ouders hadden wel stijl, onze meubels waren interessanter dan die van anderen, maar verder waren ze heel praktisch. Ze gaven ons de kleding die we nodig hadden. Ik had het wel leuk gevonden om mijn vader over kleur en stijl te horen praten trouwens. Het was een echte man-man.’
Wanneer ontstond jouw liefde voor mode en stijl?
‘Wanneer ik door tijdschriften bladerde dacht ik altijd: wow! Dat ziet er totaal niet uit als mijn leven hier? Het was zo romantisch. Dat heeft zeker meegespeeld bij het ontstaan van mijn liefde voor mode, en het feit dat (en hoe) ik ben gaan fotograferen. Het leven in die bladen was het complete tegenovergestelde van hoe mijn leven eruit zag toen ik opgroeide. De meeste volwassenen om me heen gingen naar kantoor in een simpel pak, meer was er niet te zien. In die bladen zag ik jonge mannen en vrouwen in prachtige pakken en kleding. Ze zagen er bovendien uit alsof ze plezier in het leven hadden!’
Wat is je handschrift, jouw inziens?
‘Ik probeer niet slechts te rapporteren over wat mensen dragen. Neem bijvoorbeeld de foto van Garance Doré (Scott’s vriendin, red.) in het februarinummer over Parijs. Je ziet vooral haar rug, en de achterkant van haar jas. Als ik had willen weten wat voor merken ze aanhad, had ik haar van de andere kant gefotografeerd. Het gaat mij om haar algehele look en feel. Om haar mooie lange benen, haar houding, haar benen. Die trouwens nog langer lijken dan ze al zijn. De kleding helpt gewoon mee om iemands verhaal te vertellen.’
In je boek schrijf je ook dat het je niet alleen om iemands stijl gaat, maar ook om hoe iemand zichzelf ‘draagt’.
‘Klopt. Vroeger liet ik mensen in een bepaalde positie staan, nu probeer ik ze juist in de oorspronkelijke positie te laten, ik wil laten zijn wie ze zijn. Iemands specifieke houding kan heel mooi en interessant zijn. Tijdens Fashion Week zat er een onbekend meisje front row en de manier waarop ze zat, met haar camera op schoot, haar armen op een bepaalde manier, was gewoon prachtig. Ik ben naar haar toe gelopen, legde mijn hand op háár handen en zei: niet bewegen. Ik hield expres haar handen vast, want als je zegt dat iemand niet moet bewegen, dan springen ze meestal verrast alle kanten op: waarom, wat is er?! En dan is het moment voorbij, haha.’
Terug naar je jeugd, toen je zo verrast kon worden door stijlvolle mensen. Kun je nog steeds verrast worden, die inspiratie voelen?
‘Ja! En dat houd ik zo door de mensen die ik fotografeer meestal niet verder te leren kennen. Ik houd ze op een zekere afstand. Ik kijk ook altijd vérder dan naar bijvoorbeeld Anna dello Russo. Ben altijd op zoek naar the next young cool girl. Het heeft ook iets mysterieus om mensen voor het eerst te zien, en te denken: wie Ãs die jongen, wie Ãs dat meisje? Het voelt alsof je elke dag een nieuwe date hebt. Ik doe niet aan trendspotting, ik heb een groot verlangen naar het onbekende. Het is nieuwsgierigheid en mysterie.’
Fotocredit: Scott Schuman, www.thesartorialist.com
