Redacteur Jonna ter Veer was erbij. Lees over haar ervaringen tijdens de Amsterdamse Museumnacht. De druktemeter, een oxygen-bar en een oud onderduikadres op de Herengracht dat is omgetoverd tot arty hotspot.
Diane Arbus in FOAM
Het is 20 uur, maar de rij bij het Foam loopt al tot de hoek van de Vijzelstraat. Tijd om met de persbadge te flashen en were in. Ingeklemd tussen een groep Amerikanen schuifelen we langs de fotos van Diane Arbus. Helaas wordt elke hartklop, zucht of verwondering over haar excentrieke portretten gesmoord in de Oh My Gods You knows This is so, like kortom het popi-lingo van Amerikaanse twintigers. In de bar beneden vinden we de drukte juist een plus. Filmprojectie op de muur, roze lampjes, veel hippe menschen wier outfits de modetemperatuur flink verhogen.
De opening in EYE was een feestje!
De Druktemeter
Op de Museumnacht App checken we de druktemeter. Drie volle cirkels betekent: blijf weg! Tenzij je honderd uur wilt wachten. Graag hadden we de oxygen bar uitgeprobeerd, waar je high schijnt te kunnen worden van zuurstof. Maar het zit er niet in. Dan maar naar Castrum Peregrini (géén Italiaans drankje). Op dit adres aan de Herengracht verbleven jonge onderduikers tijdens WOII. Ze hielden de moraal hoog met poëzie en schilderwerk. Hun schuilplek met jaren veertig boekenkasten, banken, tapijt, poefjes en piano is volledig intact gebleven en wordt eens per jaar, tijdens N8, opengesteld voor publiek. In de intieme ruimte worden we betoverd door performancekunstenaar T Martinus, die ons laat beleven hoe je jarenlang kunt onderduiken zonder gek te worden. Dit is beter dan het Anne Frank Huis!
Diamantje graag
Na deze erlebnis voelen we ons zo rijk dat we besluiten we dat we wel een diamant willen winnen en fietsen naar Museum Willet-Holthuysen, waar een champagneproeverij is. In één glas zit een diamant ter waarde van 350 euro verstopt. Helaas zijn we te laat. De diamanten zijn op. En de champagne ook.
EYE Filmmuseum
Het is middernacht, we hebben dorst, maar de druktemeter blijft uitslaan bij de populairste musea. Weet je wat? We gaan naar Eye. Daar was de opening, daar willen we afsluiten. Met bier en saucijzenbroodjes kijken we uit over het IJ. Subbacultcha! schotelt ons lekkere beats voor. Jammer dat het niet drukker is. Want de dansvloer verdient het om gevuld te worden. Maar kennelijk zorgt de druktemeter er ook voor dat je áls je ergens binnen bent bij een hotspot blijft. En Eye ligt misschien toch voor zon nacht te ver weg.
Vanaf de pont zagen we de paarse lichtshow al in het glazen gebouw. Eye staat deze nacht in het teken van filmische Suspense. En inderdaad. Helemaal bovenin op de vierde etage zien we een ruimte met kraaien, waar veel reuring is. Hier is de set van Hitchcocks film The Birds uit 1963 nagebouwd. We kleden ons met vintage leenkleding zo goed mogelijk om tot Tippi Hedren look-a-likes, krijgen een kraai in onze handen en moeten van de regisseuse zo hard mogelijk gillen. De gil overstemt de klokslag twee uur. Tijd om naar Bedfordshire te gaan.
N8 was zoals altijd een feest. In de donkere stad van museum naar museum vlinderen blijft een happening. Maar de drukte voor de ingang nekt je wel. Zeker als het ook nog regent. Moeten we voortaan langer op één plek blijven?
