Dat er een kunstenaar in haar huist, wist Alisa Lim A Po (44) diep van binnen altijd al. Toch kon ze die pas kort geleden bevrijden. De juiste portie levenservaring én een prettig gebrek aan academische vorming maken haar werk onweerstaanbaar fris.
Het roer omgooien
Achteraf zou je het misschien ‘divine timing’ kunnen noemen. Niet op haar achttiende, toen ze zich aanmeldde bij de kunstacademie in Den Bosch, maar op haar achtendertigste was het voor Alisa hét moment om het roer om te gooien. Vanaf de dag dat ze de deuren van haar eigen reclamebureautje sloot, en eindelijk de schilderskwasten oppakte, raakte alles in een stroomversnelling.
“Op een gegeven móet je gewoon, er was geen alternatief meer. Ik voelde heel sterk dat het leven te mooi én te kort is om niet te doen wat je eigenlijk moet doen.” In haar omgeving gebeurden verdrietige dingen, er waren zorgen en er was afscheid. Alisa begon met het schilderen van een vrouwengezicht waarover ze ‘lagen van ruwe emoties’ aanbracht, als een soort filter tussen de rouwende mens en de buitenwereld. De serie ‘Schone Schijn’ was geboren, het visuele verslag van een persoonlijke ontworsteling maar ook de bevrijding van de kunstenaar die ze is. “Die doeken zijn me dierbaar, echt van mij. Ze zijn niet te koop.”
Atypische carrière
Inmiddels is Alisa zeven series verder en is ze net verhuisd naar een atelier dat de komende tijd zeker groot genoeg is om haar ongebreidelde ambitie bij te kunnen houden. “Ik voel zo’n ongeduld, heb zo veel te vertellen. Ik werk altijd, niet op een nine-to-five manier maar ben zeker elke dag in mijn atelier te vinden.” Al bij de tweede serie dienden kopers en galerieën zich aan, en ook met haar eigen presentaties en exposities speelt ze zich in de kijker. “Mijn carrière is wat dat betreft atypisch. Normaal bouwen kunstenaars na de academie en portfolio op en is er al veel werk als ze ‘ontdekt’ worden. Bij mij is dat niet zo, er was niks toen ik begon. Maar ik had wel de levenservaring, het zelfvertrouwen en was assertief genoeg om mezelf naar voren te schuiven.”
Kunst
Van figuratieve portretten, verlegde Alisa haar aandacht al snel naar abstracte werken, waarin kleur en emotie een grote rol spelen. “Daarna begon ik mijn werken te versnijden en er collages van te maken.” Veel mensen vinden het zonde dat ze haar schilderijen zo rücksichtlos versnijdt, maar voor haar voelt het als winst. “Het opnieuw samenstellen van verknipte delen geeft een samenspel dat je in schilderijen niet hebt.”
En zo groeit haar werk inmiddels uit tot flinke installaties. “Gelukkig kan ik in mijn atelier, een charmant oud schooltje met drie lokalen, de ruimte nemen om alles op en af te bouwen.” En dat is maar goed ook, want met haar grenzeloze werkdrift en nieuwsgierigheid lijkt de sky the limit. “Door te werken in series dwing ik mezelf een tijdje bij een thema te blijven, want er moet zo veel uit. En er zijn ook nog zo veel mogelijkheden. Ik schilder op metaal, maar experimenteer ook met fotografie en textiel.” Haar schilderijen, zo vindt ze zelf, “moet je eigenlijk met een goed glas wijn in de hand over je heen laten komen”. “Net als mijn grote inspirator Mark Rothko stelt dat je zijn werk solitair, een-op-een mag beleven, om er in op te gaan. Wat ik hoop over te brengen is dat mensen voelen dat ze mogen en kunnen genieten van geluk.”
Benieuwd naar haar werk? Klik dan “hier”.
Bron: Renske Schriemer | Beeld: Alisa Lim A Po
