Hanna Verboom over haar bipolaire stoornis: ‘Ik schaam me er niet meer voor, maar omarm die kant van mezelf’

Met haar documentaire Uit de schaduw hoopt Hanna het stigma op psychische aandoeningen te doorbreken.

Een bewogen periode voor actrice en documentairemaker Hanna Verboom. Ze praatte voor het eerst openlijk over haar bipolaire stoornis, maakte een documentaire over het taboe op psychische aandoeningen en pleit met de campagne #Uitdeschaduw voor meer openheid hierover. Aan Marie Claire vertelt de actrice er meer over.

Naar buiten treden

Dat het een bewogen periode is, blijkt al snel wanneer we Hanna spreken. “Ik ben best wel geraakt door alles wat er is gebeurd”, deelt ze. “Door hier open over te zijn, ben ik echt bedolven onder berichten, e-mails, appjes en Instagram messages. Mensen delen hun eigen verhaal of dat van een geliefde, en dat is heel ontroerend. Ik heb het gevoel dat ik verbonden ben met mensen die ik helemaal niet ken, maar wel herken.”

Dat haar eigen verhaal zoveel los zou maken, had Hanna niet verwacht. Al is dat wel waar de actrice met haar documentaire en campagne op hoopt: meer openheid. “We pleiten voor het doorbreken van het stigma, maar het stigma is wel realiteit.” En juist door dit stigma vond Hanna het in eerste instantie ook eng om haar gehele verhaal met de wereld te delen. Nadat ze het eerste interview hierover gaf, wilde ze zich zelfs terugtrekken. “Ik las de omschrijving van mijn eigen psychose en dat was confronterend. Ik vond het doodeng om dit te delen. Ik was bang dat mensen door de bril van het stigma naar mij zouden kijken. Zouden mensen mij niet knettergek vinden? Maar niets bleek minder waar. De dag nadat het interview verscheen, had ik zoveel berichten. Dat was echt heel bijzonder. Ik was er erg door geraakt.”

Goede moeder zijn

Op haar zestiende begonnen bij Hanna de depressies en op haar 21ste kreeg zij de diagnose bipolaire stoornis. Met haar 38 jaar heeft de actrice dit lange tijd stilgehouden. Maar tijdens haar tweede zwangerschap deed ze nieuwe inzichten op. “Toen ik zwanger was van Samuel voelde ik heel erg dat er iets niet klopte. Als ik in interviews of op Instagram mijn verhaal vertelde, was dat nooit mijn hele verhaal. Dat begon heel erg te wringen. Ik wilde er echt heel graag open over zijn.”

Ook wilde Hanna haar kinderen, de tweejarige Sara James en vier maanden oude Samuel, het juiste voorbeeld geven. “Tijdens mijn zwangerschap van Samuel had ik veel tijd om na te denken. Ik bedacht me: wat als hij iets heeft? Of wat als Sara James iets heeft? Als ik mijzelf als moeder niet accepteer, hoe moeten mijn kinderen dan hun rafelrandjes en gevoeligheden accepteren? Voor mij was het opeens heel duidelijk dat ik het wilde delen.”

Geen schaamte meer

In haar film Uit de schaduw, die gratis te zien is op haar platform Cinetree, vertelt Hanna dat ze zich een tijd schaamde voor dat deel van zichzelf. Een gevoel dat ze inmiddels niet meer ervaart. “Ik schaam me er niet meer voor. Ik had dat wel, maar waarom zou ik me schamen voor iets waar 43,5 procent van de Nederlanders mee kampt – en daar vallen burnouts nog niet eens onder. Dan valt er toch niets meer te schamen? Dat stigma is een soort luchtbel die doorgeprikt moet worden.”

De psychische variaties, zoals Hanna het zelf graag noemt, brengen niet alleen maar negativiteit mee. “Het is niet alleen maar heftig”, vindt ze. “Het kan ook heel goed gaan en er zit kracht in de intuïtie en creativiteit die daarmee gepaard gaan. Ik ben nu eigenlijk heel trots op mezelf en heb die kant van mezelf ook omarmt. Maar dat proces vond niet van het ene moment op het andere plaats. Dat was een proces van jaren. Gesprekken met familie, mijn man, vriendinnen en therapie zijn voor mij heel belangrijk geweest.”

Verhalen delen

Ook Hanna’s drive om verhalen te delen heeft meegespeeld dat ze alle aspecten van zichzelf leerde omarmen. “Verhalen kunnen we gebruiken als middel om dingen aan de kaak te stellen of om positieve veranderingen te brengen. Verhalen zijn heel krachtig. We hebben ze nodig om ons verbonden te voelen. We leven in een cultuur waarin we succesverhalen makkelijk delen, maar niet over de weg daarnaartoe, met de ups en downs en de battles die we moeten vechten. Waarom vertellen we juist niet meer die verhalen?”

Over onze imperfecties, die heel normaal en menselijk zijn, zouden we openlijker moeten praten. “Dat is eng”, erkent Hanna. “Zelfs voor mij was dat eng en ik had wat dat betreft de ideale omstandigheden. Ik had de regie over mijn eigen documentaire Uit de schaduw. Ik had volledige controle en zelfs dan is het eng. Je bent bang dat mensen vanuit het stigma denken, een stigma dat we echt moeten doorbreken. Ik pleit voor openheid, kwetsbaarheid en het doorbreken van het stigma.” Al wil Hanna iedereen één belangrijk ding op het hart drukken. “Doe het op jouw manier, op jouw tijd en deel het met de mensen die jij vertrouwt.”

10 oktober is het World Mental Health Day. Tijdens deze maand vraagt Hanna met haar filmplatform en de stichting Get it done om meer aandacht voor het taboe op psychische aandoeningen. Ze pleiten voor meer openheid hierover. Met de hashtah #uitdeschaduw willen zij andere mensen inspireren hun eigen ervaring te delen.

Beeld: Cinetree Original: Uit de schaduw

Laatste nieuws