Chanel Matil Lodik is Instagraminfluencer, expert op het gebied van antiracisme, oprichter van het platform Meer kleur in de media en nu ook auteur. Op 11 november verschijnt haar eerste boek Het antiracismehandboek. Marie Claire sprak de ondernemer hierover.
Van harte gefeliciteerd met je boek! Je bent in oktober 2020 benaderd met de vraag of jij dit boek wilde schrijven. Had jij daarvoor al de ambitie om een boek over antiracisme te schrijven?
Dankjewel! Nee, ik had niet de wens om daar een boek over te schrijven. Ik dacht wel aan een biografie over mijn vader of mijn oma, waarin ik hun levens wilde beschrijven. Zo wilde ik schrijven over hun jeugd in Suriname en over de verhalen die mijn vader me daarover vertelde. Dat mijn oma nog kleding liet maken bij de kleermaker, of dat mijn vader bananenbladeren plukte om die op de markt te verkopen zodat hij een zakcentje had. Een gewoon leven eigenlijk, maar wel vanuit een perspectief waarover ik in Nederland nog niet heb gelezen.
Hoe heb je het uiteindelijk ervaren om een boek over antiracisme te schrijven?
Heftig. Het was heel heftig. Je gaat graven in je eigen traumatische ervaringen, maar je gaat ook die van anderen onder de loep nemen. Op zo’n moment kon ik bijna voelen hoe traumatisch het was, omdat ik het net zo goed zelf had kunnen ervaren en dat was heel heftig en intens.
Hoe ging jij om met die constante stroom aan heftige en intense ervaringen en gevoelens?
Ik heb heel goed geleerd om mijn emoties even te laten zijn en om door zulke periodes en zulke momenten heen te gaan. Ik heb geleerd om die emoties volledig te accepteren, want dat helpt het beste om het sneller los te kunnen laten. Dat merk ik ook in mijn autisme. Voordat ik de diagnose kreeg, heb ik heel lang gevochten tegen wie ik ben. Als ik ging huilen omdat de bus te vroeg was vertrokken van de halte, werd ik boos op mezelf. Toen ik de diagnose had, wist ik: oké, dit is een onderdeel van wie ik ben. Dit is wat mij verdrietig maakt en dat verdriet mag er zijn.
Voor wie is Het antiracismehandboek bedoeld?
Het boek is voor mensen die actief willen strijden tegen racisme. Van beginners, tot mensen die al iets weten over antiracisme tot gevorderden. Het is voor verschillende niveaus. En voor wie het boek niet is? Voor die oom of vriend die doet alsof racisme niet bestaat of voor die persoon die erg racistisch is en er niets aan wil doen. Deze mensen zijn nog niet op het niveau aangekomen om dit boek te lezen. Hoogstwaarschijnlijk gaan ze niet opnemen wat erin staat, of ze gaan het alleen maar betwisten. You need to meet people where they are at.
Je bent op Instagram al lange tijd actief als expert op het gebied van antiracisme, inclusie en diversiteit. Nu is daar ook nog een boek bij gekomen. Denk je dat de manier waarop jij je kennis overdraagt veel is veranderd sinds je hiermee begon?
Ik hoop het niet, en ik hoop het wel. Met ik hoop het niet, bedoel ik dat ik hoop dat ik niet milder ben geworden. Met ik hoop het wel, bedoel ik dat ik hoop dat ik nog meer mezelf ben geworden. Dat ik nog meer durf te zeggen wat ik vind en hoe ik dingen zie, zonder daar een sugar coat overheen te leggen.
In hoeverre heb je zelf nog nieuwe inzichten opgedaan tijdens het schrijven van dit boek?
Ik heb er heel bewust voor gekozen om niet over groepen te praten zonder onderdeel te zijn van die groep. Voor de hoofdstukken over anti-Aziatisch racisme en islamofobie heb ik twee personen die onderdeel uitmaken van die cultuur of gemeenschap gevraagd om die stukken na te lezen. Toen kwam ik erachter dat ik soms ook dingen over het hoofd zie. Het kan dus altijd beter. Het kan altijd inclusiever, ook ik.
Wat hoop je dat mensen meenemen uit jouw boek?
Dat ze verschil kunnen maken, en dat ze echt wat moeten doen. Vooral dat laatste. Mensen moeten echt in actie komen in plaats van praten over dingen. Actie is vereist en in actie komen is helemaal niet zo moeilijk als men denkt.
Hoe kijk je nu terug op het schrijfproces?
Ik ben heel blij dat ik dit heb meegemaakt en ik ben eigenlijk alleen maar geïnspireerd om nog een boek te schrijven over hoe het is om te schrijven. En ik denk dat er zeker een boek over antiracistisch opvoeden komt!
Beeld: Bete Photography
