Femke had een relatie met een narcist: ‘Zonder hem voelde ik me helemaal niets’ 

Ze dacht dat het liefde was, maar al snel voelde Femke* (31) dat haar relatie met Frank niet goed zat. Tegen beter weten in bleef ze bij hem, tot er mentaal niets meer van haar over was. 

“Voordat ik Frank ontmoette, zag ik mezelf als een leuk persoon. Ik kon goed omgaan met anderen, had leuke vrienden, vond mezelf grappig en was superzelfstandig. Maar nadat ik een relatie met Frank kreeg, nam mijn eigenwaarde steeds meer af.”

Ontmoeting 

“Ik leerde Frank kennen op het werk. Hij was rustig, viel me eigenlijk niet zo op en hij kwam nooit naar me toe voor een praatje. Dat laatste deed ik af als verlegenheid. Ik herinner me nog dat ik hem niet zo bijzonder vond. Hij had geen relatie en dat verbaasde me eigenlijk niet: zo aantrekkelijk vond ik hem ook niet.”

“Mijn beeld van Frank veranderde toen hij me op mijn verjaardag een cadeautje gaf. Niemand had aan mijn verjaardag gedacht, behalve hij. Dat vond ik erg lief. Na dit moment begonnen we veel met elkaar te appen en dit contact kon wel uren duren. We maakten grapjes en ik voelde gewoon dat hij met me flirtte. Op een gegeven moment spraken we met elkaar buiten werk af. We herkenden veel dingen in elkaar: we zijn beiden gek op de natuur en kamperen. Hij was een verantwoordelijk, zorgzaam persoon, droeg hippe kleding en was down to earth. Als ik ergens mee zat, nam hij de tijd om naar me te luisteren.” 

Een relatie

“Toen Frank niet lang daarna met zijn broer op reis ging, hadden we ontzettend intensief appcontact en nadat hij terugkeerde van zijn reis, begonnen we serieuzer te daten: we gingen samen de natuur in, maakten lange wandelingen, gingen ergens lunchen of keken samen een film.”

“Frank was net een verliefde puppy. Hij appte me continu en wilde vaak afspreken. Als we elkaar zagen, zag ik zijn ogen oplichten. Ik was echt alles voor hem. Al viel het me wel op dat hij me alleen prees om uiterlijke dingen. Hij bleef benadrukken hoe mooi ik was – dat ik precies het haar had dat hij altijd wilde voor zijn vriendin – en hij was supertrots op een artikel dat ik tijdens mijn master had gepubliceerd. Interesse in wie ik nu écht was, toonde hij weinig. Het leek hem vooral te gaan om het plaatje voor de buitenwereld. Gaandeweg in onze relatie zou hij me wel beter leren kennen, stelde hij.” 

De eerste scheurtjes

“Frank wilde zo vaak afspreken dat me dat benauwde. Ik had tijd voor mezelf nodig. Ik had net een nieuwe baan en ik woonde in een nieuw huis met huisgenoten. Toen ik aangaf dat ik niet de hele week vol wilde plannen, begreep hij dat niet. Dat gaf me een naar gevoel.” 

“Dat mijn onderbuikgevoel er niet naast zat, bleek tijdens onze eerste ruzie. Hij had afgesproken met een oud-scharrel. Ik vond dat vreemd. Frank had me eerder nog verteld dat hij juist geen contact met haar wilde, en nu had hij met haar afgesproken om te praten. Het bracht een paniekreactie in me naar boven. Tijdens mijn vorige relatie was ik bedrogen en ik voelde de bui al hangen. Frank zei vervolgens dat hij niet met haar zou afspreken als ik dat niet wilde, maar hij begreep me niet en deed ook niet zijn best om me te begrijpen. Verder wilde hij er niet meer over praten.” 

“Frank en ik bleven ook later ruzie hebben over zijn opvattingen over contact met vrouwen. Zo vond hij het normaal om zomaar bij een vriendin te blijven slapen, terwijl ik dat niet prettig vond. Dat doe je toch niet in een relatie? Eerder had Frank nog benadrukt dat we dezelfde normen en waarden hadden, maar dat bleek helemaal niet het geval. Ik begon te twijfelen of ik Frank wel kon vertrouwen.” 

Schuld verleggen 

“Toen we vijf maanden samen waren, wilde Frank samenwonen. Ook dit resulteerde in een ruzie. Ik vond dat we er niet aan toe waren. Onze basis was niet stabiel genoeg: ik wilde elkaar volledig kunnen vertrouwen en ruzies uit kunnen praten. Maar als ik een keer iets aankaartte, deed hij er niets mee.”

“Frank en ik ruzieden tijdens onze relatie veel, minsten een keer per week. Vaak ging het over de manier waarop hij met andere vrouwen omging. Hij deelde bijvoorbeeld intieme dingen over ons met anderen. Ik vond dit niet normaal, maar als ik hem erop aansprak, reageerde hij koel. Alsof het hem niets uitmaakte en dat mijn mening niet normaal was. Hij zei vervolgens dat hij maar als een kluizenaar moest leven, want zo kon hij geen vrienden hebben. Tijdens gesprekken hierover gaf hij me het gevoel dat ik gek was en beet hij me toe dat ik maar in mijn eigen waarheid moest geloven. Hij zat nooit fout, ík was degene die altijd moeilijk deed.”

Narcistische trekken

“Voor mijn relatie met Frank zag ik mezelf als een leuk persoon, maar dat gevoel nam steeds verder af. Frank gaf me continu het gevoel dat ik een grijze muis was en ik begon me steeds meer zo te voelen. Hij vertelde dat hij me saai vond. Eerder konden we nog samen lachen, en nu zei hij opeens dat mijn humor raar was. Zijn opmerkingen raakten me erg, waarom vertelde hij me dit?”

“Als ik met Frank wilde praten over iets dat me dwarszat, hoefde ik mijn stem maar iets meer kracht bij te zetten of hij snoerde me de mond al door me aan te spreken op mijn toon. Op die manier wilde hij niet met me praten. Niet zijn gedrag, maar mijn toon bespraken we dan. Wanneer Frank dit soort dingen zei, voelde het alsof hij boven mij stond. Dat hij kon bepalen wat raar was en wat niet. Ik nam Frank heel serieus en daarom begon ik aan mezelf te twijfelen: was mijn zelfbeeld daadwerkelijk positiever dan hoe anderen mij zagen?”

Knipperlicht relatie 

“Toen we een half jaar samen waren, ging ik opnieuw een gesprek met Frank aan over onze relatie. Ik kon niet meer. Ik vertelde Frank tijdens het gesprek dat ik op deze manier geen relatie wilde. De tranen rolden over mijn wangen, maar Frank sloeg niet eens een arm om me heen om me te troosten. Waarom hield hij me niet even vast?, vroeg ik me verdrietig af. Die avond zette ik er nog een punt achter. Veel zei hij er niet over, enkel dat hij het laf vond. Waarom hij er zo over dacht, heb ik niet meer gevraagd.”

“Een paar dagen na onze breuk, nam Frank weer contact op. Hij wilde helemaal niet uit elkaar. Ik hechte zoveel waarde aan Franks mening over mij, mijn eigen gevoel nam ik niet meer serieus, dat ik ‘m nog terugnam ook. Bovendien geloofde ik dat hij echt van me hield en dat ik het probleem in onze relatie was.” 

“Hoewel we weer samen waren, kwam er geen verbetering. Hij bestempelde me als jaloers, maar het ging niet om jaloezie: sommigen dingen deed je gewoon niet als je een relatie hebt. Opnieuw erkende hij mijn gevoelens niet. Hij gaf me het gevoel alsof ik een klein meisje was dat niet wist hoe je een relatie aangaat. Frank praatte me zelfs aan dat ik bipolair ben. Ik vond dat zo erg. Ik vroeg aan bijna iedereen die ik kende of ze ook dachten dat dit het geval was. Ze zeiden allemaal van niet, maar ik had Franks mening zo hoog zitten dat ik hem geloofde.” 

“Tegen mijn familie loog ik inmiddels over mijn contact met Frank. Mijn vader had me al eens gewaarschuwd en geadviseerd om het af te kappen, maar ik bleef Frank zien. Ik schaamde me dat ik een relatie met hem aanhield en loog daarom. Ik vond het verschrikkelijk. Ik loog nooit en zo wilde ik helemaal niet zijn, maar ik deed het toch. Daardoor vond ik mezelf nóg vreselijker, maar ik kon niet zonder Frank: zonder hem was ik helemaal niets meer. Van mijn zelfvertrouwen was niets meer over.” 

Definitief uit elkaar 

“Frank en ik zijn nog twee jaar samen geweest. Verscheidene keren probeerde hij het te beëindigen omdat hij een nieuwe vriendin wilde. Toch bleef hij contact zoeken. Hij zei lieve dingen en als we afspraken, zocht hij lichamelijk contact. Hier raakte ik zo van in de war. Hij wilde toch verder? Hij datete zelfs al met anderen. Er zat zo’n verschil tussen zijn woorden en zijn daden. Toch bleven we afspreken, tot hij er op een gegeven moment echt een punt achter zette. Hij wilde door met zijn leven en een vriendin die emotioneel stabieler en zelfstandiger was. Een genadeklap: dat wás ik voor ik hem ontmoette. Nu ik dat niet meer was, ging hij naar een ander. Het voelde heel goedkoop dat hij dat tegen me zei.” 

“Die nacht van de breuk heb ik het heel zwaar gehad. Ik heb hem tig mailtjes gestuurd waarin ik hem smeekte of hij alsjeblieft wilde praten. Maar toen ik ’s ochtends wakker werd had ik een heel helder moment: dit ging gewoon niet meer. Dit kwam niet meer goed. We hebben daarna helemaal geen contact meer gehad.” 

Professionele hulp 

“Na de breuk voelde ik me verschrikkelijk. Ik dacht: als ik er morgen niet meer ben, vind ik dat niet heel erg. Ik probeerde me daarom op mijn gezondheid te focussen: veel sporten en gezond eten. En mezelf maar pushen: er moesten toch betere tijden aankomen.” 

“Op een gegeven moment kwam ik een webinar over narcisme tegen van narcismecoach Lot Anne. Iets in mij zei toen: hier moet je naar kijken. Lot vertelde over haar relatie met een narcist en ik herkende veel. Ik ben toen haar programma gaan volgen. En dat gaf me hoop: als ik hiermee de helft van mijn leven zou terugkrijgen, dan zou ik zo geholpen zijn.”

“Door de webinar en coaching ontdekte ik dat Frank een narcist was, dat hij me gebruikte en een spelletje met me speelde. Narcisten proberen jou altijd het gevoel te geven dat je gek ben. Die ontdekking vond ik vreselijk. Gelukkig gaf Lot mij veel tips om mijn zelfvertrouwen terug te krijgen en door het traject ben ik dit deel van mijn leven gaan verwerken. Doordat ik hulp zocht ben ik voor mezelf opgekomen, iets wat ik had afgeleerd tijdens mijn narcistische relatie. Mijn zelfbeeld was verkleefd met mijn narcistische relatie maar met coaching heb ik geleerd om deze ervaring los te zien van wie ik ben. Ik ben stabieler geworden en ik pak de regie over mijn leven terug. Het gevoel dat ik leef in plaats van overleef komt terug. Het vertrouwen in mannen is nog niet hersteld, maar ik bewaak mijn grenzen beter en durf weer op mijn gevoel te vertrouwen, en dat voelt heel goed.”

Femke is een schuilnaam. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Beeld: iStock 

Laatste nieuws