Waarom single vrouwen gelukkiger zijn

Volgens de laatste wetenschappelijke cijfers horen alleenstaande vrouwen zonder kinderen bij de gelukkigste mensen ter wereld. Een gegeven dat single vrouwen als muziek in de oren moet klinken.

Geen relatie

"Ik tel de dagen totdat ik met mijn vriendinnen naar Corsica vertrek", zegt Olivia, huisarts van 33, vlak voor de herfstvakantie. "Dit soort reisjes zijn voor ons heilig, omdat we allemaal beseffen hoe belangrijk het voor ons is om tijd met elkaar door te brengen en samen van het leven te genieten."

Olivia en haar vriendinnen zijn allemaal single. "Ik geniet ten volle van mijn single-zijn en kom er ook 100 procent voor uit", zegt Vicky, binnenhuisdesigner van 35 en één van hen. "Zonder relatie voel ik me onafhankelijker, ik heb minder zorgen, kan mezelf zijn en mezelf ontwikkelen zonder steeds rekening te moeten houden met iemand anders. Sinds ik alleen door het leven ga ben ik nog nooit zo gelukkig geweest." Na twee lange relaties besloot ze haar tijd vooral in zichzelf te steken. "Voor mij betekent een relatie hebben dat ik moet toegeven, zaken die belangrijk voor me zijn moet loslaten en een deel van mezelf moet opofferen", vertelt Flavia, 38 en vertaalster bij een uitgeverij. "Toen ik samenleefde met mijn partner moest ik veel te vaak moeilijke keuzes maken."

Ook Chloé (28) is niet bepaald op zoek naar een partner. "Ik hoef maar om me heen te kijken, naar mijn moeder, haar vriendinnen, de moeders van mijn vriendinnen... om te beseffen dat een relatie geen garantie is voor geluk. Welke vrouw heeft haar diepere verlangens niet opzij moeten zetten voor haar partner of kinderen? Veel vrouwen van mijn generatie willen niet meer leven in de schaduw van hun wederhelft. Ze accepteren de vastgeroeste maatschappelijke overtuiging dat je jezelf pas volledig kunt ontplooien met een partner en gezin niet meer. Die overtuigingen slaan nergens op en wakkeren alleen maar schuldgevoelens aan. Jezelf verwezenlijken betekent in de eerste plaats jezelf durven zijn, ook al zwem je daarmee tegen de stroom in. Ik ben actrice, ik heb een bende goeie vrienden die heel close zijn, ik reis veel, ik hoef me tegenover niemand te verantwoorden – behalve tegenover mijn kat als ik hem overlever aan de goede zorgen van mijn buurvrouw – en ik ben oprecht gelukkig. Ik ben er zelf van overtuigd dat de oude vrijsters, zoals ze ons nu soms nog noemen, ooit de leading influencers zullen worden van onze samenleving", glimlacht ze trots.

Single & proud

Volgens meerdere recente studies die deze tendens lijken te bevestigen, loopt de zoektocht naar geluk tegenwoordig inderdaad langs het celibaat. Geen relatie en geen gezin beginnen zou de levenskwaliteit beduidend doen toenemen, althans bij vrouwen.

Gedragswetenschapper Paul Dolan, onderzoeker bij de London School of Economics, bevestigt dat een relatie niet per se de sleutel is om jezelf te vinden, afgaand op de resultaten van zijn onderzoek dat in 2019 in The Guardian verschenen. Dezelfde bevindingen kwamen uit een studie van Mintel, die voor de pandemie uitgevoerd werd onder de Britse bevolking: 61% van de vrouwen zei daarin gelukkig te zijn met hun singlestatus, tegenover 49% van de alleenstaande mannen. 75% van de vrouwen gaf ook toe het afgelopen jaar niet actief op zoek te zijn gegaan naar een nieuwe partner. Wat zij zo aangenaam vinden aan alleenstaand zijn? Hier wordt ook weer de zelfstandigheid genoemd, het tijd kunnen nemen voor zichzelf en de vrijheid die ze hebben om hun dagelijkse leven in te vullen zoals ze dat zelf willen.

Mensen in een relatie geven toe dat ze het moeilijk vinden om hun persoonlijke verlangens in evenwicht te brengen met die van hun partner, en signaleren ook sociale druk en verhoogde verwachtingen. Niet vreemd, zegt Isabella Lenarduzzi, oprichtster van JUMP, een organisatie die voor gendergelijkheid en ondernemerszin strijdt. De mythe van de gelukkige relatie roept volgens haar heel wat schuldgevoelens op omdat het niet eenvoudig is eraan te beantwoorden. "Sinds het begin van het patriarchaat beginnen we nu eindelijk andere manieren te erkennen waarop een mens gelukkig kan zijn. Kleine meisjes zijn lang opgevoed met het idee dat ze nooit gelukkig zouden kunnen worden zonder man. Jonge vrouwen worden nog steeds de maat genomen als ze op hun dertigste nog alleen of kinderloos zijn. Alsof huwelijk en ouderschap de enige fundamenten zijn waarop je je leven kunt bouwen, het enige bewijs van een geslaagd bestaan én de absolute graadmeter van wat je maatschappelijk hebt bereikt. Maar hoeveel vrouwen cijferen zichzelf niet weg voor dat eeuwige gezinsideaal dat in ons collectieve gedachtegoed nog steeds de norm is? Dit is de eerste generatie vrouwen die zelf beslist om voluit single te zijn en er zonder schaamte voor uitkomt dat deze status hen gelukkig maakt."

Meer dan moeder

Pauline, 34 en geluidstechnicus, is inmiddels vijf jaar samen met Benjamin met wie ze een dochtertje kreeg – van nu bijna twee. Ze is gek op haar werk en kan het niet verdragen dat ze sinds de geboorte van Mira nog enkel wordt herleid tot ‘moeder’. "Dat idee verstikt me enorm", zucht ze. "Het geeft me het gevoel alsof ik tien stappen achteruit heb gedaan en dat ik alles wat ik tot nu toe heb opgebouwd weer zou moeten loslaten. Sinds de bevalling zorg ik voor bijna alles in het huishouden en ben ik voor 80% verantwoordelijk voor Mira’s dagelijkse zorg en opvoeding. Waarom? Omdat Ben, die in de reclamewereld werkt, te pas en te onpas verkondigt dat zijn baan zijn motor is, dat hij zijn werk nodig heeft om zich bevredigd te voelen. En dat moederschap nu eenmaal niet samengaat met het leven dat ik vroeger leidde. Hij vindt dat het tijd is dat ik volwassen word en besef dat je als jonge moeder niet zomaar weer aan het werk kunt gaan alsof er niks gebeurd is. Alsof ik met een kind nog altijd kan doorwerken zonder mijn uren te tellen, na het werk kan gaan borrelen, om de andere dag naar de fitness kan gaan of zorgeloos mijn vrienden kan blijven zien. Hoe haal ik het in mijn hoofd? Weet je wel. Het lijkt wel of ik mijn grootmoeder hoor praten! Ik moet zo’n moeite doen om bij mezelf te blijven. Intussen heeft Ben zelf niks aan zijn leven veranderd; hij blijft gewoon uitgaan, tennissen en twee keer per week met vrienden uit eten gaan. Maar waar blijf ik in dit alles? Het leven is meer dan Mira en haar opvoeding. Moet ik hem verlaten om eindelijk weer mezelf te kunnen zijn? Er zijn eerlijk gezegd steeds vaker momenten dat ik het overweeg. Het leven is te kort om me te laten voorschrijven wat ik al dan niet zou mogen doen», geeft ze toe, ontmoedigd door de situatie waarin ze verzeild is geraakt en die ze jammer genoeg met heel wat lotgenoten deelt.

Verder lezen? Je leest het complete verhaal in de nieuwste Marie Claire. Nu in de winkel! 

Tekst: Aurélia Dejond | Beeld: Nick Luck (Pexels)