Margo is aseksueel: 'Ik heb totaal geen behoefte aan sex'

"Ik vroeg me af wat er mis met me was, en waarom ik niet kon zijn zoals andere vrouwen."

De hele wereld doet het, maar Margo wil en kan het niet. Sex hebben is voor haar onmogelijk en dat is echt lastig in het leven. "Mijn vriend vond het míjn probleem."

Zoenen

Margot (31): "Zoenen vind ik wel prettig, maar zodra het ook maar een beetje verder dreigt te gaan, haak ik af. Ik heb totaal geen behoefte aan sex. Het heeft me nooit geboeid. Toch duurde het vrij lang voor ik mezelf aseksueel noemde. Heel lang wist ik niet eens wat me mankeerde. In de puberteit voelde ik me ontzettend ongemakkelijk als vriendinnetjes het over de daad hadden en meestal zei ik dan ook niet zoveel. Met mijn eigen vagina had ik trouwens ook weinig op, ik vond het lange tijd vooral iets vies. Geen idee waarom precies. Er is iets vervelends gebeurd op mijn veertiende: een man betastte me tussen mijn benen. Maar ik kan me niet goed voorstellen dat dat zo’n impact heeft. Bovendien had ik voor die aanranding al te maken met een gebrek aan zin. Ik voelde me anders en werd steeds banger dat iemand mijn geheim te weten zou komen. Als ik met een jongen zoende, raakte ik helemaal niet opgewonden en daar schaamde ik me rot voor. Nog steeds weet bijna niemand dit van mij. Natuurlijk kan ik er zelf ook niks aan doen, maar ik heb toch het idee dat niet veel mensen me zouden begrijpen en anders naar me zouden kijken als ze dit wisten."

[ont-link-tool url="Margo is aseksueel: 'Ik heb totaal geen behoefte aan sex'"]

Vaginisme

"Iedereen kon vrijen, behalve ik. Ik voelde me steeds vaker buitengesloten en vroeg me af wat er mis met me was en waarom ik niet kon zijn zoals andere vrouwen. Het was net alsof ik minder waard was. Ik besloot het te googelen. Toen ik op een site over aseksualiteit stuitte, begon alles op zijn plek te vallen. Dat ik zeker niet de enige ben met dit probleem werd me ook meteen duidelijk. Ik herkende veel, maar voelde me nog niet bevrijd. Mijn probleem was er nog steeds. Door op internet te lezen kwam ik erachter dat ik ook een andere aandoening heb: vaginisme. Vrouwen die dat hebben verdragen geen dingen in hun vagina. Dat verklaarde een hoop. Het was me bijvoorbeeld nog nooit gelukt om een tampon in te brengen. Zelf heb ik het idee dat mijn vaginisme een gevolg is van mijn aseksualiteit. Ik moet niet aan sex denken en blokkeer daar beneden, zoiets. Klaarkomen via mijn clitoris is me weleens gelukt door die heel erg te stimuleren, maar ik heb er geen seksuele gevoelens bij. Ik heb dus zelf ook nooit geprobeerd om er iets in te krijgen."

Totaal verstijfd

"Ondanks mijn problemen heb ik wel twee relaties gehad. Mijn eerste begon op mijn achttiende en duurde zelfs acht jaar. Hoe ik dat voor elkaar kreeg zonder sex? Het was voor ons allebei de eerste relatie, we moesten nog veel leren. Maar goed, er kwam natuurlijk wel een punt dat hij verder wilde dan zoenen. Maar hoe veilig en verliefd ik me ook voelde, het lukte me niet. Zodra er een hand naar beneden ging, blokkeerde ik. Als we in bed lagen te zoenen was ik in mijn hoofd al zo bezig met het idee dat ik hem moest teleurstellen, dat mijn lichaam helemaal verstijfde. Op die momenten gaf ik aan dat ik niet verder wilde. Voor mij was het niet zo heel erg dat er zo weinig gebeurde in bed. Voor hem denk ik wel. Ik zeg bewust ‘denk’, omdat ik het eigenlijk niet weet. We praatten nooit over het gebrek aan sex. Na acht jaar was de koek op. In goed overleg gingen we uit elkaar."

Nieuwe vriend

"Na een tijdje single te zijn geweest, wilde ik het wel weer eens proberen met daten. Ook al spookte continu door mijn hoofd dat mijn aanstaande date vast zou afhaken als hij alles van me zou weten. Ik ging op Tinder en had al gauw een match. We waren allebei van plan om naar een bepaald housefeest te gaan en besloten elkaar daar te ontmoeten. Stiekem vond ik het prettig dat ik niet speciaal op date hoefde, dan lag er toch wat minder druk op. Rick bleek een leuke jongen en kort gezegd was het al vrij snel ‘aan’. Hoewel dat natuurlijk erg leuk was, speelde mijn probleem voortdurend in mijn gedachten. Ik moest hem gauw vertellen over mijn aseksualiteit, anders werd het alleen maar nog moeilijker. Toen het hoge woord er eenmaal uit was, reageerde hij eigenlijk best begripvol. Sex was niet het belangrijkste, zei hij – een opmerking die me lang is bijgebleven. De gedachte dat hij in zijn tijd als vrijgezel voor onze ontmoeting ook met niemand het bed had gedeeld – en dus toen ook een poos geen sex had gehad – troostte me een beetje."

Opgewonden & afgeknapt

"Natuurlijk moest het moment aanbreken dat hij wel wat ging missen. Als we zoenden werd Rick opgewonden. Hij dreef zijn zin niet door, maar het werd voor hem wel steeds lastiger om te begrijpen dat ik echt geen zin had om door te gaan. Iedereen wil toch sex? Ik trok hem weleens af, maar na verloop van tijd was dat niet meer genoeg. Ik begreep hem ook wel. Sex hoort bij een relatie. Daarom besloot ik hulp te zoeken. Eerst bij een seksuologe, maar dat liep niet. We verschilden van mening over de vraag of mijn aseksualiteit aangeboren is, en daardoor voelde ik me niet echt begrepen. Een hypnotherapeut wilde bij mijn onderbewustzijn komen, om zo eventuele blokkades weg te nemen. Geen idee of die er zijn, maar zijn therapie had in elk geval geen effect. De ervaringsdeskundige en schrijfster van een boek over vaginisme die ik daarna sprak, bracht me evenmin verder. En aan mijn vriend had ik helaas niet echt veel steun. In een van onze gesprekken zei hij letterlijk ‘Het is niet míjn probleem’."

Alleen knuffelen en zoenen

"Therapie bracht me geen steek verder, maar die opmerking deed me wel iets. Ik besefte dat ik veel energie stopte in het proberen te hebben van sex, maar dat ik dat niet voor mezelf deed. Het was allemaal voor hem. Ik wist niet wat ik miste en miste het dus ook niet. Uiteindelijk dreef de aseksualiteit ons dan ook uit elkaar. Nu ik erop terugkijk, vind ik dat heel erg. Ik denk dat allebei mijn relaties daardoor spaak zijn gelopen. Zo nu en dan voel ik een groot gemis. Het lijkt me fijn om een man te hebben met wie ik mijn leven deel, leuke dingen kan doen, die me vasthoudt. Het vinden van een relatie is volgens mij praktisch onmogelijk. Welke man wil er nou een relatie zonder te vrijen? Ik heb er weleens aan gedacht om een man te zoeken op het forum over aseksualiteit dat ik soms bezoek. Maar is dat slim? Ik weet eigenlijk helemaal niet of ik wil daten met iemand die ook aseksueel is. Knuffelen en zoenen wil ik namelijk wél en het lijkt me best fijn om elkaar te masseren. Wat blijft er over als ik een man tref die dát ook niet wil?"

Genoeg leuke dingen

"Vanwege mijn schaamte duurde het heel lang tot ik iemand in vertrouwen durfde te nemen. Twee van mijn vriendinnen weten pas sinds een half jaar dat ik aseksueel ben, dat zegt wel iets over hoe moeilijk ik het vond. Ze reageerden heel begripvol en hadden altijd al het gevoel dat ik ergens mee worstelde. Allebei waren ze heel blij dat ik er niet langer alleen mee rondliep. Hoewel het nu beter gaat, heb ik me een groot deel van mijn leven afgevraagd waarom ik op de wereld ben. Ik dacht dat ik de enige was die geen sex heeft en heb me een poos heel alleen gevoeld. Gelukkig kwam ik ook tot inzichten bij het beëindigen van mijn laatste relatie. Ik dacht veel na over mijn leven en zag in dat ik heel veel voor mijn ex had gedaan, terwijl het juist zo belangrijk is om aan jezelf te denken en eerst van jezelf te houden. Ik besefte dat ik het wel degelijk waard ben om een leuk leven te hebben. Het leven bestaat niet alleen uit sex. Ik heb mensen om me heen die van me houden, familie en goede vrienden, en er zijn zat leuke dingen om te doen. Het lukt me steeds beter om te genieten van alles wat er wel is, zoals de drankjes met vrienden, motorrijden en festivals bezoeken. Ik wil nog steeds heel graag iemand ontmoeten die me voor de volle 100 procent accepteert. Maar ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik geen sex kan en wil hebben, en dat geeft zó veel rust in mijn hoofd."

Dit artikel verscheen eerder op Marieclaire.nl.

Beeld: Pexels