Sabine in Mexico: 'Ik moet wennen aan het continue getoeter in de straten en een taal die ik amper begrijp'

Adiós Nederland

"De afgelopen jaren heb ik vaak geflirt met het idee om te emigreren, maar toen mijn partner een paar maanden geleden een vacature tegenkwam voor zijn droombaan in Mexico-Stad werd het een reële optie. Ik moedigde hem aan om erop te solliciteren en van het een kwam het ander. Hij kreeg de baan."

"De gedachte aan het leren van een nieuwe taal, mezelf onderdompelen in een andere cultuur en mijn thuishaven Groningen verruilen voor Mexico-Stad is spannend en angstaanjagend tegelijkertijd. Wie verhuist er nu van het nuchtere Groningen (‘Niet soezen, maar broezen’) naar een van de grootste steden ter wereld?

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Afscheid

De weken voorafgaand aan de verhuizing probeerde ik me zo goed mogelijk voor te bereiden op ons vertrek. Mijn partner vertrok anderhalve maand voor mij, en ik ronde alles in Groningen af. Ik diende mijn ontslag in bij Marie Claire, haalde ons appartement leeg, zette mijn auto te koop en had afscheidsetentjes met vriendinnen. Daarnaast leerde ik de absolute essentials in het Spaans (Hola, No entiendo en Un vino tinto, por favor). Alles om me voor te bereiden op mijn ver- trek. Maar je voorbereiden op het afscheid? Dat bleek niet mogelijk."

"'Over drie maanden vlieg ik alweer terug om op visite te komen, hé'", hoorde ik mezelf tijdens de autorit naar Schiphol meerdere keren herhalen tegen mijn vader, die het erg moeilijk heeft met mijn vertrek. Maar op het moment dat ik mijnouders en zus de laatste knuffels gaf, merkte ik dat ik het net zo moeilijk vond. Toen mijn zus me na twee omhelzingen nog een derde gaf, voelde ik de tranen achter mijn ogen branden. Het is geen afscheid, sprak ik mezelf streng toe, het is een nieuw begin."

Start

"En nu ben ik hier, in Mexico-Stad. Ons nieuwe appartement is gelukkig net zo mooi als op de foto’s, maar aan het alledaagse moet ik erg wennen. Het continue getoeter in de drukke straten, nog geen vriendinnen met wie ik spontaan kan gaan lunchen en een taal die ik amper begrijp. En mijn Spaans gaat nog steeds niet verder dan het bestellen van een wijntje, maar hey, het is een start."