Bucketlist-trip naar Belize

Het kan niet beter, denk ik als ik op het dek van catamaran The Dreamer vals meezing met La Isla Bonita van Madonna. De wind hebben we in de zeilen, er is geen wolkje aan de lucht en ik sip aan een verrukkelijke Belizaanse Rum Punch. Net als veel Belizanen weet ik het zeker: Madonna zong ‘last night I dreamt of San Pedro’ over hún San Pedro. Dat eiland ligt inmiddels achter ons, terwijl we koers zetten naar het Hol Chan Marine Reserve, een beschermd natuurgebied dat deel uitmaakt van het Belize Barrier Reef. Dit koraalrif in de Caribische Zee strekt zich uit over bijna driehonderd kilometer en is daarmee het op één na grootste rif ter wereld. Hier bevinden zich vierhonderd cayes (eilanden van koraal) én drie van de vier atollen (grote koraalkolonies met lagunes vol zeeleven) van het westelijk halfrond.

Wanneer we aanmeren, spring ik het kristalheldere water in en al na een paar meter snorkelen sta ik voor het eerst van mijn leven oog in oog met een haai! En niet zo’n kleine ook. Daarnaast zit een babyschildpad tussen de rotsen en even later komt er een pijlstaartrog (ik probeer niet aan Steve Irwin te denken) op ons afgezwommen. Ondertussen wijst mijn snorkelmaatje me op de ‘permit’, een joekel van een zilverkleurige vis die zeldzaam en dus beschermd is.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Great Blue Hole

Ik zou willen dat deze geweldige ochtend op het water nooit voorbijgaat, maar de crew van Xsite Belize Sailing zet koers naar de kust, want er is nóg een gave manier om Belize te beleven: vanuit de lucht. Dan zie je ook nog eens de fameuze Great Blue Hole, een groot onderwaterzinkgat dat bestaat uit een netwerk van grotten. Volgens NASA is het zelfs zichtbaar vanuit de ruimte, maar zo ver de lucht in gaan we nou ook weer niet. In plaats daarvan stap ik aan boord van een klein vliegtuig van Tropic Air – voor het ultieme vakantiegevoel. Na een paar minuten vliegen over het prachtige azuurblauwe water en de vele ‘cayes’, is het diepblauwe natuurwonder eindelijk te zien. We vliegen er van alle kanten overheen zodat iedereen foto’s kan maken. We zien ook nog een vastgelopen, verroest schip liggen en een caye die helemaal bedekt is met palmbomen. Op de catamaran en up in the air: Belize, wat ben je mooi!

Ceviche en rum

Dik tevreden keer ik terug naar mijn hotel aan het strand: het elegante Victoria House. De avond ervoor at ik hier overheerlijke dumplings van kreeft en snapper met salsa verde, maar vanavond ga ik op pad met Belize Food Tours. Gids Norma pikt me op in haar golfkarretje – hét vervoersmiddel van San Pedro – om me kennis te laten maken met wat lokale pareltjes. We beginnen met de voeten in het zand bij Lily’s Treasure Chest dat al 25 jaar bekendstaat om de ceviche Belizaanse stijl, die extra bite heeft door kleine stukjes komkommer en wortel. Deze avond is er ceviche van garnalen en met nacho’s scheppen we een royale portie op. We bezoeken ook het El Salvadoriaanse restaurant Pupuseria Salvadoreno, waar we onder meer een enorme burrito met kreeft eten. We drinken er een ‘panty ripper’ bij, een Belizaanse cocktail van kokosrum, ananas- en sinaasappelsap en grenadine. Het drinkt weg als limonade en zo komt het aan z’n niet zo chique naam: je doet hierdoor dingen die je misschien liever niet zou doen... We proeven ook nog vissoep, meerdere rumsoorten en het feest eindigt met key lime pie aan het strand. Propvol keer ik terug naar mijn hotel, waar ik in een hangmat met uitzicht op zee even bijkom van dit eetfestijn voordat ik naar mijn enorme kamer terugkeer.

Eén met de natuur

Het waterleven rondom Belize en de Caribische sfeer zijn ronduit geweldig, maar niet veel mensen weten dat het binnenland minstens zo verleidelijk is. Zo ligt de Hidden Valley Inn & Reserve midden in het nog redelijk ongerepte Mountain Pine Ridge Forest Reserve (met rode aarde!) met 3000 hectare privébos inclusief watervallen en 145 kilometer aan trails. Het is onmogelijk om hier níet tot rust te komen. Die avond heb ik de eer in een prachtige kookstudio met authentiek Maya-vuurfornuis te mogen genieten van een privédiner van de bekendste chef van het land: Sean Kuylen. Kuylen eert het rijke culturele erfgoed van Belize en die passie proef je, zie je (de innovatieve gerechten zijn kunstwerkjes) en klinkt door in de verhalen die hij over de lokale cuisine vertelt. Die avond eet ik fascinerende ingrediënten die in Nederland onbekend zijn. Wat ze gemeen hebben: ze komen niet verder dan 25 kilometer van de lodge vandaan. Ik ontmoet zelfs de pindaboer die er verantwoordelijk voor is dat ik de lekkerste pindasoep ooit eet (met kip en wilde spinazie). Ook de crème brûlée van maiscustard met popcorn in kokosolie zal ik niet licht vergeten. Met een broekgaatje open loop ik tevreden terug naar mijn hotelkamer. Maar niet voordat ik mijn hoofd in mijn nek heb gegooid om me te vergapen aan de honderden sterren boven me.

Douchen onder de waterval

De volgende dag wacht de aanstekelijk vrolijke driver Jodi op me en rijden we naar Big Rock Falls. Na een korte wandeling komen we aan bij het laagste punt van de waterval midden in de bossen: wat een plaatje! Voorzichtig glibber ik over de rotsen, spring ik in het lekker frisse water en douche ik onder de waterval. De reis vervolgt naar Rio On Pools, een waterval die over meerdere granieten rotsen stroomt die samen een aantal natuurlijke zwembaden vormen. Ook deze plek heb ik helemaal voor mezelf – wanneer maak je dat nou mee?!

En alsof deze dag nog niet spectaculair genoeg was, wacht er die middag in de bossen van het hotel nog een massage bij de waterval. Twee keer kan ik het niet laten om tussendoor snel even mijn hoofd op te tillen om naar de prachtige omgeving te kijken. Jup, ik droom niet. Na de massage spring ik snel het koude water in. Weer kan ik mijn geluk niet op dat ik dit plekje even helemaal voor mezelf heb.

Wil je je liever onderdompelen in cultuur, dan mag je een bezoek aan de Women’s Cooperative in San Antonio niet missen. Hier houden de vrouwelijke Maya’s hun cultuur levend door onder meer uitgebreid te showen hoe ze handmatig maistortilla’s maken.

Bij terugkomst in de lodge wacht mij een verrassing: ik heb van de vriendelijke crew een upgrade gekregen naar het spectaculaire ‘fire tower’ dat hoog boven de dennenbossen uittorent. Nadat ik de stalen trappen heb beklommen (respect voor de man die mijn 23 kilo zware koffer boven zijn hoofd naar boven tilde!), loop ik een kamer binnen die zo uit een interieurblad had kunnen komen. Maar vooral het fabuleuze uitzicht door de enorme ramen zorgt voor een vreugdedansje: aan alle kanten uitzicht over het dennenbos, zélfs vanuit het chique bad op pootjes. Rond zonsondergang geniet ik op het balkon van het gratis concert van de vogels. Maar als het pikkedonker is, moet deze city girl wel even slikken dat er geen gordijnen zijn aan de voorzijde. Ik geef me eraan over en geniet vanuit bed van meer sterren dan ik ooit heb gezien: magisch. En trouwens, echt alleen ben ik sowieso niet, want af en toe landen roofvogels met een plof op de trappen van de fire tower. De volgende ochtend vliegen ze op ooghoogte voorbij en hoor ik hun vleugels zelfs klappen!

Zelf kom ik ook in beweging, want ik ga vandaag met een ranger hiken. Alleen op pad met een walkietalkie mocht ook, maar dat lijkt me het slechtste idee ooit met mijn richtingsgevoel. Onze hike begint relaxed, maar al snel moet ik klimmen en klauteren en takken ontwijken en riviertjes passeren op houten balken. Uiteindelijk zie ik aan de overkant een majestueuze waterval: het doel van deze hike. Een paar zweetdruppels en een halfuur later sta ik er bovenop nog net niet ‘I’m on top of the world’ te roepen. Wat is dit gaaf. Verderop staat onze auto terug naar de lodge al klaar. Dat valt sowieso op in Belize: het serviceniveau is ontzettend hoog en vaak is iets al geregeld voor je eraan denkt. Het is ook ontzettend handig dat ze als enige land in Midden-Amerika Engels als officiële taal hebben. En als je geluk hebt, krijg je ook nog wat onvervalst Creools – ‘broken English’ zoals ze het zelf graag noemen – te horen.

Dansen en eten in Hopkins village

En dan is het tijd voor Hopkins Village, een sympathiek plaatsje aan zee. Belize kent een intrigerende mengelmoes aan culturen: er wonen onder meer Maya’s en Mestiezen, maar in Hopkins vind je vooral Garifuna’s. Om kennis te maken met hun cultuur sta ik op de stoep bij ‘Mama G’. Wil ik eerst dansen of eten? Dansen natuurlijk! Ik krijg een traditionele rok aan, twee man spelen de drum – ‘de heart and soul van de Garifuna- muziek’ – en Mama G en haar dochter doen de dans Punta voor. Mijn moeder voor een dag is niet tevreden voordat ik de dans in de voeten en heupen heb. Ik heb de grootste lol, maar niet te veel, want de lerares verwacht uitmuntendheid van haar studenten... Dat blijkt ook als we het bekende Garifunaanse gerecht ‘hudut’ gaan maken: kokosvisstoofpot. Daarvoor moeten eerst harde (kokos)noten gekraakt worden. Vertwijfeld kijk ik toe hoe ze de kokosnoten op een stalen spies doormidden breekt – deze dame heeft spierballen! – waarna het mijn beurt is. Als we daarna de kokos persen, de plantanen stampen en wat al niet meer, weet ik dat ik geen bezoek aan de gym meer nodig heb. Wat een werk! Maar wat graag had ik de visstoof tot de laatste hap opgegeten, maar een uur later schuif ik alweer aan bij de Chef’s Table van Chef Rob voor een zevengangeniner. Samen met vier gezellige Amerikaanse stellen kijken we toe hoe hij voor onze neus de lekkerste gerechten klaarmaakt. Hij runt dit restaurant samen met zijn vrouw Corrie; en inderdaad, ze zijn zo Nederlands als maar kan! Decennia terug verhuisde het stel naar Hopkins waar chef Rob met al het goede van het Belizaanse land en uit de zee kookt. Hij werd daarmee zelfs een lokale beroemdheid. De lekkerste fine dining-gerechten volgen elkaar op: van carpaccio van zwaardvis tot uiensoep met mayapeper en kreeftenravioli met een bisque van lokale rum. Die nacht loop ik helemaal happy naar mijn beeldschone strandbungalow met eigen zwembad en vrolijk gekleurde parasols in het Almond Beach Resort. Maar het beste is: binnen drie seconden sta ik met mijn voeten in het zand onder de kokospalmen. En een minuutje verder loop ik over de steigers naar de cocktailbar boven zee. Het is echt waar: in Belize komen dromen uit.

Meer weten? travelbelize.org/nl en @ontdekbelize voor Insta en Facebook.