Yannick Dangre maakt literaire comeback met Tussenjaren: 'Het duurde een paar jaar voor ik weer plezier had in het schrijven'

In 2016 werd je uitgeroepen tot literair talent van het jaar. Brengt zo’n titel extra druk met zich mee om te presteren?

"Dat viel best mee. Ik voelde vooral druk na mijn tweede, heel goed ontvangen boek Maartse kamers in 2012. Toen duurde het vier jaar voor mijn derde kwam. Daarna heb ik die druk doelbewust naast me neergelegd en me voorgenomen om mijn vierde roman pas te publiceren als die heel goed was, ook al zou het bij wijze van spreken twintig jaar duren. Twintig zijn het er gelukkig niet geworden, wel negen."

Hoe komt dat?

"Rond mijn dertigste heb ik een heel moeilijke tijd gehad. Ik wist niet meer zo goed wat ik met mijn leven en de literatuur aan moest en had ook heel erg het gevoel dat de speeltijd definitief voorbij was. Nu moest ik écht volwassen worden. Het duurde een paar jaar voor ik weer stabiliteit vond in mijn leven en plezier in het schrijven."

Vind je het spannend om na negen jaar een comeback te maken als auteur? 

"Zeker. Na negen jaar pauze verwachten lezers wel meer dan na twee jaar denk ik, maar de vreugde overheerst de spanning. Ik ben vooral heel blij dat ik eindelijk weer een boek voltooid heb waar ik helemaal achter sta. Het idee voor Tussenjaren heeft jarenlang gesluimerd in mijn hoofd, maar toen ik het goed uitgedacht had, ging het verhaal helemaal met me aan de haal en vond ik een groot plezier in het schrijven ervan."

Waar gaat Tussenjaren over? 

"Tussenjaren gaat over Charles, een man van zestig die klaarstaat om in het vliegtuig te stappen. Dertig jaar eerder is hij verlaten door Sylviane, die ook hun peuterdochter Claudia zomaar in de steek liet. Het enige wat ze achterliet, was een brief waarin ze schrijft dat ze Charles over dertig jaar in Napels wil terugzien. Hoewel Charles in die dertig jaar natuurlijk een nieuw leven heeft opgebouwd, is zijn nieuwsgierigheid te groot en hij besluit op de afgesproken dag in het vliegtuig te stappen."

Waar haalde je inspiratie voor dit boek vandaan? 

"Ik wilde een boek schrijven over de kruispunten in je leven, over die momenten waarop alles kantelt. Daarbij vond ik het interessant om de beide perspectieven te hebben. Aan de ene kant heb je Sylviane, die vrijwillig besluit haar leven een nieuwe wending te geven door haar gezin te verlaten. Aan de andere staat Charles, wiens leven door dat vertrek juist onvrijwillig een nieuwe wending krijgt."

Je bent zelf een stuk jonger dan het hoofdpersonage van je boek. Is dat tijdens het schrijven weleens lastig geweest?

"Integendeel. Ik vind het heel fijn om me te verplaatsen in een ouder personage, dat al kan terugkijken op zijn leven. Als jongeling ben je vooral bezig met welke keuzes je moet maken, terwijl een ouder persoon zich vooral afvraagt of hij of zij onderweg wel de juiste keuzes heeft gemaakt. Hoe ben ik hier beland en heb ik daar al dan niet spijt van? Dat vind ik boeiende vragen om als schrijver uit te werken."

Tussenjaren wordt omschreven als een roman die gaat over de vraag of je in het leven opnieuw kunt beginnen. Is dat een vraag die je jezelf weleens hebt gesteld? 

"Zeker. Iedereen denkt op bepaalde momenten in zijn leven wel: kon ik maar opnieuw beginnen. Ik heb zelf op mijn dertigste mijn leven een andere richting uit laten gaan door een lange relatie te beëindigen en naar een andere stad te verhuizen. Maar het is natuurlijk een illusie dat je daardoor ook je oude zelf achterlaat. Dat zit wel echt in mijn boek: je sleept je verleden altijd onbewust mee, de mooie én de slechte delen."

In Tussenjaren komen ook de psychische problemen van personage Sylviane in het verleden aan bod. Zijn dat moeilijke stukken om als auteur te schrijven?

"Ik vind dat vooral heel leuke stukken om te schrijven. Als het schuurt en knettert, als ik diep in de pijn van mijn personages ga, voel ik me als auteur op mijn best. Dat zijn ook de stukken waar je als lezer het meeste meeleeft."

Waarom heb je je boek opgedragen aan Marie? 

"Marie, mijn vrouw, is me in de lange periode tussen deze roman en de vorige altijd blijven steunen. Ze heeft al mijn twijfels, onzekerheden en occasionele wanhoop met glans verdragen en verdient meer dan wie dan ook dat deze roman aan haar opgedragen wordt."

Sta je open voor een deel twee van Tussenjaren? 

"Tenzij al je personages sterven aan het eind – wat hier niet het geval is – kun je natuurlijk altijd een vervolg schrijven, maar ik vind dat gevaarlijk. De meeste vervolgboeken of -films zijn slechter dan het origineel. Dus ik ben voorlopig geneigd de magie van dat ene boek intact te laten."

In het verleden heb je ook een aantal gedichtenbundels geplaatst. Kunnen we in de toekomst weer een gedichtenbundel verwachten? 

"Ook poëtisch wil ik zeker mijn comeback maken. Er komen dus zeker nog dichtbundels aan, al blijven romans wel mijn belangrijkste focus. Ook daarin kun je immers poëtisch en beeldend schrijven en kun je de ruimte nemen om het héle verhaal te vertellen."

Tot slot: waarom zouden mensen je nieuwe boek moeten lezen?

"Omdat iedereen die ooit een eerste liefde heeft gehad, zich hierin kan herkennen."