Daniëlle Bruis over leven na kanker: 'Ik had totaal niet verwacht dat de kanker zo veel sporen zou nalaten'

"Vlak na de diagnose kreeg ik heel veel aandacht van de mensen om me heen en in het ziekenhuis. Nu de actieve kankerbehandeling is afgerond, ben ik echt in een zwart gat gevallen. Mensen denken dat alles weer als vanouds is, terwijl voor mij het ergste pas ná de behandeling is gekomen."

"Ik had totaal niet verwacht dat de kanker zo veel sporen zou nalaten. Ik ben nu de tegenovergestelde persoon van wie ik was voordat ik ziek werd. Ik was heel fit en energiek, nu ben ik heel moe en futloos en heb ik veel gewrichtspijn. Ik dacht dat het met de tijd beter zou gaan, maar die vermoeidheid blijft. Het is elke dag opnieuw zoeken naar wat ik aankan. Soms ga ik per ongeluk toch over mijn grens heen en komt de klap een dag later en moet ik in bed blijven. Of ik moet afhaken terwijl ik met vrienden iets leuks aan het doen ben."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Zwaar

"Psychisch vind ik dit alles het zwaarst. Tijdens het intensieve chemotraject zag ik mezelf echt in een doodskist liggen, dat was de donkerste periode uit mijn leven. Die doodsangst is gelukkig verdwenen, maar de angst dat de kanker terugkomt blijft – ook al heb ik naast de chemo een dubbele borstamputatie ondergaan en zijn mijn eierstokken verwijderd."

"Gelukkig blijf ik me op en top vrouw voelen! Maar het is een zwaar gelag dat ik nooit meer klachtenvrij zal zijn en dat mijn normale leven niet meer bestaat. Ik sta stil in een wereld die wel verder beweegt. Mijn baan ben ik ook verloren, terwijl ik zelfs tijdens de zwaarste periode mijn best heb gedaan om betrokken te blijven bij werk. Die energie had ik achteraf gezien beter in mijn genezing kunnen stoppen.

"Inmiddels lukt het mij te accepteren dat dit het leven voor mij is. Mijn gezondheid staat op één. Ik probeer zoveel mogelijk aan positieve dingen te denken. Ik voel me nu ook sterker verbonden met mijn moeder die is overleden aan borstkanker. Geluk haal ik uit de kleine dingen: wandelen, mijn hondje, een kopje koffie op een terras. Ik had nooit iets met de natuur, maar die vind ik nu prachtig. Om veel maak ik me niet meer druk. Als mensen klagen over het weer, dan denk ik: wat maakt het wéér nou uit? Wees blij dat je leeft en gezond bent. Ik ben in elk geval blij dat ik nog een heel leven voor me heb en ga er het allerbeste uithalen!"