In vertrouwen: 'Als de kinderen sliepen, zat ik aan de drugs'

Mijn een lijntje

"Op mijn eenentwintigste werkte ik bij een strandtent in Bloemendaal. Na het werk kwam de coke op tafel, daar deed ik mijn eerste lijntje. Zo heerlijk, helder en energiek had ik me nog nooit gevoeld. Ik was meteen verkocht; dit wilde ik het liefst iedere dag. Vanaf dat moment gebruikte ik zeker zo’n vier dagen in de week. Werken, snuiven, uitgaan, werken. Slapen deed ik nauwelijks en opladen deed ik in de dagen dat ik niet snoof. Het was roofbouw, maar ik vond het heerlijk."

"Om me heen had ik gelijkgestemde vrienden. We gebruikten samen en deelden alles met elkaar. Ik kwam nooit tekort en zat niet om geld verlegen. En zo ging het van kwaad tot erger. Intussen had ik mijn eerste kind gekregen, een zoontje. Hij was nog geen jaar en mijn ouders woonden naast me, dus die waren altijd voorhanden om op hem te passen. Elke keer verzon ik een nieuwe smoes om die avond weer op stap te kunnen of een reden waarom ik uren later dan afgesproken terugkwam. Na een jaar ging ik voor het eerst naar een afkickkliniek, omdat ik wel voelde dat dit zo niet langer kon. Maar dat zette geen zoden aan de dijk. Drie weken werd ik opgenomen en daarna begon het feest weer van voor af aan."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wandelende zombie

"Waarom het bij mij zo uit de hand liep? Dat durf ik niet te zeggen. Ik heb een prima jeugd gehad, met liefdevolle ouders. Ik denk dat het gewoon in mijn aard zit dat ik vreselijk verslavingsgevoelig ben. Daarnaast heeft de hang naar avontuur er bij mij ook altijd in gezeten. In relaties kon ik vreselijk obsessief zijn en de mannen met wie ik omging helemaal gek maken als ze niet deden wat ik wilde of verwachtte. Ik vind iets al snel saai en wil altijd alles uit het leven halen. Dat is natuurlijk een slechte combinatie met alcohol of drugs. Ik denk dat het daarom met mij al snel bergafwaarts ging."

'Door de drugs veranderde ik in een wandelende zombie. Ik belde alleen naar de politie als ik echt vreesde voor mijn leven'

"De relatie met de vader van mijn eerste zoon liep mis, maar algauw had ik een nieuwe vriend. Lang alleen zijn kon ik niet. Deze man zat aan de crack en ik deed met hem mee. Ik raakte al snel zwanger van de tweede en toen die geboren was, zaten we samen aan de drugs als de kinderen sliepen. Dat begon meestal nog wel gezellig, maar de crack maakte hem agressief. Ik wist op een gegeven moment hoe de avond zou verlopen: aan het einde werd ik urenlang volledig in elkaar geslagen, omdat hij vond dat ik weer iets verkeerds had gezegd of gedaan. Ik was op dat moment zo uit mijn dak door de crack dat ik het liet gebeuren, keer op keer. Mijn eigenwaarde was zo tot een nulpunt gedaald, dat het voelde alsof ik niet beter verdiende. Door de drugs veranderde ik in een wandelende zombie. Ik belde alleen naar de politie als ik echt vreesde voor mijn leven. En wanneer de buren melding deden bij Veilig Thuis en er iemand aan de deur kwam, speelde ik mooi weer en zorgde ik dat ze me met rust lieten. We kregen nog een dochter samen en ik vond ondanks mijn heftige verslaving dat ik nog steeds de aangewezen persoon was om voor mijn kinderen te zorgen. Ondertussen moesten mijn ouders de zorg regelmatig overnemen, omdat ik totaal uitgeput raakte van al het gebruiken of juist weer uit wilde gaan. Maar vertellen wat er aan de hand was, deed ik niet. Net zoals ik er niet over dacht om naar de huisarts te stappen. Ik was alleen maar bang dat mijn kinderen bij me weggehaald zouden worden."

Fantastisch toneelspelen

"Na zeven jaar gingen mijn man en ik uit elkaar. Drie dagen later had ik een volgende relatie, met wederom een man op wie ik heel verliefd werd. De eerste maanden ging het goed en ik raakte meteen zwanger. Hij was manischdepressief en had daardoor ook agressieve buien. Niet naar mij en de kinderen toe, maar wel naar alles om hem heen. Soms liep hij tierend met een hakbijl door het huis. Wanneer de buren daar iets van meekregen, deden ze melding bij Veilig Thuis en bij De Jeugd- & Gezinsbeschermers. Dan kwam er weer eens iemand langs om bij ons te kijken. Op die momenten konden we samen fantastisch toneelspelen. Er was niets aan de hand, we hadden gewoon een gezellig gezin.'

"Intussen bleven de drugs aan me trekken. Hij vond het geen goed idee dat ik cocaïne gebruikte als de kinderen thuis waren, maar drinken vond hij geen probleem. Maar ook daarin kon ik geen maat houden, dus ik begon stevig alcohol te gebruiken. ’s Ochtends om negen uur zat ik vaak al aan de port en voor de avond had ik al twee flessen op. Tussendoor sliep ik of ik gaf na anderhalve fles even over. Dan ging ik daarna weer vrolijk verder met drinken en probeerde ik er zo goed mogelijk voor de kinderen te
zijn. Elke dag. Ik probeerde nog een keer hulp te zoeken en liet me via de huisarts doorverwijzen naar een afkickkliniek, maar weer kwam ik al snel van een koude kermis thuis. Ik begon te vertellen hoe het met me ging, en de arts gaf aan dat hij melding moest doen als hij het idee had dat de situatie schrijnend was voor mijn kinderen. Toen heb ik mijn verhaal wederom veel kleiner gemaakt zodat er niks zou gebeuren, en ben ik de deur weer uit gelopen."

Alleen met vier kinderen

"Na vier jaar huwelijk en de laatste escalatie besloten we samen dat het beter was te stoppen met onze relatie. We haalden het slechtste in elkaar naar boven. Ook de instanties hadden ons inmiddels goed in het vizier en we werden verwacht bij een groot overleg waarbij alle partijen aanschoven. Daar moest ik beloven van de drank en drugs af te blijven en dat ik geen nieuwe relatie zou aangaan. Natuurlijk kreeg ik paniek bij de gedachte dat ik niet mocht gebruiken, maar daar had ik wel een oplossing voor. Ik gebruikte het medicijn Refusal, dat ervoor zorgde dat je geen druppel kon drinken zonder vreselijk ziek te worden. Het was mijn manier om clean te kunnen blijven. Zo heb ik het twee maanden volgehouden en toen vond
ik dat ik best kon gebruiken wanneer de kinderen er niet waren. Ik ging weer compleet terug naar af. Elke dag veel drinken, gecombineerd met een zware cocaïneverslaving. Ondertussen stond ik er alleen voor, met vier kinderen, en werd ik door Jeugdzorg scherp in de gaten gehouden. Ik weet niet hoe ik het deed, maar ik hield het nog anderhalf jaar vol, op de automatische piloot."

'Waar ik al die tijd bang voor was, gebeurde: mijn kinderen werden uit huis geplaatst'

Mijn redding

"Mijn ex had wel door waar ik mee bezig was en stond op een gegeven moment bij me voor de deur met zijn telefoon op de videostand. Hij maakte een filmpje van me terwijl ik totaal doorgesnoven en dronken was en stuurde dat door naar de instanties. Net als mijn ouders was hij bezorgd om zijn kinderen. ‘Het is klaar nu, Juud’, zei hij. Natuurlijk was ik woedend dat hij dit deed, maar achteraf ben ik hem eeuwig dankbaar. Het is mijn redding geweest. Een keerpunt. Dit is nu acht jaar geleden."

"Waar ik al die tijd bang voor was, gebeurde toen. Mijn kinderen werden uit huis geplaatst. Natuurlijk was ik in alle staten. Mijn moeder en twee vriendinnen waren bij me toen Jeugdzorg de kinderen kwam ophalen. Het ging allemaal een stuk gemoedelijker dan ik me al die tijd had voorgesteld. Het eerste dat ze tegen me zeiden was: ‘Je bent geen slechte moeder.’ Dat was voor mij een enorme opluchting. Ook verzekerden ze me ervan dat de kinderen tijdelijk weg zouden zijn, zodat ik aan mijn herstel kon werken. Ik vond het verschrikkelijk, maar besefte ook goed dat dit zo niet langer kon. Het voelde als de finish van de marathon die ik twintig jaar had gelopen. Het toneelspel was over, eindelijk kon ik de hulp krijgen die ik zo nodig had."

Afkickprogramma

"Ik was een dood vogeltje, aan het einde van mijn Latijn. Ze vonden voor mijn kinderen een goed pleeggezin, bij mij in de buurt. Ik heb ze uitgelegd dat ik ziek was en naar het ziekenhuis moest. De volgende dag had ik een intake bij de afkickkliniek, en twee weken later zat ik in het vliegtuig naar Engeland waar ik zes weken zou verblijven. Ik kwam terecht bij de kliniek van Jimmy Geduld. Een plek waar alle medewerkers ervaringsdeskundige zijn."

"Na mijn verblijf in de kliniek heb ik alles gedaan wat bij het afkickprogramma hoorde. Drie keer per week een groepssessie, vier maanden aftercare. Na zeven en een halve maand werden mijn meiden – de oudste jongen van negentien was nog wel thuis – weer bij me teruggeplaatst. Het was de meest magische dag uit mijn leven. Het was kerstavond en we waren eindelijk weer compleet."

"Natuurlijk blijven er altijd moeilijke momenten als je in herstel bent. Mijn verjaardag vierde ik altijd drie dagen lang, en met Sinterklaas pakte ik altijd enorm uit. Het blijft wennen dat ik het nu nuchter moet doen. In herstel heb ik geleerd dat ik niet hoef te zeggen dat ik nooit meer een borrel of drugs zal nemen, maar dat ik er wel alles aan doe om vandaag clean te blijven. Kleine stappen nemen. Dat werkt heel goed."

"Ik ben nu zesenhalf jaar in herstel en het gaat heel goed met mij en mijn kinderen. Ik heb de opleiding tot ervaringsdeskundige gedaan en ben aan de slag gegaan bij de Raad voor de Kinderbescherming. Ook geef ik ondersteuning aan ouders die onder toezicht staan of uit huis geplaatste kinderen hebben, via mijn eigen ggz-instelling (judithblokggz.nl). Het is fantastisch dat ik door mijn ervaringen andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten kan helpen. Heel lang durfde ik niet om hulp te vragen, bang voor de gevolgen. Ik kan andere ouders behoeden voor deze valkuil, daarom heb ik ook mijn boek Mama is Verslaafd geschreven."