Schrijver Liesbeth Smit over Aan ons is niets meer te zien: 'Nu ik mijn familiegeschiedenis ken, ben ik veel kalmer en gewortelder'

Familieverleden

"Naarmate ik ouder werd, kwam ik erachter dat er dingen in mijn familieverleden lagen waarvan ik vond dat het tijd was ze aan te kijken. Ik heb niet altijd een heel erg hechte band gehad met mijn familie. Er is geen ruzie, maar we lijken allemaal losse eilandjes en daardoor voelde ik me soms ontworteld."

"Ik ga door het leven als witte vrouw met blauwe ogen, maar mijn familiegeschiedenis vertelt iets anders. Mijn Surinaamse grootmoeder praatte nauwelijks over haar land van herkomst, het leven was hier in Nederland. Ik heb nooit begrepen dat er amper een verhaal was van de Surinaamse familie en kreeg het gevoel dat er een groot geheim was."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Stamboomonderzoek

"Na uitgebreid stamboomonderzoek met een genealoog, onderzoek in Paramaribo en gesprekken met hervonden familieleden bleek dat niet zo te zijn. Wel is er een soort verdriet, een onderstroom noem ik het, waar mijn grootouders en ouders hun kinderen niet mee wilden belasten. Als ik drie stappen terugga in mijn stamboom dan staan we in de slavernij. Ik ben een nazaat van een tot slaaf gemaakte vrouw. Dat greep me enorm aan, het is mijn eigen bloed. Het verklaarde voor mij het een en ander, waardoor ik nu met veel meer empathie naar mijn moeder, mijn oma en hun onderlinge relatie kan kijken. Mijn Surinaamse oom zei: je kunt niet alles aan die geschiedenis ophangen. Daar had hij gelijk in, maar dat verleden is ook zeker niet niets. Dat begrijp ik nu zoveel beter."

Trots op voorouders

"Er is door dit boek iets voorgoed in mezelf verschoven. Ik heb er de juiste plek in mijn stamboom door gevonden en ben daar in Paramaribo letterlijk in gaan staan. Nu sta ik waar ik moet én wil staan. Met terugwerkende kracht ben ik ontzettend trots op mijn voorouders, wat ze voor elkaar hebben gebokst en hoe veerkrachtig ze waren. Nu ik mijn familiegeschiedenis ken, ben ik veel kalmer en gewortelder, ik kan het iedereen aanraden."