Sabine van der Spoel

Sabine in Mexico: 'In Mexico-Stad en ik heb me hier nog nooit onveilig gevoeld'

Sabine van der Spoel zegde haar baan bij Marie Claire op en pakte haar koffers. Met haar vriend is ze in Mexico gaan wonen en in deze column deelt ze haar avonturen. 

Sabine van der Spoel

Een veilig gevoel

Met de Mexicaanse Divina heb ik afgesproken voor een drankje bij een hippe bar. Na zeven jaar in Amerika is ze net terugverhuisd naar Mexico-Stad en ze is benieuwd naar mijn ervaringen met Mexico. Toen ik deelde dat ik de Mexicanen zo warm vind, herhaalde ze mijn woorden twijfelend. 'Ik vraag het me soms af,' zei ze, 'want als alle mensen zo warm zijn, waarom hebben we dan nog steeds te maken met zoveel geweld en vermissingen?'

Ik snap Divina’s punt. Overal in Mexico-Stad zie ik posters van vermiste personen en in het nieuws hoor ik regelmatig over moorden en gewelddadige situaties. Een schril contrast met de oprechte vriendelijkheid en behulpzaamheid die ik hier elke dag ervaar.

'Overal in Mexico-Stad zie ik posters van vermiste personen'

Nooit onveilig gevoeld

Voor ik naar Mexico verhuisde, wist ik natuurlijk dat dit land problemen heeft. Drugs, kartels, corruptie, geweld, vermissingen en femicide. Een bezorgde vraag van vrienden, familie en kennissen was dan ook of ik het niet eng vond om hierheen te verhuizen.

Inmiddels woon ik alweer een half jaar in Mexico-Stad en ik heb me hier nog nooit onveilig gevoeld. Ik vind het geen probleem om ergens alleen naartoe te gaan, fiets met een gerust hart na een avondje borrelen naar huis en heb nog nooit een nare ervaring gehad met opdringerige mannen, zakkenrollers of onveiligheid op straat. Ook in de andere steden en dorpen die ik bezocht, heb ik me altijd veilig gevoeld.

Maar ik wil natuurlijk ook niet de naïeve buitenlander zijn. Ik weet dat er onveilige gebieden zijn in Mexico, ook in Mexico-Stad. Sommige van mijn nieuwe Mexicaanse vriendinnen vertelden me dat ze altijd op hun hoede zijn, en vragen me tien keer of ik een appje stuur als ik veilig thuis ben. Ik besef dus ook heel goed dat mijn ervaring niet voor iedereen geldt. Uiteindelijk gaat het denk ik om balans – net als in andere grote steden – tussen alert zijn en ook genieten van alle mooie dingen die deze stad te bieden heeft.

Na mijn afspraak met Divina pak ik mijn deelfiets uit de stalling tegenover het cafeetje. Ze moet een beetje lachen als ze het ziet. 'Ik ben blij dat je je hier veilig voelt', zegt ze terwijl ze me een knuffel geeft. 'Misschien zijn dingen toch niet zo erg als ik ze soms zie.'