Meet onze nieuwe columnist: VK-correspondent Fleur Launspach

Klaar voor de press junket

"'Can Fleur from the Dutch news please come?' Het meisje met oortje en iPad roept mijn naam door een kamer vol journalisten. ‘Verlost,’ denk ik – weg van al die showbizz-journalisten die uitbundig kletsen over de nieuwe film, ontmoetingen met acteurs en de stijl waarin ze hun haar hebben geföhnd. De oproep van het meisje met het oortje klonk dringend, alsof we te laat zijn. Maar dan word ik op een stoel geplaatst in de gang – of ik daar weer even kan wachten."

"Pierce Brosnan, de James Bond die ik als kind en tiener adoreerde, zit achter die gesloten deur, in een duur hotel hartje London. In de gang wordt druk heen-en-weer gebeend door de crew, Netflix-medewerkers, make-up artiesten, en mooie vrouwen die journalisten zoals ik naar de juiste hotelkamer moeten loodsen. Er wordt gebeld, gesmoesd – iedereen doet razend belangrijk. Naast me zit een Schotse journalist in een uitzonderlijk kort rood rokje. Ze werkt nog snel een laag bijpassende lippenstift bij."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Dit is niet mijn eerste ‘press junket’ – een persmoment georganiseerd door de filmproducent zodat journalisten de acteurs en regisseurs van een nieuwe film kunnen interviewen. De filmmakers willen graag goede recensies, en journalisten willen interviews met de grote sterren – zoals vandaag: Pierce Brosnan (voormalig James Bond), Britse sterren als Helen Mirren en Celia Imrie en Oscar-winnaar Sir Ben Kingsley."

"Elke acht minuten wordt een nieuwe journalist een hotelkamer ingeduwd, en daar zitten de acteurs al, opgemaakt, draaiende camera’s. Je gaat zitten en vuurt je vragen af. Denk maar niet dat je tijd hebt om het ijs te breken of je voor te stellen. Iemand van de crew telt de minuten af – en die zijn al begonnen voordat je je stoel had bereikt. Ben je na acht minuten nog midden in een zin, dan is dat jammer: zonder pardon word je de kamer uitgewerkt."

Meeting Mr. Bond

"Mijn eerste press junket was met actrice Gillian Anderson. Ik had mezelf wijsgemaakt dat mijn grote idool Gillian en ik wel zouden klikken – misschien werden we vriendinnen! Dat was een tikje naïef: ze had er al talloze interviews opzitten en was moe en chagrijnig. Ik kon niet uitleggen wie ik was en stond in een flits weer beduusd met mijn notitieblok op de gang."

"Sindsdien kijk ik iets minder zonnig naar dit soort interviews. Toch voel ik enige spanning. Brosnan was een dijk van een James Bond – een indrukwekkende spion en meedogenloze vrouwenverslinder. Hij speelde Bond ver voor de #MeToo- beweging, in de tijd dat er nog maar weinig kritiek klonk op het seksistische 007-personage, dat vrouwen versierde bij de vleet en soms zelfs met geweld behandelde. Hoe zou Brosnan daar nu op terugkijken, vraag ik me af."

"Ik lees mijn vragen nog een keer door en oefen zachtjes hardop. Als ik straks maar niet over mijn woorden struikel – dat kost ook seconden. De deur gaat open, daar zit hij: 72 jaar maar nog steeds knap. Ook in zijn antwoorden speelt hij een rol – uiteraard, hij is acteur. Enkel op mijn vraag over ouder worden, over verlies, rouw en sterfelijkheid, zie ik iets van oprechtheid in zijn ogen. De tijd is op – en nee, je krijgt niet nog een extra vraag, zegt het crewlid."

"‘How about a selfie?’, vraag ik toch. Hij zucht, glimlacht, en staat op voor de foto. Na welgeteld acht minuten met Pierce, wat quotes in mijn zak, en een selfie, loop ik weer naar buiten. Weg van de ietwat gestoorde wereld van de press junkets. Toch had ik die ontmoeting met de James Bond van vroeger niet willen missen."