Als Victoria Koblenko een roze jurk aantrekt, wil ze daar iets mee zeggen: over de designer (vaak Nederlands talent) en het verhaal erachter. TV-programma Het leven is een jurk is haar dus op het lijf geschreven. Een gesprek over mode, #metoo en verborgen kwetsbaarheid.
Wat gaan we zien in Het leven is een jurk?
“We volgen zes Nederlandse fashiondesigners die samen met zes bekende vrouwen de jurk van hun leven gaan maken. We laten de reis van het ontwerp zien en in hoeverre de jurk het talent heeft om de vrouw te transformeren, en visa versa. En we proberen de kijkers ook bewust te maken van duurzaamheid in de mode en hoeveel zij zelf consumeren. In het programma zijn onder anderen Bas Kosters en Annechien Steenhuizen aan elkaar gekoppeld. Hij spreekt de meest extravagante modetaal die wij kennen in Nederland en zij presenteert het nieuws, best een spannende combi. Maar in de loop van de uitzending blijkt Annechien juist een enorme rebel te zijn en komt er een jurk uit waarin ze allebei hun passie voor vrijheid hebben gevonden. Ze hebben samen kunst gemaakt.”
Ben je dagelijks bezig met mode of sta je ook weleens in een joggingbroek in Albert Heijn?
“Inmiddels doe ik dat wel: in mijn joggingbroek van Bas Kosters x CoolCat. Hij heeft een samenwerking met hen gehad, en hoewel ik altijd voor superduurzame dingen ga – en Bas ook – dacht ik: deze is te cool om te laten liggen. Dus ja, nu is het voor ’t eerst in mijn leven geoorloofd om een joggingbroek in mijn kast te hebben. Of ik dagelijks met mode bezig ben? Ja, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik óók dagelijks bezig ben met dingen uit mijn kast wegdoen. Vestiaire Collective (een site waar je tweedehands designerkleding kunt kopen en verkopen, red.) is echt een uitvinding, want daarmee kun je als je geen geld hebt voor nieuwe kleding shopbudget maken met de dingen die in je kast hangen. Ik vind het altijd frappant als vrouwen zeggen: ‘Ik heb een kast vol, maar ik heb helemaal niks om aan te trekken.’ Nou, investeer dan in een paar goede stukken,
Door alle bloggers lijkt het tegenwoordig ‘fashion’ om met dure designertassen en grote logo’s te pronken…
“Daar hou ik helemaal niet van. Ik heb ook een paar designertassen, maar voorwaarde voor mij is dat er geen groot logo op staat. Ik heb bijvoorbeeld een poederroze Louis Vuitton-tas, maar alleen de kenner ziet dat. Veel meiden zien er hetzelfde uit en dat vind ik jammer. Ik denk ook dat het merken eerder devalueert dan dat het ze aanzien geeft. Oké je bent achttien en je hebt al een tas van Chanel, Gucci en Louis Vuitton. Waarom, denk ik dan. En zijn ze wel echt? Gelukkig zie ik ook een generatie ontstaan die wel geld uitgeeft aan kwaliteit, en kiest voor niche merken waar geen logo’s op staan.”
Werk je nooit met een stylist?
“Alleen voor shoots. En soms vraag ik advies aan stylist Fleur Feringa, zij houdt ook van jonge designers. Als ik te druk ben en mensen uit het oog dreig te verliezen, vraag ik haar: ‘Hé heb jij nog nieuwe talenten gezien die ik in de gaten moet houden?'”
Je komt over als iemand met veel zelfvertrouwen die precies weet wat ze wil, niet alleen fashion wise. Heeft dat er altijd ingezeten?
“Nee, helemaal niet. Eigenlijk denk ik ook dat dit alleen maar is hoe ik overkom, ik zie mezelf helemaal niet zo. Sterker nog: sinds een maand of drie ben ik bezig met een innerlijke ontdekkingsreis met meditatie, stilte-
retraites en persoonlijke mantra’s. Daarvan heb ik geleerd dat die ster
ke kant mijn mannelijke energie is,
om te overleven in dit vak. Het is
 niet wie ik werkelijk ben, ik ben heel kwetsbaar en vaak onzeker. Het is
 ook een reis naar mijn vrouwelijke 
energie, om te zorgen dat er meer
 balans komt. 
Kleding is bij uitstek een manier om daar naar te zoeken. Een psycholoog
 wees me erop dat ik die link met het oervrouwelijke kwijt was, en zei:
 ‘Je moet tijdelijk minder broeken dragen en meer lichte, zwierige rokken of jurken.'”
Benieuwd naar het hele interview met Victoria? Je leest het in de nieuwe Marie Claire die vanaf vandaag in de winkels ligt.
Tekst: Jill Waas, Beeld: Katelijne Verbruggen
