Ze is nu te zien in het bejubelde filmdrama The favourite en de Netflix-hitserie Maniac. Emma Stone (30) ademt Hollywood, maar is altijd down to earth gebleven. Dit zijn haar nuchtere levenslessen, waar wij nuchtere Hollanders ook nog wel wat mee kunnen.
Laat je omgeving je niet te veel beïnvloeden
Lees ook: Dit carrière advies van Jennifer Lopez maakt je dag een stuk beter
“Ik leef eigenlijk in een nepwereld: ik speel dag in dag uit dat ik iemand anders ben. Ik kom op feestjes die qua glamour en luxe niets met de realiteit te maken hebben. En ik leef door alle paparazzi 24/7 in een gouden kooi. Toch probeer ik fris en nieuwsgierig te blijven en mijn leven zo echt als mogelijk te houden. Het is mijn grootste angst om de connectie met wat er zich in de ‘buitenwereld’ afspeelt, kwijt te raken. Hollywood is gevaarlijk, die wereld waarin iedereen maar ‘ja’ en ‘amen’ tegen je zegt, kan je besmetten. Om die reden ben ik ook naar New York verhuisd. Ik wil niet op een plek wonen waar iedereen in dezelfde industrie werkt. Ik hoor daar alleen maar mensen opscheppen dat ze acteur, producent of scriptschrijver zijn… zo vermoeiend. In New York kan ik me omringen met kunstenaars uit verschillende sectoren, mensen die met beide benen in het echte leven staan. Ik zeg altijd: hoe kun je echte mensen spelen als je zelf in een fake wereld leeft?”
Humor is een goed wapen
“Mijn moeder zegt dat ik ben geboren met mijn zenuwen buiten mijn lichaam. Ik was als kind al heel angstig en had op jonge leeftijd al veel last van paniekaanvallen. Eigenlijk heeft het acteren, en het inzetten van mijn humor, me geleerd om hiermee te om te gaan. Op de middelbare school leerde ik dat ik me uit lastige situaties kon redden door grapjes te maken. Ik leerde mijn humor te gebruiken als overlevingsstrategie. En als ik heel eerlijk ben, doe ik dat nog steeds. Van mezelf ben ik een enorme neuroot, ik zal altijd diep onzeker blijven, maar op de set kan ik in de huid kruipen van sterke en grappige vrouwen, dat helpt me om meer zelfvertrouwen te krijgen.”
Perfecte mensen zijn saai
“Hollywood heeft een ziekelijke hang naar perfectie. Ik heb dat nooit interessant gevonden, want perfecte mensen zijn saai. Ik ken genoeg mensen die niet standaard mooi zijn, niet het perfecte lijf hebben of aan het ideale plaatje voldoen, die ik juist prachtig vind omdat ze zo zichzelf zijn. Schoonheid draait om echtheid en zelfvertrouwen, om jezelf kunnen lachen en het leven kunnen relativeren. Helaas ligt op actrices nog een onrealistische druk om aan een zogenaamd perfect plaatje te voldoen. Ik was eenentwintig toen ik voor het eerst botox kreeg aangeboden, terwijl ik alleen maar naar die dermatoloog ging voor mijn droge huid. Ik heb vriendelijk bedankt, maar ik weet dat veel meiden wel zwichten onder de druk. Hetzelfde geldt voor het size zero-ideaal. Ik heb geen zin om de rest van mijn leven een dieet te volgen van gekookte kip met een paar bonen en elke dag twee uur te sporten omdat de filmindustrie er van die krankzinnige standaarden op nahoudt.”
#Metoo legt (te) veel druk op vrouwen
“In de hele #metoo-discussie vergeten we dat er ook vrouwen zijn die nog niet in staat zijn om met hun verhaal naar buiten te komen. De tendens is op dit moment: je moet vertellen wat je is overkomen, anders houd je het kwaad in leven. Maar wat als je niet de kracht heb om je verhaal te vertellen, of nog steeds dagelijks op je werk te maken hebt met een baas die je intimideert, maar niet in staat bent om er iets van te zeggen. Ik denk dat er te veel druk ligt op vrouwen – binnen en buiten Hollywood – om zich uit te spreken. Een slachtoffer mag nooit het gevoel krijgen dat zij fout is omdat ze haar mond niet opentrekt; de fout ligt altijd bij de dader.”
Verlies nooit je authenticiteit
“Ik ben altijd bang om mijn authenticiteit kwijt te raken en afgestompt te raken. Dat gevaar ligt zonder twijfel op de loer, dat is wat roem met je doet: het verandert mensen écht. Ik heb het om me heen zien gebeuren: dit vak dwingt je om een olifantshuid te ontwikkelen, anders red je het niet. Ik ga niet vaak naar Hollywoodfeestjes, al dat gestaar bezorgt me de kriebels. En ik weiger om dealtjes te sluiten met paparazzi, die je positieve publiciteit beloven in ruil voor gossip. Dan kom ik maar een keer met een lelijke foto in het nieuws, dat is tenminste wel mijn ware ik. Ik geloof niet in een Instagram-realiteit waarin alles gefilterd is.”
Dertig worden is niet het einde van de wereld
“Vroeger leek dertig worden me zoiets groots. Nu het zover is, ben ik blij met de ervaring en wijsheid die deze leeftijd me geeft. Mijn twintiger jaren waren zacht gezegd ‘interessant’ te noemen: spannend enerzijds, vreselijk zwaar anderzijds. Ik moest zo veel over mezelf ontdekken. Het voelde bijna als een opluchting om dertig te worden, omdat ik nu weet waar ik sta en wie de mensen zijn die blíjven: mijn vrienden, die door de jaren heen als familie zijn gaan voelen. Maar ook op acteergebied wordt het alleen maar interessanter, mijn rollen in Maniac en The favourite zijn daarvan het bewijs. Ik begrijp mensen die zeuren over ouder worden ook niet meer zo goed, want wat is het alternatief?”
Bron: Jill Waas | Beeld: ANP
