Of je nu dik bent of dun, transgender of topmodel, leven in een maatschappij met strikte schoonheidsidealen is vaak best lastig. Deze vrouwen zijn een baken van hoop in tijden die schreeuwen om body positivity, diversiteit en zelfacceptatie.
Mayra Louise (36) – Journalist, plus-size model en oprichtster van blog Mayra Louise (voorheen The Publisized), gericht op self-love, diversiteit en body positivity. Instagram: @mayralouise
“Tegenwoordig voel ik me supermooi in een strakke jurk waarin je mijn rondingen ziet. Dat was zes jaar geleden ondenkbaar. Van mijn elfde tot mijn dertigste was ik aan de lijn en liet ik mijn gewicht mijn leven domineren. Als ik me bijvoorbeeld niet lekker voelde in mijn kleding, ging ik niet naar een feestje. Daar kwam verandering in toen mijn vader overleed en enkele maanden later mijn relatie uit ging. Een half jaar lang at ik me suf en voelde ik me miserabeler dan ooit. Tót ik voor een artikel hypnotherapie probeerde om af te vallen. Mijn relatie met eten verdiepte zich en ik begon mezelf te accepteren. Ik deed mijn dieetboeken weg en veranderde langzaamaan mijn mindset. Vroeger sportte ik om af te vallen, nu sport ik omdat ik goed voor mijn lijf wil zorgen. Ik zie nu wat ik wél heb, in plaats van wat ik niet heb.
“Ik zie nu wat ik wél heb, in plaats van wat ik niet heb”
Sinds ik afgelopen zomer moeder ben geworden, ben ik me nóg bewuster van de kracht van mijn lijf. En ik ben extra gemotiveerd om een inspirerend voorbeeld te zijn, om mijn dochter te laten zien dat je meer bent dan je buitenkant. Met diezelfde motivatie startte ik drie jaar geleden The Publisized, een blog over self-love en body positivity. Daar krijg ik veel mooie reacties op. Gisteren zei een vrouw nog dat ze een jurk in de kast had liggen die ze pas wilde dragen als ze vijf kilo kwijt was. Maar dat ze toen ze een foto van mij in een strakke jurk zag, dacht: fuck it, ik trek hem gewoon nú aan! Iemand zo positief beïnvloeden, vind ik echt bijzonder. Ik wil mijn blog verder uitbreiden en hoop een boek te schrijven, zodat ik nog meer mensen ervan kan doordringen dat het zonde is om je leven uit te stellen door je gewicht. Dus stap op die man af, solliciteer naar die baan en trek die jurk aan. Happy is not a dress size.”
Lichelle Fisser (24) – Masterstudent International Development Studies en yogadocente. Instagram: @lichellefisser
“Nooit gedacht dat ik gehandicapt door het leven zou gaan, maar in september 2016 werd dat mijn nieuwe realiteit. Ik verloor mijn linkerarm bij een ongeluk in India, waar ik zes maanden yoga en Hindi zou studeren. Op weg naar een vriendinnenweekend in het kustplaatsje Goa sloeg mijn bus over de kop terwijl ik sliep. Toen ik wakker werd, zag ik dat mijn arm eraf was. Ik heb die nacht kantje boord overleefd. Maar juist omdat het zo’n close call was, vond ik denk ik snel mijn optimisme terug. Ik lééfde nog. Mijn Nepalese vriend vloog meteen over en hoewel we veel huilden, maakten we na een week alweer grapjes. Toen een vriendin me op de Instagram van Bethany Hamilton wees– een surfster met één arm die getrouwd is en kinderen heeft – kreeg ik weer hoop.
“Ik verloor mijn linkerarm bij een ongeluk in India, waar ik zes maanden yoga en Hindi zou studeren”
Het leven hóeft niet te stoppen. Ik ging in revalidatie, leerde op YouTube mijn haar doen en kon binnen een maand een ui schillen. In januari ging ik alweer op reis, naar Sri Lanka. Dat vond ik best eng, maar ik had mezelf beloofd om alles te doen wat ik gedaan zou hebben als ik nog twee armen had gehad. Na een week ploeteren stond ik op een surfplank en ook yoga heb ik weer opgepakt – ik geef zelfs weer les. Toen mijn relatie uit ging, datete ik via Tinder, met de bio: “Having two arms is overrated.” Ik moest even over een drempel, maar ik trof direct een leuke man, waardoor ik weer zelfvertrouwen kreeg. Je leest altijd dat schoonheid vanbinnen zit, maar door mijn ongeluk besef ik het echt. Als ik blij ben met mezelf, straal ik dat uit. Dát is aantrekkelijk. Mede dankzij yoga voel ik me sterker en rustiger dan vóór mijn ongeluk. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die oerkracht in zich heeft. Als je ’m weet te vinden, kun je alles aan.”
Maxim Magnus (19) – Transgendervrouw, model bij Londens modellenbureau Linden Staub en studente modecommunicatie. Instagram: @maximmagnus
“Ik ben altijd extravagant en outgoing geweest. Deels omdat ik mijn persoonlijkheid zo kon uiten, deels omdat ik zo voor de buitenwereld kon verbergen hoe verdrietig ik me soms voelde. Van jongs af aan wist ik dat er iets verkeerd zat, al wist ik lange tijd niet wat. Even heb ik gedacht dat ik homoseksueel was, maar toen ik op YouTube filmpjes van transgenders tegenkwam, begon er iets te dagen. Ik was toen veertien. Rond diezelfde tijd namen mijn ouders – gelukkig heel lieve en ruimdenkende mensen – me mee naar een psycholoog, want ook zij hadden het vermoeden dat er meer speelde. Vrijwel direct werd duidelijk dat ik inderdaad transgender was: ik was een heterovrouw in een mannenlijf. Twee sessies later wist ik dat ik een geslachtsveranderende operatie wilde ondergaan. Op mijn achttiende kreeg ik eindelijk het lijf dat bij me paste. Nu ik een vrouwenlichaam heb, kan ik voor het eerst in mijn leven zeggen dat ik van mijn lijf houd. Het is mooi om te merken dat ik nu ook de behoefte voel om voor mezelf te zorgen. Voorheen was ik bijvoorbeeld iets te zwaar, maar nu let ik op wat ik eet. Ook mijn persoonlijkheid is sinds mijn transformatie gegroeid en ben ik fit. Ik ben zelfverzekerder geworden en liever voor de mensen om me heen.
“Twee sessies later wist ik dat ik een geslachtsveranderende operatie wilde ondergaan”
Sinds een paar maanden werk ik als model, iets wat ik nooit had verwacht, maar waar ik enorm van geniet. Het zou geweldig zijn als ik daardoor ook een groter platform krijg, zodat ik mensen kan voorlichten over transgenderisme, om hokjesdenken te doorbreken. Maar ik hoop vooral een inspiratie te zijn om trouw aan jezelf te blijven. Om maling te hebben aan wat anderen denken en het heft in eigen handen te nemen.”
Tekst: Shardey Aarders | Beeld: Maxim Magnus
