Filmrecensie: Lotus

Neem een handje vol Nederlandse topacteurs, gooi vijf verhaallijnen in één film, pak het thema eenzaamheid en je hebt de film Lotus. Rauw op je dak

Neem een handje vol Nederlandse topacteurs, gooi vijf verhaallijnen in één film, pak het thema eenzaamheid en je hebt de film Lotus. Het speelfilmdebuut van regisseuse Pascale Simons is te zien op het Nederlands Film Festival.

Rauw op je dak
Denk niet dat je naar een zoetsappige Nederlandse speelfilm gaat kijken. Nee, deze film is zwaar. In Lotus volg je de levens van totaal verschillende mensen, maar één ding hebben ze gemeen: eenzaamheid. De acteurs weten met hun spel emoties als schuldgevoel, onzekerheid en rouw zó klein te brengen, dat ze voor de kijker voelbaar zijn. De invalide voetballer (Chris Zegers) is een echt alpha mannetje en het valt dan ook niet mee zich kwetsbaar op te stellen in het revalidatiecentrum. Wanneer hij het centrum verlaat, kom hij erachter dat hij eigenlijk een heel speciale band heeft opgebouwd met zijn mede revalidant (Georgina Verbaan). Een jong stel (Birgit Schuurman en Nasrdin Dchar) heeft alles wat hun hartje begeerd, maar wanneer ze getuige zijn van iets verschrikkelijks, beseffen ze pas hoe kostbaar het leven is. Dit zijn twee van de zeker niet onrealistische, heftige verhaallijnen. Wij herkennen ons allemaal wel in één van hen en dat is ook precies wat de film met je doet: nadenken over je eigen leven. Toch lijkt het alsof de verhaallijnen elkaar te gemaakt kruisen, en dat is jammer. Het doet niet af aan de inhoud van de film, maar het was interessanter geweest als de puzzelstukken beter op hun plek zouden vallen.

Emotie van deze tijd
Dat Pascale Simons een statement wil maken met Lotus is duidelijk, want we leven in een tijd waar eenzaamheid een grote rol speelt. “Ik las dat 10% van de Nederlanders leidt onder ernstige eenzaamheid en dat maar liefst 30% naar eigen zeggen te vaak eenzaam is,” vertelt Pascale. “Met Lotus wilde ik een film maken over eenzaamheid, omdat ik van dichtbij en veraf voel dat eenzaamheid echt de emotie van deze tijd is. Ik wil de mensen een klein duwtje geven om vooral om je heen te blijven kijken.” Door de steeds herkenbare momenten in de film krijg je af en toe een flinke brok in je keel. Knap is dat Pascale Lotus zo weet te vormen dat er ook momenten van prachtige verlichting in de film zitten: een lach én een traan.

Fijn staaltje acteerwerk
Props voor Joris Smit (1981) die Wubbe, de autistische zoon van een ouder echtpaar (Jack Wouters en Frieda Pittoors) speelt. Eerder speelde hij in toneelstukken als Alice in Wonderland en Lieg ik soms, maar echt bekend is hij nog niet. Lotus is zijn eerste filmvertolking en niet zomaar één. Zijn rol als gehandicapte jongen doet je denken aan die van Leonardo Dicaprio in What’s Eating Gilbert Grape. Leonardo werd met die rol in één klap beroemd en wij weten zeker dat het met Joris nu ook wel goed zit. Hij weet de gedragingen van een autistische jongen zo over te brengen, dat je bijna zou denken dat het niet gespeeld is.

Met de titelsong I Rely On Me van Perquisite en Renske Taminau is Lotus een film die je dit jaar nog gezien moet hebben. Lotus is te zien op 26, 27, 28 en 29 september op het Nederlands Film Festival.

Laatste nieuws