Nog niet iedereen zal ze kennen, maar de Amsterdamse band Avant La Lettre is hot. Zo staan ze  vanavond in De Wereld Draait Door. Wij belden even met zanger Laurens.
De muziek is gelaagd, dwingend, licht, maar niet lichtzinnig. In 2009 werd hun demo omgeroepen tot Hollandse Nieuwe, wat later in het jaar bleken ze de meest geboekte band in de Popronde. 2010 Stond in het teken van twee nieuwe nummers en 2011 draaide om hun debuutalbum. Morgen  staat de release van het album “BELIEF” op het programma en vanavond treedt de band op bij de Wereld Draait door. MC had de eer en het genoegen zanger Laurens nog even een zijn mouw te trekken voor wat korte vragen.
In vijf woorden: wie zijn Avant la Lettre?
‘Dat is te moeilijk. Eigenlijk net zo onmogelijk als je eigen karakter in vijf woorden omschrijven. En dat voor een band van vijf man.’
En in één woord dan?
‘Nog moeilijker.’
Vanavond treden jullie op bij DWDD, wordt dit jullie grote doorbraak?
‘Het ligt er een beetje aan wat je onder grote doorbraak verstaat. We zijn al best bekend en worden al redelijk veel geboekt. Onze muziek zal niet iedereen aanspreken, dus het is al leuk als onze muziek wordt opgepikt en dat mensen het tof vinden. Maar echt doorbreken.. Ik weet niet. We zijn geen Nick&Simon ofzo.’
Geen Nick&Simon. Waar willen jullie wel mee vergeleken worden?
‘Als muzikant word je het liefst natuurlijk met niemand vergeleken, want je hoopt dat jouw muziek uniek is. Maar als je toch in een rijtje terecht moet komen, dan is dat voor mij het rijtje met bands als Radio Head en Earth Wind and Fire.
En waarmee absoluut niet?
‘Euhm.. Sugar Lee Hooper?’
Wat is voor jou het meest dierbare nummer op het album?
‘Dat is The Torch. Mijn moeder is erg ziek en onze basist legde om die reden het basis voor dit nummer. Dat betekent dan wel wat voor je.’
Was dat dan ook het zwaarste nummer om te schrijven?
‘Nee, eigenlijk niet. Het nummer is uiteindelijk heel poppy geworden.’
Poppy?
‘Vrolijk, licht. Muziek waar je een goed gevoel van krijgt.’
Leukste backstagemoment?
‘We waren aan het tafelvoetballen tegen de leden van Go Back to the Zoo en het stond 9-9. Het ging dus om het golden goal. Het was bloedstollend. Op een gegeven moment leidde Bram, de drummer van GBTTZ, mij af en kreeg Cas, hun zanger, de mogelijkheid om te scoren. Ik ben eigenlijk nog steeds niet over dit moment heengekomen..’
Vanavond De Wereld Draait Door, over vijf jaar..?
Hopelijk nog met dezelfde bandleden en dan in het buitenland. Want dat is voor Nederlandse artiesten toch wel erg bijzonder.
