We gaan op controle bij de tandarts, uit voorzorg naar de oogarts, de cv-ketel krijgt elk jaar een onderhoudsbeurt. Maar investeren we eigenlijk wel genoeg in onze liefdesrelatie? Deze stellen bezoeken met regelmaat een therapeut voor onderhoud.
“We zitten weer op dezelfde golflengte”
Saskia (37): “Bart en ik wonen en werken samen, vanuit huis. Hij als freelance fotograaf en ik als illustrator. Vroeger vierden we het vrije leven volop en zaten we bij de eerste de beste zonnestraal op een terras in Zuid. We prezen ons gelukkig dat wij die tijd en luxe hadden. In de loop der jaren is er heel wat veranderd: een duurder huis, twee pittige kinderen, meer stress. Als we met elkaar in gesprek waren, hadden we het over werk, de verbouwing, of er zaten op de achtergrond twee kinderen te ruziën waardoor een van ons tweeën wegliep voordat de ander was uitgesproken. Ik werd er gek van. Op een avond zei ik tegen Bart dat ik ‘ons’ miste. Hiermee bedoelde ik samen urenlang praten met een fles wijn erbij. Geen mobieltjes, geen tv. Bart, die net een dag hard gewerkt had en niets liever wilde dan onderuitgezakt op de bank zitten, had op dat moment helemaal geen trek in mijn geklaag. Die avond niet, maar naar mijn idee helemaal nooit. Hij zat steeds meer in zijn eigen bubbel en werd voor mij onbereikbaar.”
“Op een dag heb ik hem meegetrokken naar relatietherapie. ‘Drie sessies en als je het dan echt niks vindt, gaan we er niet mee door’, beloofde ik hem.
De therapeut was heel kundig. Ze visualiseerde Barts gedrag door hem te tekenen op een eiland, met daaromheen alleen maar water. Geen mens die er nog bij mocht. Ik kon tijdens die sessie ook beter onder woorden brengen wat die emotionele onbereikbaarheid met mij deed, en hoe eenzaam ik me dan voelde. Zo had Bart het natuurlijk nooit bedoeld. Andersom zei Bart ook dingen die ik helemaal niet wist. Zo vertelde hij het best angstig te vinden om twee ondernemers te zijn met een zware maandlast en de verantwoordelijkheid voor een stel opgroeiende kinderen. Wat als het zakelijk gezien bij beiden mis zou gaan? Het vraagt om enorm veel moed om je verlangens, angsten en pijnen naar elkaar uit te spreken, maar voor ons werkt het bijzonder goed, we zitten weer op dezelfde golflengte. Ik voel me zelfs weer verliefd. De meeste stellen gaan als ze voelen dat ze verbinding een beetje kwijt zijn uit eten of een nachtje weg. Wij gaan eens per maand naar de therapeut, en daarna naar ons favoriete restaurant om ‘ons’ te vieren.”
Reactie Bart
Bart (41): “Ik stond niet echt te springen toen Saskia vertelde dat ze in therapie wilde. Ik had er een negatief idee bij: een zweverige therapeut met slappe kruidenthee. Dat bleek niet zo te zijn, onze therapeut is een kordaat, vlot type met humor en goede koffie. Saskia vertelde tijdens de eerste sessie dat ze zich vaak eenzaam voelde in onze relatie, dat raakte me natuurlijk. Ik weet dat ik nogal op mezelf kan zijn, maar ik heb zeker nooit gewild dat zij zich buitengesloten voelt. Saskia werkt veel thuis, alleen, of ze is met de kinderen. Als die in bed liggen, snakt ze naar een volwassen gesprek, naar ons. Bij mij ligt dat anders. Ik ben als fotograaf veel vaker onder de mensen, sta de hele dag ‘aan’ en heb na acht uur ’s avonds vooral behoefte aan ontspanning. Gewoon netflixen, een boek lezen of even een biertje drinken, zonder een diepgaand gesprek te hoeven voeren.”
“De therapie heeft ervoor gezorgd dat Saskia beter begrijpt dat ik die oplaadmomenten nodig heb, en ik op mijn beurt dat zij die connectie en mijn oprechte aandacht wil. In plaats van haar te zien als een zeur of aandachtvrager, kan ik nu denken: fijn dat jij mij laat weten wat jouw wensen zijn. Ik spreek mijn wensen nu ook duidelijk uit. We hebben zelfs onze agenda’s gepakt en tijd geblokt, voor ons samen. Dat plannen vond ik in het begin wel wat gekunsteld. Als het om de liefde gaat moet het allemaal vanzelf gaan, toch? Door onze sessies ben ik teruggekomen van het idee dat alles vanzelf goed gaat. Toen we elkaar net kenden en hevig verliefd waren, leek het misschien alsof alles vanzelf ging, maar dat was natuurlijk niet zo. Ik deed toen moeite voor Saskia. Ik schreef kaartjes, kocht bloemen en zorgde ervoor dat ik er goed uitzag en lekker rook. Saskia doet nog steeds haar best voor mij. Ik heb het te veel laten versloffen, dat geef ik toe. We zijn nu vijf sessies verder. Of ik ooit een echte prater word, weet ik niet. Ik heb het van huis uit niet meegekregen. Mijn moeder heeft ons in haar eentje opgevoed en ze had twee banen om alles te kunnen bekostigen. Ze stond nooit stil bij gevoelens, daar had ze geen tijd voor. Wat je bezighoudt, dat houd je voor jezelf, heb ik lange tijd gedacht. Maar dat is natuurlijk niet de weg. Ik heb nu zelf ervaren dat onuitgesproken woorden tussen mensen in gaan hangen en de sfeer flink kunnen verpesten.”
“Mensen vinden het vaak opmerkelijk dat ik het initiatief heb genomen”
Rob (33): “Mijn partner Yenny en ik leerden elkaar kennen tijdens het eerste jaar van een opleiding tot holistisch therapeut. De basis van deze opleiding gaat over
zelfonderzoek, dus ik was qua mezelf blootgeven al aardig wat gewend. Yenny komt uit Colombia en is geadopteerd. Het was haar wens om een reis naar haar geboorteland te maken. We wisten allebei dat dit heel intens en emotioneel voor haar zou worden. Ik wilde dit avontuur samen aangaan en haar echt tot steun kunnen zijn. Daarom stelde ik toen we de reis aan het plannen waren relatietherapie voor. Ik kende de therapeut in kwestie. Ik heb voor een bedrijf gewerkt waar zij assessments afnam. Destijds was iedereen een beetje bang voor haar, omdat mensen huilend haar kamer uit kwamen. Dit sprak mij juist aan. Later is zij zich gaan specialiseren in (EFT) relatietherapie.”
“We hebben een goeie therapeut bij wie we ons allebei vertrouwd voelen. Tijdens de sessies durf ik echt te delen wat er in me omgaat. Een goede therapeut snoert je soms ook vriendelijk de mond, om eens echt naar die ander te luisteren zonder meteen te willen oplossen. Dat wij in relatietherapie zijn, daar ben ik heel open over. Ook op Instagram en in onze vlogs. Mensen vinden het vaak opmerkelijk dat ik als man hierin het initiatief heb genomen. Meestal is het toch de vrouw die de man op sleeptouw neemt. Ik begrijp best dat veel mannen het eng vinden. Mannen zijn over het algemeen bang om niet te voldoen, onzeker. We moeten als man in deze tijd immers best veel zijn: een keukenprins, een succesvolle zakenman, een goede minnaar, een betrokken vader, ga zo maar door. Tijdens die therapie wordt onze imperfectie nog eens bevestigd. Je schiet in een relatie altijd wel ergens in te kort, en dat komt daar op tafel. Dat een therapeut negen van de tien keer een vrouw is, werkt ook niet mee. Voor een man voelt het dan toch al snel als twee tegen een. Het is al een hele stap voorwaarts om gewoon te accepteren dat je niet perfect bent, maar wel bereid bent naar je partner te luisteren en te investeren.”
Reactie Yenny
Yenny (33): “Rob en ik waren eerst bevriende opleidingsgenoten en daarna pas partners. Voordat wij een relatie kregen, liep ik tijdens mijn zoektocht naar de ideale partner steeds tegen de verkeerde man aan. Dat wil zeggen: ik koos heel veilige mannen uit, puur op uiterlijk maar niet op innerlijk, waardoor er geen enkele vonk ontstond. Wat ik miste was dit gevoel: van jou kan ik wat leren, bij jou kan ik mezelf ontwikkelen, jij daagt mij uit. Met Rob was dat gevoel er gelukkig wel! We gingen samenwonen en maakten plannen voor Colombia. Toen Rob relatietherapie voorstelde, stemde ik meteen in. Wat ik tijdens die sessies onder andere heb geleerd, en wat ik echt mind blowing vond, is dat je niet 100% tevreden hoeft te zijn met jezelf voordat je een goede liefdespartner voor die ander kunt zijn en volop liefde kunt geven en ontvangen. Ik had altijd de overtuiging gehad dat je eerst al je eigen innerlijke shit moest hebben opgeruimd.”
“We hebben in totaal zes sessies voor onze reis naar Colombia gehad. Dat heeft onze band alleen maar versterkt. Rob begreep me en steunde me tijdens die trip. En dat was maar goed ook, want eenmaal daar bleek dat mijn moeder nog in leven was. Ik heb haar ontmoet, maar in eerste instantie wilde ze absoluut geen contact met me. Dat was zo pijnlijk. Je wordt keihard afgewezen! In dat hele proces heb ik gevoeld dat Rob naast me stond en deed wat goed voor mij was. Nog steeds gaan we geregeld naar de therapeut, ook al hebben we het superfijn samen en voelt onze relatie goed.
Voor vrouwen die relatietherapie overwegen is mijn tip: ga ‘shoppen’ en kijk met wie het mogelijk zou klikken, maar laat je man uiteindelijk kiezen welke therapeut het wordt.”
Hoe gaat dat eigenlijk?
Benieuwd hoe dat in de praktijk gaat, een sessie bij de relatietherapeut? Op de podcast Where should we begin? kun je de gesprekken van een aantal stellen volgen die bij de beroemde pychotherapeut Ester Perel (afgelopen te zien in televisiepromgramma Zomergasten) in therapie zijn. Ontroerend en leerzaam.
Dit zegt de expert
Joey Steur, relatietherapeute bij Praktijk De Liefde, ziet steeds meer stellen die uit voorzorg in therapie gaan en dus niet wachten tot de relatie op springen staat.
“Dit is niet alleen verstandig, maar vaak ook hard nodig. We investeren in van alles en nog wat, maar waarom niet in de band met de partner met wie je je leven deelt? Wat maakt gesprekken bij de therapeut anders dan aan de keukentafel, denk je misschien. In het dagelijks leven zijn we allemaal druk. Partners praten wel met elkaar, maar vaak meer over het werk of de kinderen dan over wat er diep van binnen leeft. Bij relatietherapie heb je de ruimte en de tijd om die diepte op te zoeken. Wat houdt je bezig, waar maak jij je zorgen over, waarin voel je je niet gesteund door je partner? Door het bieden van een ander perspectief, help ik stellen in een paar sessies om weer dichter bij elkaar te komen. Ik onderzoek wat er speelt in het gevoelsleven van partners, om zo opnieuw contact te kunnen maken. Verder benoem ik wat ik zie gebeuren, zodat gevoelens woorden krijgen. Het uiten van gevoelens en woorden geven aan emoties en dit samen ervaren, maakt dat een partner jou beter begrijpt, en andersom. Dat werkt enorm verbindend. We denken vaak dat onze partner ons automatisch wel zal begrijpen, maar dat is helaas niet zo. Wat bij de een speelt, hoeft voor de ander niet herkenbaar te zijn. Stellen die ‘lastige gesprekken’ steeds uit de weg gaan, zullen zich op de lange termijn steeds minder verbonden voelen, en daardoor kun je je diep ongelukkig en eenzaam gaan voelen in een relatie. Relatietherapie hoeft overigens niet per se te gaan over iets wat tussen beide partners speelt. Het verlies van een ouder, een baan of een faillissement kan er voor een van beide partners zo inhakken, dat het fijn is om het erover te hebben. In dat soort situaties hoop je ook op steun. Kortom: of je gaat moeilijke gevoelens en confrontaties steeds uit de weg – met alle gevolgen van dien – of je werkt aan je relatie en zegt: ‘Oké, het zal niet altijd gemakkelijk zijn om mezelf kwetsbaar op te stellen, maar met jou durf ik het aan’. Relatietherapie is daarvoor echt een goede manier”
Bron: Natasja Bijl | Beeld: iStock
