“Ik werd bedonderd door mijn boekhouder.” Op haar 22ste begon Amy van der Ham (28) met 500 euro op zak voor zichzelf. Inmiddels draait ze een miljoenenomzet. Maar haar carrière ging niet enkel over rozen.
“De boekhouder had mijn handtekening vervalst en ik stond 500.000 euro in de min.”
Alles op gevoel
Op mijn 22ste ben ik een eigen bedrijf begonnen. Ik had een mbo-diploma op zak, werkte in de kinderopvang en voelde dat ik iets wilde bewijzen, vooral tegenover de buitenwereld die vrij denigrerend kan doen over iemand met niet meer dan een mbo’tje. Ik wilde graag indruk maken. Omdat ik al met kinderen werkte en daarin een opleiding had gevolgd, begon ik met het opzetten van een oppasbureau; dat leek me een logische eerste stap. Het idee was dat ik geschikte oppas zou regelen voor ouders die er ’s avonds of in de weekenden op uit wilden. Op zich liep het allemaal best aardig, maar in 2014, na anderhalf jaar ondernemen, maakte ik de balans op. Ik had te weinig winst gemaakt, en dat terwijl ik me er wel voor de volle honderd procent voor had ingezet. Ik besloot het over een andere boeg te gooien: kinderopvang aan huis in de vorm van een nanny die niet alleen voor de kinderen zorgt, maar ook kookt, wast en de boodschappen doet. Ik ging met gediplomeerde mensen aan de slag, en dit concept bleek een gat in de markt. In het eerste jaar ging ik van een bankrekening met rode cijfers naar 30.000 euro winst. De jaren daarna verdubbelde ik de winst van het voorgaande jaar steeds. Ik bleek een ster in het vinden van de geschikte nanny! Waar ik minder kaas van had gegeten, was de boekhouding. Daar nam ik iemand voor in de arm: een boekhouder die ik had ontmoet tijdens een netwerkbijeenkomst. Naar reviews had ik niet gekeken, dat is überhaupt niet in me opgekomen. In mijn bedrijf deed ik alles op gevoel en ik vertrouwde deze vrouw.
Geld verdampt
Op een dag, toen ik trots bij de Audi-dealer stond om een nieuwe auto uit te zoeken, en ook nog eens bezig was een hypotheek rond te krijgen, bleek opeens dat ik in de min stond. En dat terwijl ik niet anders wist dan dat de zaken er extreem goed voor stonden! Ik opende mijn betalingsapp en het online boekhoudprogramma. Destijds hield ik alleen de betaalrekening van het bedrijf in de gaten, niet de spaarrekening. Tot mijn schrik zag ik voor 500.000 euro aan rode cijfers. Uiteraard ben ik meteen verhaal gaan halen bij de boekhouder, maar zij deed heel vaag over wat er was gebeurd. Er bleek veel te veel geld te zijn uitgegeven, en bij tal van leveranciers stonden bestellingen open die helemaal niet waren betaald. Ik deed aangifte, onder andere voor identiteitsfraude. De boekhouder had namelijk ook mijn handtekening vervalst voor het ondertekenen van de documenten. Er kwam een onderzoek en een deel van het geld werd getraceerd, maar van een nog groter deel konden de politie en ik niet meer achterhalen waar het was gebleven. Tot op de dag van vandaag weet ik dat niet – het geld lijkt wel verdampt. Het kwam zelfs tot een rechtszaak; als eigenaar werd ik verantwoordelijk gesteld voor de schuld. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom had ik deze persoon blindelings vertrouwd?
“Ik mocht hooguit twee dagen huilen, daarna moest ik vooruit kijken”
Streng voor mezelf
Bij tegenslag ben ik best streng voor mezelf, zo ook nu. Ik mocht hooguit twee dagen huilen, daarna moest ik vooruitkijken en de boel oplossen. Ik besloot dat het nieuws over onze schuld en betalingsachterstanden onder geen beding naar buiten mocht komen totdat er duidelijkheid was; klanten moesten hier geen lucht van krijgen, want dan zouden ze mogelijk voor een andere opvang kiezen. Ik moest de cashflow zien te bewaken, anders was ik nog verder van huis. Gelukkig hadden we een groot klantenbestand, allemaal op contractbasis. Ondertussen trof ik allerlei regelingen en lukte het me, mede met de hulp van familie, om alle openstaande vorderingen te betalen. Doordat ik nog thuis woonde, had ik gelukkig geen hoge privélasten. Ik werkte me echt een slag in de rondte. Het kostte me twee jaar om er helemaal bovenop te komen. Maar waarschijnlijk ga ik zakelijk nog heel grote dingen doen, veel bereiken, en is deze les nodig om me daarop voor te bereiden, bedacht ik me op een gegeven moment. Ik heb er ook nooit over getwijfeld of dit nog goed zou komen; het moest gewoon gaan zoals ik voor ogen had. Eén ding wist ik vanaf die tijd wel zeker: ik laat de cijfers nooit meer aan een ander over. Voortaan weet ik tot op de cent wat er met mijn geld gebeurt.
Tweede bedrijf
Een jaar terug ben ik begonnen met het opzetten van een tweede bedrijf, een kraamzorgorganisatie. Met Nanny- Thuis werk ik landelijk. De insteek van deze kraamzorgorganisatie was om regionaal aan de weg te timmeren. Ik had vooraf een vijfjarenplan opgesteld; in die tijd zou ik vijftien kraamverzorgsters in dienst hebben. Dit doel had ik na vijf maanden al ruim behaald. Ik heb nu 25 fulltimers voor me aan het werk en deze organisatie is net als mijn eerste bedrijf erg winstgevend. Ik draai een miljoenenomzet. Dat geld is natuurlijk niet alleen maar voor mij bestemd; het zit in het bedrijf. Ik haal er jaarlijks per bedrijf ongeveer een ton aan salaris uit, de rest investeer ik opnieuw in mijn bedrijven. Ik leef best luxe, al ben ik dat van huis uit totaal niet gewend. Thuis was het vroeger: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ik zal het dus niet van de daken schreeuwen, maar het feit dat ik in mijn eentje een eigen woning kan kopen, maandelijks 300 euro uitgeef aan de kapper en met enige regelmaat in designerkleding loop, zegt misschien genoeg.
“Hij drogeerde me en vervolgens plunderde hij meerdere betaalrekeningen”
Sprookje van een lieve partner
Dat succes heeft zeker een keerzijde, want helaas zijn het niet altijd de eerlijkste mensen die op je afkomen als je veel te besteden hebt. Dat vind ik best lastig. Ik zou bijvoorbeeld heel graag een relatie willen, een leuke man en kinderen… Maar ik ben best bang om iemand te vertrouwen. Zeker na een vervelende situatie met een ex-vriendje vorig jaar. Hem was het achteraf gezien ook meer om mijn geld te doen dan om mij. Op een avond heeft hij me gedrogeerd door iets in mijn drankje te gooien, en vervolgens meerdere betaalrekeningen geplunderd. De pasjes stopte hij terug in mijn portemonnee, zodat ik het niet zou merken. Maar het kwam meteen aan het licht; de bank wilde weten of het wel klopte dat er ineens zulke grote bedragen waren opgenomen. Weer kon ik mezelf wel voor de kop slaan. Waarom had ik hem in hemelsnaam ooit mijn pincode gegeven? Ik weet het antwoord wel: ik wilde het zo graag geloven, het sprookje van een lieve partner die te vertrouwen is. De eerstvolgende man zal wel van heel goeden huize moeten komen om mijn vertrouwen te kunnen winnen. Ik wil ondernemen, eigen bedrijven hebben, nieuwe projecten opstarten. En ja… dat heeft een keerzijde. Wat dat betreft kunnen mensen zich soms blindstaren op geld, zonder te beseffen wat je allemaal moet doen of laten om het te hebben.
Doen wat je leuk vindt
Op dit moment stort ik me meer dan ooit op mijn bedrijven. Zelfs in het weekend werk ik. Op zaterdagavond, als leeftijdsgenootjes dronken op de dansvloer staan, zit ik in een huispak achter mijn laptop. Dan werk ik aan een nieuwe droom: een boek voor vmbo’ers en mbo’ers. Ik word vaak gevraagd om lezingen te geven op scholen, en mijn hart ligt ook bij deze leerlingen, die al op zeer jonge leeftijd een profiel moeten kiezen voor wat ze later willen worden. Het is bijzonder om te zien dat zij het boek massaal pre-orderen, omdat ze op zoek zijn naar inspiratie. Naar mijn idee is er niet genoeg waardering voor hen, terwijl er in bepaalde beroepsgroepen juist een tekort aan deze jonge mensen is. Mijn boek heeft als titel Zo doe je dat. Van €500 naar een miljoenenbusiness en gaat over mijn eigen struggles en lessen, maar ook over dat succesvol zijn of je succesvol voelen helemaal niet met geld of het hebben van een eigen bedrijf samenhangt. Nee, van mij hoeft echt niet iedereen een eigen onderneming te starten. Voor mij bestaat succes uit doen wat je leuk vindt en daar je geld mee verdienen. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld jaren bij Albert Heijn gewerkt en ging daar altijd met plezier naartoe, nooit met tegenzin. Dat is ook succes!”
Bron: Natasja Bijl
