Zie je plotseling astronauten over straat fietsen? Of zitten er twee groene mensen tegenover je in de trein? Dat kan slechts twee dingen betekenen: (1) je bent gek geworden of (2) het is de eerste zaterdag van september, oftewel Valtifestdag!
Valtifest het grootste verkleedfeest van de Amsterdam maakte in 2008 een vliegende
start, maar heeft volgens sommigen zijn beste tijd alweer gehad. Het carnavalgehalte zou de overhand hebben gekregen, ten koste van de line-up. Is dit waar? Tsja, de eerste edities werden vrijwel uitsluitend bevolkt door hipsters, en iedereen weet: waar de hipsters gaan, daar komt de massa aan. Inmiddels wordt Valtifest ook bezocht door corpsballen en Slam FM-luisteraars van middelbare leeftijd uit Nootdorp…. maar wil dat zeggen dat het daarom een minder goed feest is? Volgens ons niet. Verkleedpartijtjes en goede muziek kunnen prima samengaan. Valtifest 2012 met als thema Next to Uranus
rockte de pan uit.
Sfeer: 9. In een gek pakje durven mensen meer. Ze voelen zich vrijer, dansen uitbundiger en maken grappen met wildvreemden. Op Valtifest spreek je op een dag tientallen
mensen, zonder dat één daarvan je heeft geprobeerd te versieren. (En ja, dat ervaren wij als pluspunt.) Dus conclusie: sfeer was fantastisch!
Organisatie:
8. Het fotogenieke NDSM-terrein met bijbehorende oude scheepswerfkraan is en blijft
een ideale festivallocatie. Acht podia van verschillende grootte, met diverse muziekstijlen bieden voor ieder wat wils. Nergens is het stampvol, overal heb je de ruimte om goed te kunnen bewegen.
Publiek:
9. Studenten, zakenmannen, wetenschappers, loodgieters, scholieren en bejaarden… door de vreemde outfits zijn ze moeilijk uit elkaar houden. Het thema Next To Uranus zorgt voor veel zilveren leggings, ola-raketjes, milkyways, astronauten, thunderbirds, space invaders, marsmannetjes, supermannen, piloten, space cowboys, ET’s en ET-phone-home-phone-operators. Een select gezelschap neemt de ‘anus’ uit Uranus wel heel serieus: toiletjuffrouwen (m/v), al dan niet onder de bruine remsporen en jongens verkleed als tampon (next to her anus dus). Niet nodig.
Voorzieningen:
9. Het festivalterrein is gezellig vol, maar je hoeft nergens lang te wachten. Kluisje, muntjes, bar, eten, wc: alles is binnen mum van tijd gepiept. Bravo dus daarvoor. Er is ruim voldoende keuze aan (biologisch) etenswaar. De hamburgers (‘Uranusburgers’) zijn zelfs van hoogstaand Black Angus vlees. Enige minpunt: de patat (‘hete witte dwergen’) mag dan biologisch zijn, maar is wel koud.
Line-up:
8. Valtifest boekt bewust weinig grote namen, om een podium te kunnen bieden aan wat minder bekende dj’s en live-acts. De mainstage en grotere tenten worden redelijk
mainstream gehouden, maar de kleinere podia richten zich op liefhebbers. Op Vjeze Furs nieuwe act ‘Coevorduh’ komen redelijk wat argeloze De-Jeugd-van-Tegewoordig-fans af. Als Vieze halverwege het optreden een lied begint te zingen over zijn lintworm (!!), loopt het Beukplein leeg. Jammer, want het was een mooi nummer. Met veel gevoel enzo.
’s Avonds vermaken wij ons in de Paardenkracht Disko Klubb, een kleine stage die alleen
al om de naam én de prachtige foto’s van eenhoorns de moeite waard is. DJ Palmbomen lijkt met zijn lange, vette haar nog het meest op een verlopen junkie, maar hij draait zo fijn dat we Erol Alkan en later zelfs Joost van Bellen op de mainstage links hebben laten liggen. Achteraf misschien jammer, het schijnt namelijk dat juist deze twee dj’s het publiek de NDSM-helling bijna het IJ in lieten stampen.
door Janneke Heijer
