Career Issues by Pauline Bee: All The President’s men

Afgelopen druilerige zondag werd het maar eens tijd om de cultfilm All the President’s Men te kijken: ongegeneerd naar Robert Redford te gluren.

Career Issues by Pauline Bee: All The President’s men

Afgelopen druilerige zondag werd het maar eens tijd om de cultfilm All the President’s Men uit mijn Apple TV te trekken: de 8,0/10 IMDB-rating gebruikte ik als stiekeme smoes om twee uur lang ongegeneerd naar het hoofd van Robert Redford te gluren. Lees: de knapste man die ooit heeft bestaan (waarom is hij al 77? Waarom??). Maar even naar de inhoud (ahum): All the President’s Men stamt uit 1976 en vertelt het waargebeurde verhaal van Washington Post-journalisten Carl Bernstein en Bob Woodward die onderzoek deden naar het Watergate-schandaal, wiens onthullingen uiteindelijk mede leidden tot de val van de Amerikaanse president Nixon in 1974. Een soort NSA-schandaal avant la lettre. Sindsdien droomt iedere beetje streberige journalist ervan om een onthulling te doen à la Watergate. Wat zeg ik, elk ietwat streberig mensch droomt ervan om ooit zo’n onthulling te doen.  Of in ieder geval iets baanbrekends. Ik dus ook. Want wat is de point om elke dag knettertje hard te werken als het tot iets middelmatigs of erger nog, tot niets leidt?

We kunnen dus een paar wijze carrièrelessen trekken uit Carl en Bob’s Watergate-project. Carl en Bob waren ten tijde van deze affaire respectievelijk 30 en 31 jaar oud: de quarter life crisis hijgde ze in de nek, maar ze hadden een duidelijk doel voor ogen. Daar begint ambitie en succes mee. Al heeft je baas niet veel fiducie in het project waar jij heilig in gelooft, al wordt je afgeluisterd door de FBI en voer je om 2:00 uur ’s nachts gesprekken met een obscuur persoon in een donkere garage: volg je gevoel, ga risico’s niet uit de weg en blijf te allen tijde in je eigen kunnen geloven. Best logisch allemaal. Kortom, een Watergate’tje is voor iedereen weggelegd, al lijk je voor geen haar op Robert Redford.

PS: let niet op de vrouwen in deze film. Regisseur Alan J. Pakula koos ervoor om elke vrouw te portretteren als minnares, ex-minnares of bevallend in een ziekenhuis. Op zich niks mis mee, ik concludeer alleen dat Pakula niet veel kaas heeft gegeten van feminisme, of hij was gewoon slachtoffer van de tijdgeest.

 

 

 

 

 

In Career Issues by Pauline Bee blogt Pauline Breeuwsma (28) (@ItsPaulineBee) over de carrièreperikelen van de nieuwe generatie op de kantoorvloer: twintigers. Check Pauline Bee’s blog op www.paulinebee.com.