Ze is volgend jaar te zien in de theatervoorstelling De brieven van Mia. Actrice Britte Lagcher (31) vertelt wat dit stuk zo bijzonder maakt, waar ze ’s nachts van wakker ligt en met wie ze weleens een dag zou willen ruilen.
De brieven van Mia is zo bijzonder omdat…
“Het een universeel verhaal vertelt over oorlog. De werelden van mijn personage Mia – een student die in de Tweede Wereldoorlog bij het verzet gaat – en een meisje dat net gevlucht is uit Syrië, worden verweven. Ik denk dat het van maatschappelijk belang is om dit verhaal te blijven vertellen. Voor ons voelt het misschien ver weg, maar er zijn mensen die nog dagelijks met oorlog te maken hebben.”
Deze carrièremove maakt me nog altijd blij…
“De stap nemen om auditie te durven doen voor de toneelschool. En dat ik, ondanks dat ik wist dat de spoeling dun ging zijn en het een leven lang bewijzen zou worden, toch het pad heb gekozen wat ik het leukste vind.”
Wat mensen niet van mij weten…
“Is dat ik soms een kluns kan zijn. Ik kom best wel georganiseerd en krachtig over, maar ik heb ook dagen dat ik alles uit mijn handen laat vallen of struikelend door het leven ga.”
Dit boek ligt op mijn nachtkastje…
“Fonkelend van woede van Soraya Chemaly. Het is een boek over de emotie boosheid bij vrouwen, en hoe dat eigenlijk al vanaf dat je een jong meisje bent structureel wordt weggedrukt. Ik vind het erg fascinerend hoe woede bij mannen voor macht staat en bij vrouwen voor onaantrekkelijkheid.”
Ik kan ontroerend raken van…
“Zorgvuldigheid. Dus als mensen iets met heel veel liefde en aandacht doen.”
Als ik geen actrice was geworden…
“Was ik biomedische wetenschappen gaan studeren, dat was mijn plan B. Door alles wat ik in mijn familie ben tegenkomen, denk ik dat ik richting kankeronderzoek was gegaan.”
De laatste serie die ik in één ruk heb uitgekeken…
“The Queen’s Gambit. Ik vond ’m in zijn geheel mooi gemaakt en hij kwam precies in een goede tijd. En ik ben na honderd jaar ook eíndelijk begonnen aan The Sopranos.”
De eigenschap die ik zou willen veranderen…
“Ik kan vreselijk koppig zijn. Als ik naar mijn vader kijk, hoop ik dat het me eerder lukt om die koppigheid wat zachter te maken. Al slaag ik er steeds vaker in om er anders mee om te gaan.”
De laatste keer dat ik dronken was…
“Dat is lang geleden, ik denk kerstavond 2019. Nu zitten we in een pandemie, dus ik drink misschien twee glazen wijn per maand!”
Ik ben ultiem gelukkig…
“Als ik lekker aan het kokkerellen ben en er zitten vrienden aan de eettafel die verhalen vertellen.”
De eerste film die veel indruk op mij maakte was…
“Bambi – ik vrees dat ik er nog steeds verlatingsangst van heb. Ik heb ’m een tijdje niet durven kijken, omdat er zoveel emotie bij los kwam.”
Over tien jaar hoop ik…
“Dat de wereld er wat gezonder uitziet, dus dat we toch iets betere keuzes hebben gemaakt qua klimaatbeleid. Verder hoop ik dat iedereen van wie ik hou nog steeds bij me is, en dat het goed gaat met hen én met mij.”
De voorstelling ‘De brieven van Mia’ is uitgesteld naar volgend jaar: de tournee gaat van half april 2022 van start. De première is op 4 mei tijdens Theater Na de Dam. Meer informatie vind je HIER.
Bron: Jill Waas | Beeld: BrunoPress
