Anna (23) is in therapie voor haar seksverslaving. Met succes, zo lijkt het. Al ligt haar obsessie nog altijd op de loer. Gelukkig leer ik mannen steeds meer te zien als mensen in plaats van als lustobjecten.
Pas op het dieptepunt realiseerde ik me dat ik mijn gedrag niet in de hand had. Vier dagen lang had ?ik non-stop porno gekeken en gemasturbeerd, tot verwaarlozing aan toe. ?Ik at en dronk nauwelijks en ging niet eens naar de wc. Uiteindelijk had ?ik dan ook behoorlijke buikpijn. Ik was steeds weer op zoek naar een nieuwe kick en bleef maar speuren naar fragmenten die ik nog niet kende. Mijn lichaam deed overal zeer van het lange stilzitten. Dit was complete waanzin.
Depressief gevoel
Dat moment is nu iets meer dan een jaar geleden. Haalde ik toen mijn kick vooral uit filmpjes op internet, er waren ook periodes ?dat ik daarvoor mannen gebruikte. Vanaf mijn veertiende want toen begon het al tot mijn twintigste keek ik namelijk geen seksfilms. Toen flirtte ik er juist op los. Ik ging veel uit omdat ?dat meestal uitdraaide op seks. Dieptepunt was dat ik het deed met een jonge vader, van wie ?de vrouw ook nog eens zwanger was. Ik voel vreselijke spijt als ik daaraan terugdenk. Maar toen niet. Het moest gewoon. Ik móest een man vinden om seks mee te hebben.
Mijn serieuze relaties heb ik allemaal gesaboteerd door vreemd te gaan. Inmiddels weet ik dat ik ?die liefde gewoon helemaal niet aankon. Op het moment dat een man voor me wilde zorgen maakte ik het kapot.
Na de kick overvalt me onherroepelijk een heel depressief gevoel. Ik voel me dan loom, energie-loos en katerig. Tijdens de seks heb ik de roes ?en het gevoel dat ik er mag zijn. Dat iemand om me geeft. Daarna is de adrenaline weg en is ?het alsof ik een ander mens ben. Afstandelijker. Ik voel dan weer hoe de situatie eigenlijk is: ongelukkig. Ook komen dan weer de angst en ?het schuldgevoel over waar ik mee bezig ben en dat ik mezelf zo beschadig. Iemand in vertrouwen nemen heb ik dan ook lange tijd niet gedurfd. ?Dat ik verslaafd ben, wist helemaal niemand. Vrienden had ik niet. En om de mannen niet echt in mijn leven toe te laten, ging ik meestal naar hun huis. Ook zorgde ik er altijd voor dat ze elkaar niet kenden.
Emotioneel verwaarloosd
Waar en hoe mijn seksverslaving precies is begonnen, is niet helemaal te zeggen. Al heb ?ik wel een idee. Als kind ben ik emotioneel verwaarloosd en in de steek gelaten. Mijn ouders keken niet naar mij om. Liefde heb ik nooit gekend. Tel daarbij op dat ik in mijn puberteit door een onbekende ben misbruikt het was mijn eerste seksuele ervaring en de toon is gezet. Hoewel ik nooit beter heb geweten dan ?dat er geen liefde was, denk ik dat ik in mijn jacht wel op zoek was naar dat gevoel. Ook al kon ik het vervolgens helemaal niet aan als iemand me die liefde wilde geven. Ik gaf liefde door seks. ?En dat moest continu gebeuren. Ging ik een poosje met een man om en wilde hij een keer ?niet met me naar bed, dan voelde ik me meteen ontzettend afgewezen. Ik heb me vaak eenzaam gevoeld. Het is heel pijnlijk om niemand toe te kunnen laten.
Mijn verslaving had ook zn weerslag op mijn verdere dagelijks leven. Omdat alles in het teken stond van mannen scoren, kwam ik niet meer ?toe aan mijn studie. Toen ging ik maar baantjes zoeken, maar dat werd ook geen succes. Ik ging natuurlijk veel uit en meldde me vervolgens ?vaak ziek. Daarnaast ging ik ook met mannelijke collegas nogal eens te ver. Als ik er met eentje ?het bed in was gedoken, kon ik eigenlijk alweer ?op zoek naar een nieuwe baan. Ik was veel te bang dat hij anders te dichtbij kwam.
Op de vlucht
Na mijn crisis van vier dagen lang porno kijken was ik lichamelijk en geestelijk zo kapot dat ik gewoon geen idee had hoe ik verder moest. Alleen al onder de douche gaan en me aankleden leek een onmogelijke opgave. In de wanhoop voelde het alsof ik verlamd was. Toch heb ik uiteindelijk via internet hulp gezocht bij de verslavingszorg. De intake was vrij confronterend. Op de een of andere manier had ik nog de hoop dat er toch geen sprake was van een verslaving. Maar op vrijwel alle vragen, zoals Vertoon je seksueel gedrag dat je niet wilt?, was het antwoord ja.
Toch is de therapie niet echt gericht op de seks ?in mijn verslaving. Het gaat namelijk niet om de handelingen, maar meer om wat er achter de verslaving zit. Of je nou niet zonder seks, gokken of drank kunt; veel patronen zijn hetzelfde. Daarom heb ik ook therapiesessies met mensen die verslaafd zijn aan andere dingen. Iedereen ?is ergens voor op de vlucht. Ik weet nu dat mijn opvoeding mijn gedrag heeft beïnvloed. Omdat ik nooit liefde heb gekend, kan ik die niet ontvangen. Op een oppervlakkige manier via seks krijg ik toch die aandacht, zonder dat ik me echt openstel. Dat is het in een notendop.
Aantrekkelijke mannen
Gelukkig leer ik steeds beter om mannen te zien als mensen in plaats van als lustobjecten. Vijf keer per week volg ik therapie. En het gaat goed! Ook al begin ik bij nul en is ?het net alsof ik opnieuw moet leren lopen. Het idee van de therapie is dat je bij de dag moet leven. Maar ik denk natuurlijk weleens aan de toekomst. Mijn doelen zijn niet groot: ik wil ?weer werken, een eigen huis vinden, en vrienden. Ook ga ik voorlopig met niemand naar bed. ?Dat betekent natuurlijk wel dat ik me bewust moet zijn van mijn zwakke punt: aantrekkelijke mannen. Die moeten niet weer een obsessie worden, dus bel ik mijn coach als het mis dreigt te gaan.
Ik denk dat er nog veel meer vrouwen worstelen met een seksverslaving. Toch rust er nog een taboe op het onderwerp. En dat terwijl het niet eens om de seks gaat, maar vaak om dieper liggende problemen. Ze hoeven zich dus niet ?te schamen. Met mij gaat het gelukkig beter ?dan een jaar geleden. Toen was ik bezig met overleven. Nu met leven.
Tekst: Marjolein Straatman
