Deze fotograaf legde rauw Oeganda op de gevoelige plaat vast

Zijn werk is kwetsbaar en krachtig, en dankzij zijn intrigerende Mukono-reportage gaat het nu de hele wereld over. Fotograaf Bastiaan Woudt over zijn bijzondere reis naar Oeganda. "Ik heb in een roes gefotografeerd en dacht alleen aan mooie plaatjes."

De missie van Marie-Stella-Maris

Het Amsterdam-based lifestyle-merk Marie-Stella-Maris vindt dat iedereen in de wereld toegang tot schoon drinkwater behoort te hebben. Met de verkoop van natuurlijke verzorgingsproducten en natuurlijk mineraalwater zetten ze zich in om een bijdrage te leveren. Voor elk product dat jij koopt, draagt Marie-Stella-Maris een bedrag af om wereldwijd schoondrinkwaterprojecten te kunnen realiseren. 

"In oktober 2017 ben ik voor de Marie-Stella-Maris Foundation naar Oeganda gegaan om hun schoondrinkwaterproject in Mukono te fotograferen. Ik had complete vrijheid om mijn eigen werk te maken. Hun enige wens: het moest een connectie met water hebben", vertelt fotograaf Bastiaan Woudt. Geheel blanco reisde hij af naar het Afrikaanse land. "Zo ga ik te werk bij al mijn shoots en projecten: ik wil op het moment zelf geprikkeld worden en doen wat me ingeeft, zodat er iets ontstaat wat ik vooraf niet kan voorspellen. Als ik veel research doe, voelt het alsof de verrassing weg is."

“Ik wilde sterke personen portretteren die in een prachtige omgeving wonen”

Connectie met de bevolking

Woudt raakte gefascineerd door de schoonheid van Afrika toen hij in 2015 met War Child Tanzania bezocht om de Kilimanjaro te beklimmen. "Er was toen weinig tijd om het land te zien en ik wilde heel graag nog eens terug om te fotograferen. Op het moment dat Marie-Stella-Maris bij me aanklopte voor deze reportage, viel alles samen."

Hij vertelt dat hij direct bij aankomst de inspiratie door zijn lijf voelde stromen. "Alles is daar zo mooi en visueel aantrekkelijk, niet alleen de mensen maar ook de plekken die we bezochten. Ik heb drie dagen lang in een roes gefotografeerd. Ik zat helemaal in mijn focus-modus waarbij ik alleen nog maar aan mooie plaatjes schieten dacht." Dit resulteerde in een fotoboek met 170 intrigerende portretten en surrealistische impressies van lokale landschappen.

Met hulp van een gids van een lokale partner van Marie-Stella-Maris wist Woudt in korte tijd een connectie te leggen met de bevolking, ondanks het feit dat hij de taal niet sprak. "Die man is een schakel tussen de mensen en de projecten daar. Drie dagen lang heeft hij me rondgeleid en bij iedereen geïntroduceerd. Hierdoor was er meteen een vertrouwensband; in mijn eentje had ik dat nooit voor elkaar gekregen."

Uit Woudts werk spreek kwetsbaarheid maar ook kracht, dat vindt hij belangrijk. "Ik ben geen documentairefotograaf die feitelijk vast- legt wat er gebeurt. Ik wilde de bewoners dan ook niet neerzetten als zielige mensen die altijd op zoek zijn naar water. Ik wilde er juist een positieve vibe aan geven en hen portretteren als sterke personen die in een prachtige omgeving wonen."

Alleen zwart-wit

Fotograferen doet Bastiaan Woudt uitsluitend in zwart-wit. "Door kleur weg te nemen is er minder a eiding en kom je meer tot de essentie van het portret. Ik ben niet op zoek naar het afbeelden van de waarheid of werkelijkheid. In zwart-wit neem je een stukje realiteit weg, dat vind ik interessant, want dan draait het meer om het onderwerp."

“Als ik veel research doe, is de verrassing weg”

Zijn inspiratie vindt hij bij de oude helden uit de fotografie, zoals Richard Avedon, Irving Penn en Bill Brandt. "Niets is zo magisch als dat gevoel van die oude fotografie. Mijn werk is gebaseerd op de analoge foto’s van toen, die ik digitaal probeer te reproduceren, natuurlijk met mijn eigen twist." Als je Woudts fotoseries op Instagram bekijkt, is het bijna niet te geloven dat deze fotograaf pas drie jaar serieus aan de weg timmert. "Vijf jaar geleden begon ik zonder enige ervaring met fotograferen. Ik heb veel tijd, energie en werk gestoken in het ontwikkelen van mijn handtekening. Ik had nooit durven voorspellen dat het zo snel opgepikt zou worden."

Woudts werk hangt nu in de gerenommeerde Kahmann Gallery in Amsterdam. En met de Mukono-serie wekte hij de interesse van een Amerikaanse galeriehouder, die hem nu vertegenwoordigt in de VS. Ook in de rest van de wereld zijn z’n foto’s te zien op exposities. Tot Woudts grote verrassing vroeg de Britse Vogue hem recentelijk om vier vrouwen van de Britse veiligheidsdienst te portretteren. "Natuurlijk hoop je dat ze een keer gaan bellen, maar zo snel had ik dat nooit verwacht. Toch staat mijn telefoon nu niet roodgloeiend. Dat heeft tijd nodig, mensen moeten je leren kennen." Woudt vertelt dat hij zijn dromen moet bijstellen, omdat ze stuk voor stuk aan het uitkomen zijn. "Een langdurige samenwerking met mooie bladen en meer fotoboeken maken staan op mijn verlanglijstje. En ik oriënteer me altijd op nieuwe projecten, al vind ik dat je daar niet te hard naar op zoek moet gaan. Ook daarin laat ik me verrassen."

Lees ook: Deze vrouwen doen iets goed voor de wereld ondanks gevaar voor eigen leven

Tekst: Jill Waas | Fotografie: Bastiaan Woudt